Grote blokken tijd

‘Oei – dat valt tegen, qua timing’ zuchtte ik vanuit mijn hoofdkussen.

Ze keek op  ‘Wat bedoel je? Ben je dan niet blij voor hen?’

‘Jawel – jawel, …’ zei ik vlug. ‘Dat is heel tof dat ze zo dicht bij komen wonen - maar ik heb zo nog mijn eigen project. En er gaat bij hun zo veel te doen zijn.'

‘Ik heb toch gezegd dat jouw timing niet realistisch was…’ zei ze schamper ‘Je zou er deze winter aan werken – en je hebt nauwelijks iets gedaan’.

‘… Tja – met de feesten en zo … Maar ik heb tenminste al mijn materiaal al besteld, niet? En een boel fimpjes bekeken op joetjoeb! Nu weet ik hoe ik dat moet doen.’ 

Ik had inderdaad uren gespendeerd aan het vinden – en bekijken -  van goede instructiefilmpjes. En het opzoeken van online winkels met de nodige werktuigen. En kan ik er toch niet aan doen dat die niks leveren gedurende de eindejaarsperiode, dacht ik zo.

‘Ok – maar wanneer gaat dat af zijn? Dat moet er tegen volgende winter wel zijn hé!’ Haar stem klonk in het duister extra vermanend.

Gelukkig heb ik een vrouwke dat wél realistisch kan plannen.  

‘Dat moet lukken… hoop ik toch. Want er is natuurlijk de tuin ook nog … en de open tuindag, … en ik zal toch ook eens moeten gaan helpen niet? Afbreken en zo … of puin afvoeren.’  

Ik was me al aan het indekken – mocht het allemaal nog trager gaan …

‘Ja natuurlijk – maar niet elk weekend hé. Anders raakt dat van ons nooit af.’

‘…’ Dat doembeeld bracht me even tot zwijgen.

‘En waarom moet dat nu eigenlijk op die manier?’ vroeg ze me nog maar eens.  ‘Kan je dat niet makkelijker ineen steken? En sneller?’.

‘Dat gaat gewoon veel mooier zijn zo’, zei ik vastberaden. ‘traditioneel – zoals op vakantie, in Frankrijk’, probeerde ik haar te paaien.

‘Ach wat – jij wil gewoon kunnen uitpakken. Kunnen zeggen dat ge dat helemaal zelf gemaakt hebt.’

Ik grijnsde slaperig.  Wat kent ze me toch goed – was mijn laatste gedachte.

Die nacht droomde ik dat ik grote blokken tijd kocht in een houthandel.