Monter demonteren

Jaren geleden konden we, gezien een uitbreidende gezinstoestand, een fietsstalling goed gebruiken. Er stonden al vier fietsen in de garage én een wagen, en enkele kinderfietsen konden er onmogelijk nog bij. Gelukkig was mijn vader bereid om een houten afdak ineen te knutselen als ik voor het muurtje waar het stallinkje moest komen op te staan, zou zorgen. Jaren plezier gehad van het ding. 

Maar nu, zo veel jaren later, moet de fietsstalling wijken voor een grotere versie – de carport.

Weg doen zat er echter niet in. Ik vind het een leuke constructie, en keigoed en degelijk ineen gestoken. Dus zocht ik naar een goede plek in de tuin, waar ik het fietsstallinkje een tweede leven kon geven als tuinhok. Aan de voet van de Okkernoot leek ons geschikt, met een toegang net links van de treetjes, en voor de helft leunend op de bestaande keermuur. Dat gaat goed dienst doen om tuinmeubilair te stockeren, ’s winters.

Bij Schoon zus werd het dak vervangen. Daar kon ik een lading ouderwetse gebakken dakpannen versieren. Waar ik voor de carport dezelfde dakpannen wil als op onze woonst, wil ik hier dezelfde sfeer als het dakje van het houtstapelrek oproept - traditioneel ouderwets Vlaams - met die klassieke gebakken kleipannen.

Het dak kreeg niet alleen andere dakpannen, maar ook een andere vorm, want het tuinhok leunt niet meer tegen een muur. Als steun metste ik twee zuiltjes. Een dwarsbalk dient als steun voor het nieuwe dakgedeelte.
.

Helaas lette ik niet goed op en bracht ik wel vier soorten dakpannen mee, waardoor het dakje maar langs één zijde goed kon gelegd worden. Aan de andere kant moet ik het dakdekken nog eens overdoen. Het zal puzzelen worden, zo met die subtiel verschillende formaten.

Nu rest me slechts nog het latwerk een nieuw laagje vernis te geven en terug te hangen. En dan nog eens nadenken hoe ik die nieuwe zijde met de zuiltjes dicht maak.