Mortise & Tenon

Sinds ik voor het eerst vertelde over de plannen om aan ons huis een overkapping te bouwen als wagenstalling (in de volksmond beter bekend als carport), is er heel wat tijd voorbij gegaan. En zoals dat wel meer is met mijn projecten, is dat geen verloren tijd, maar welbestede tijd. Tijd die gebruikt werd voor het uitkristalliseren van mijn losse gedachten en ideeën in concrete plannen.

En die concrete plannen omvatten mortises, en tenons en demi-bisaïgues en dies meer. Maar daarover later meer.

Ik had er me natuurlijk makkelijk vanaf kunnen maken door een zelfbouwpakket te bestellen of zo. Je ziet ze overal – die platdakige carport-kits. Sneller en wellicht ook goedkoper zou het geweest zijn – maar ook minder mooi ... en minder uitdaging. Maar ergens ontstond het hardnekkige idee een bouwsel op te trekken uit eikenhout. Want ik wou iets dat beter bij de woning paste, met een schuin dak en bedekt door dezelfde pannen. Iets met een vliering en zoldertje, dus dat zou al een zwaardere constructie worden. Geïnspireerd door wat ik op vakantie in de Dordogne zag wou ik bovendien iets dat ineen gestoken was op traditionele manier, met pen-gat verbindingen. Nauwelijks een vijs of stalen verbinding gebruiken – dat is de uitdaging. En het vrouwke mocht dan wel willen dat we dit ergens bestelden – ik wou dit zelf maken.

Plotseling slingerden er wat boeken over houtbewerking in huis rond, en bekeek ik tientallen filmpjes op youtube. Want je kan wel veel leren uit een boek, maar het zien doen is nog altijd meer verhelderend.

Maar hoe meer ik me verdiepte, hoe duidelijker het werd dat ik veel mankeer. Dus maakte ik een lijstje:

- Werkplek (voldoende ruimte om te werken – vlak en droog)
- Werktuigen (gespecialiseerd voor het bewerken van grote stukken hout)
- Instructies (boeken bestellen en filmpjes bekijken)
- Hout (droog eikenhout, van fors formaat)
- Tijd (want ik vreesde dat het niet snel zou gaan)
- Een stevige fundering (want met enkele betonblokjes zou ik er niet komen)

Ik ben natuurlijk met het laatste begonnen.

Na het verplaatsen van de varenborder was het tijd voor het uitgraven van een diepe sleuf voor de fundering, waarna ik met betonstenen een stevige muur kon optrekken, die daarna verstopt werd achter een mooiere gevelbakstenen laag. 

Maar eerst moest nog de fietsstalling afgebroken worden, alle uitgegraven grond uitgespreid waarna ik pas 3 ton 'Blanc de Provence' - dolomiet kon uitstorten. Het bestaande klinkerpad werd afgebroken, de stenen gepoetst en op elkaar gestapeld tot een nieuw paadje. Het muurtje waar de fietsstalling op stond moest tot de grond afgebroken worden. De meeste bakstenen werden proper gebikt - je weet nooit of ze ooit nog nuttig blijken te zijn. 
Je begrijpt dat ik nog weinig energie overhad om te bloggen vorig jaar ;-)

Het resultaat mocht er echter zijn. Een strak en vlak parkeervak waar twee wagens op passen, mooi na elkaar geplaatst.