dinsdag 5 mei 2020

Groene drijfplastic en Neptunus

"Eèè-jakkes, wat is dat zeg", klonk het vrouwke.

We waren net aan de vijver aangekomen, met koffie en koekjes, voor het vieruurtje.
Het bankje aan de vijver is namelijk een heerlijke plek om het vieruurtje te nuttigen.
Je zit er in de halfschaduw van Eik en Meidoorn, en je ziet van alles in en op het water, vlak voor je neus.

Maar wat we nu zagen schrokken we toch van. Het midden van het vijvertje was plots één grote, glanzend groene massa geworden. Normaal zien we daar een intrigerende wirwar van zuurstofplanten als vederkruid en hoornblad, maar nu werden die aan het oog ontrokken door een geelgroene massa wier.


"Waar komt dat zo plots vandaan?" klonk het daarna.

Ja - dat was me ook niet duidelijk. Enkele dagen er voor had ik de vijver enkele cm bijgevuld met grondwater uit de waterput - misschien had het daar iets mee te maken? Maar ik had ook nooit eerder iets zo snel zien groeien in ons vijvertje.

De dag na deze vondst toog ik aan het werk. Ik trok mijn lieslaarzen aan en ging het vijvertje in. Ik vreesde al voor een eindeloos werkje om al dat wier uit de vijver te halen ... Maar dat viel erg mee!
Dat wier voelde aan als een glad soort plastic weefsel en bleek stevig aaneen te hangen. En tot mijn grote blijdschap bleek dat gewoon boven de zuurstofplanten aan het oppervlak te drijven en was het nauwelijks met deze verweven. Helemaal iets anders dan dat andere draderige, maar stugge wier dat ook in het vijvertje voorkomt. En nog een gelukje: noch de salamanders, noch de libellelarven waren hier al ingetrokken, dus die moest ik er ook niet uit peuteren.

 

Ik haalde er een mestvork bij en kon daarmee stuk voor stuk het wier opheffen en verwijderen. Een plastic tobbe was handig om alles in te verzamelen - plastic drijfwier in een plastic tobbe, leek me passend.

Ik voelde me een beetje Neptunus, zo met die vork.

zaterdag 2 mei 2020

Ontploft!

Is dat bij jullie ook, dat de tuin de laatste dagen wel ontploft lijkt? De week er voor was het al hard aan het gaan, maar sinds het geregend heeft is er geen houden meer aan!

Ik trakteer jullie op wat sfeerbeelden - voor zover ik het ontploffen kon volgen - want de laatste weken waren drukdruk op het werk. 's Avonds geen fut of zin gehad om te bloggen of om zelf wat blogs te lezen. 

Vreemd eigenlijk, want ik werk thuis, zoals velen. Het vrouwke zei het al dat ik niet goed bezig was, dus volgende week ga ik beter doseren. Gelukkig heb ik nu en dan toch eens het fototoestel meegenomen op een korte wandeling door de tuin. En daar zag ik heel wat moois!



Fluitenkruid en Prairielelie,



Klein geaderd witje op Pinksterbloem,



Het Zenegroen dat verborgen tussen de Amandelwolfsmelk bloeit, en grote toefen Heggewikke,



De Wilde appel met bloesems-van-het-kan-niet-op, en Look-zonder-look achter tralies,



Amandelwolfsmelk 'Robbiae' en Gele dovenetel,



Veel zoem-zoem rond de Rode kamperfoeliestruik,


De Wilde lijsterbes in bloei,




Potplant waarvan-de-naam-me-ontsnapt, Witte kwik op het dak, loerend naar Zwarte doodgraver? 
En een ganse toef Vogelmelk in bloei!

Dus beloofd - volgende week ga ik daar nog eens beter van genieten.

vrijdag 1 mei 2020

De nieuwste Corona-maatregel

De nieuwste Corona-maatregel werd net ingesteld in onze straat.



Benieuwd hoe goed die zal opgevolgd worden ...