Buxus met mot

Het is zo ver! Eind vorig jaar vertelde ik nog dat de buxusmot nog niet gezien was hier in de biodiverse tuin. Maar blijkbaar lezen die motten ook mijn blog, want er moeten er zich toch enkele gerept hebben om hier nog snel wat eitjes te leggen - zo net voor de winter.

Want het vrouwke - met haar normale hoge mate van opmerkzaamheid - zag vorige week toch wel iets verdacht aan enkele buxusstruikjes. Alle haagjes waren met die uitzonderlijk warme voorjaardagen al op snel tempo aan het uitlopen. Maar hier en daar waren er plukjes die achterbleven en er maar een beetje mottig uitzagen. En toen ze de spinselnestjes in de mot kreeg (wat is dat hier met die woordspelingen?) was ze zeker. Er was even wat gepruts om tussen de door spinrag bijeengebonden blaadjes de snoodaards te vinden, maar vanaf dan werden de motjes één na één snel gevonden. Al gauw had ze er dertig bijeengeplukt.

We hebben dan maar gauw de assistentie van onze kippen gevraagd. Dertig krioelende insectelarfjes - daar zullen ze om kippelen kibbelen dacht ik. Hmm ... niets was minder waar. Onze vier madammen bekeken de rupsjes alsof ze nooit eerder zo iets vies en verdacht hadden gezien. Ongekend is onbemind ...

Ik vrees dat dat ook de reden is waarom die buxusmotten hier ook zo'n ongelooflijk succes hebben. Er is gene ene vogel in onze streken die die beestjes als voedsel herkent. En dan zitten ze ook nog eens zo verstopt in dichte, laag tegen de grondse haagjes. Niet onmiddellijk een veilige plek om naar voedsel te zoeken, als vogel.

Dus zijn we begonnen opruimen. Nu ja, dat werk hadden we vorig jaar al aangevat maar niet afgewerkt... met als gevolg dat die motten hier toch nog voedsel voor hun kroost aantroffen.

Normaal zouden we de struikjes moeten verbranden om de opmars van de buxuxmot af te remmen. Maar we zijn niet zo'n fan van walmende rookproductie in de tuin. Nooit blij als een buurman dat flikt. Dus vond ik een andere manier. De haagplantjes werden afgezaagd en een nacht in één van onze regenwatertonnen gedrenkt. Geen rups die dat overleefde. Daarna kon ik ze zonder schuldgevoel naar het containerpark afvoeren.

Dan bedacht ik opeens dat we de enkele buxusbolletjes die we in pot staan hebben, misschien op dezelfde manier rupsvrij kunnen maken. Al wat we moesten vinden is een teil die groot genoeg is. En dan zo'n bol uit zijn pot schudden en een nachtje ondersteboven drenken. Makkelijk en heel effectief.