Tot nu toe vonden we nog “maar” honderd rupsen, geconcentreerd op de buxussen het dichtst bij het huis. Maar dat is nog slechts de aanzet. Met twee generaties per jaar kan je een exponentiële groei verwachten. Volgend jaar zijn het er wellicht duizenden.
De buxushaagjes werden bij ons voornamelijk gebruikt als afgrenzing langs borders, rond kruidentuin en rond moestuin. We zijn dus volop aan het nadenken over alternatieve randen. Sommige haagjes zullen vervangen worden door het meest gelijkende alternatief – Ilex crenata ‘green hedge’, maar we staan open voor andere mogelijkheden. De buxusmot is een kans om weer eens iets anders te proberen.
Even een rondgang in de tuin, met misschien een laatste groet aan een aantal buxushaagjes.
Het haagje aan de straatkant, 15m lang en vormt de grens tussen voortuinborder en straatkantgazon, maar vormt tevens de verbinding met de wilde heg aan de straatkant. De Japanse esdoorn groeit er overheen. Kunnen we dit haagje missen? Misschien wel, want er ligt ook een randje kasseistenen en het haagje neemt op afstand toch wel het zicht op de border weg.
Het haagje aan de achterkant van het huis, 6m lang en zet de lijn van de trapwang voort langsheen het stenen paadje en eindigt in een buxusbol. Er tegenover, langs de andere kant van het kleine trapje, staat nog een buxusbol. Halverwege slingert het haagje zich rond de paal met voederhuisje voor de vogels. Dit haagje viel al voor de helft ten prooi aan de schimmel en werd al deels vervangen door Ilex crenata (rechtse foto op de voorgrond).
Dan de haagjes rond de kruidentuinvakken. Typische strakke vakkenstructuur, maar op een helling op het zuiden gericht. Verbaasde ons daarom dat dit haagje als eerste ten prooi viel aan de Buxusschimmel. En nu als eerste aan de buxusmot. Deze vakken zijn al bijna volledig opgeruimd
Verderop in de tuin, de “droge” border afgezoomd met een 10 m lang haagje.
En dan de langste haag: helemaal rond de moestuin, wel 50m lang. Geeft de moestuin, samen met het kastanjehouten hekje een klassieke uitstraling (en leidt de aandacht af van het feit dat de biodiverse tuinier geen groot moestuinder is).
Twee haagjes werden al deels opgeruimd vorig jaar. De rest er van volgt nu. De overige haagjes zijn voor de volgende jaren. Als ze het zo lang nog uithouden.
De strakke buxusvakken rond de kruidentuin gaan helemaal weg. En worden niet door Buxus vervangen. In feite wordt dat hellinkje helemaal herdacht. Het wordt een menging van kruidentuine en bloemenborder. Maar dat was het in feite al. Bovenaan komt er wellicht wel een soort haagje - iets bloemrijk, maar dat kan nog vanalles worden, alle opties zijn nog open.
Het vrouwke koos er voor om onderaan de helling het haagje te vervangen door een stapelmuurtje. Ze zag op tinternet dat er mooie dingen konden gedaan worden met van die klassieke stoeptegels. Je kent ze wel - 30 x 30 cm en saai betongrijs.
Je kan er oude voor niks krijgen op ruilsites. Als je een stevige aanhangwagen hebt kost het je gewoon de rit. En nog ekologisch ook, want gemaakt van recupmateriaal.
Je kan er oude voor niks krijgen op ruilsites. Als je een stevige aanhangwagen hebt kost het je gewoon de rit. En nog ekologisch ook, want gemaakt van recupmateriaal.
De tegels breek je in twee. Dat gaat makkelijk op de rand van een tegel die je rechtop zet. Gestapeld lijkt dat door die ruwe randen op een natuurstenen muurtje.
Tegelijkertijd was het mogelijk om het paadje een beetje minder schuin te leggen.
Nu ziet het muurtje er nog erg strak en nieuw uit, maar dat zal wel veranderen als er planten overheen hangen of er zelfs op groeien. Muurleeuwenbekjes, Muurvarentjes, … allen hierheen!
