Tuinevolutie XII - 2002

Aan een tuin heb je nooit gedaan.  Dan doe je ergens weer ideetjes op, of zie je zaken die beter of anders moeten.  Plannen worden sneller gemaakt en gewijzigd dan je ze kan uitvoeren.  Maar op zich is dat niet slecht, want zo kan je ze bijvijlen tot ze echt goed zijn.  En het was niet anders in 2002. 

Die boogdoorgang doorheen de haag die we in ‘99 maakten was zo goed gelukt dat ik er nog één wilde. Maar dan wel met een andere vorm. Die eerste doorgang ziet er een beetje uit als een tunneltje. Deze zou heel vlak moeten worden. Dus lieten we in 2002 de takken links en rechts van de doorgang wat doorgroeien, met het doel deze dan in de winter met elkaar te verbinden tot een boog.

Het stallinkje werd afgewerkt en daarmee kon ook de varenborder verder ingericht worden. Half in de schaduw van het huis, half in de schaduw van de krulwilg, was die noordoostzijde van het huis heel geschikt om er een collectie varens en bosplanten kwijt te kunnen.

De border die we vorig jaar dicht bij het huis aanlegden zag er al heel goed uit!

2002 was een speciaal jaar voor mij. De jongste spruit werd vroeg in de zomer geboren. Ik liep al sinds het voorjaar met een glimlach van hier tot ginder – wetende dat het ditmaal een dochter ging zijn.  Niet dat ik niet tevreden ben met de zoons, maar na drie stuks - toch blij met verandering!

De Jongste zoon en mijn pasgeboren Dochter

En dat gaf ons genoeg energie om nog eens een groot, en moeilijk werk te beginnen. Er moest nog steeds een degelijke trap komen naar de tuin. We zaten daar nu eenmaal met 1.2m hoogteverschil, en sinds de bouw van ons huis nog steeds met wat losse, in de helling ingegraven stapstenen als trap. 

Dat was een heel werk! Die helling moest uitgegraven worden in trapvorm, rekening houdende met de hoogte van de treden en de dikte van de beton. Dan moest er een bekisting gemaakt worden, betonnetten gesneden en geplooid als versteviging en tenslotte moest er zo snel mogelijk twee kubieke meter beton gemengd worden. De voorbereidende werken namen al behoorlijk wat tijd in beslag en konden op het gemak gebeuren, maar het betongieten zelf moest snel. Moe dat we waren na dat laatste weekend! Maar blij met een stevige trap.

Maar daarmee was het werk niet gedaan! Want zo’n betonnen trap is wel stevig, maar niet echt mooi. Er moesten daarna nog trapleuningen gemetst worden, en een mooie betegeling. Nu begon ik nog niet in 2002 aan dat werk, want ik moest aan de noordkant nog een klein trapje gieten –ik was nu toch gerodeerd. En ook nog de fundering gieten voor een muurtje rond het terras – als verlengde van de trapwangen. 

Clematis en Vingerhoedskruid – geslaagde combinatie

Maar genoeg over beton. In de bloemenweide  bloeiden er voor het eerst Ratelaars! Vanaf nu zou dat nog eens vooruitgaan met die biodiversiteit!

In diezelfde bloemenweide werden ook twee Wilde appels uitgeplant.  En vooraan aan de straat, waar de kerstboom gestaan had, plantte ik een linde.  Deze had jaren in een kleine pot gestaan, in een poging er een bonsai van te maken.  Maar een linde is daar echt niet geschikt voor, met die grote bladeren.  En ik denk dat het een Zomerlinde is, of een Hollandse linde - alleszins één met grote bladeren.  Ik heb 'em gekweekt uit zaad dat ik ooit op de Brugse stadswallen verzamelde.  

De kruidentuin begon ook goed gevuld te raken.

En achteraan in “het bosje” nam de eerste najaarsstorm de Spaanse aak te grazen! Die had twee spillen, en één ervan begaf onder het geweld! Wat een scheur dat dat achterliet! Ik vreesde echt voor de ganse boom. Ik heb die wond zo goed als het kon gladgebeiteld en er dan een dikke laag lacbalsam op gesmeerd. Op hoop van zegen. 

Maar dat was niet de enige verandering daar in het "bosje".  Al van vorig jaar vroeg ik me af waarom er daar zo snel na elkaar enkele Mispels dood gingen.  Toen viel mijne frank opeens (vermoedelijk zo traag omdat die in 2002 een euro geworden was), en wist ik dat het de notelaar was!  Die hielp met behulp van scheikundig/biologische oorlogsvoering de omstaande bomen en struiken om zeep!  Allelopatie noemen ze dat, met een moeilijk woord.  Juglon maakt ie - met zijn wortels, en dat moest gedorie gedaan zijn - dus zaagde ik 'em om.  Ik had nog twee andere notelaars, dus dat maakte niet uit - noten genoeg. 

Spijtig genoeg namen de woelmuizen daar een voorbeeld aan en zaagden ze op hun beurt ook een boom om - een jonge appelboom, in de bloemenweide.  Vandaar het aanplanten van de Wilde appels - ter vervanging.

Dat de tuin al veel structuur krijgt is goed te zien op deze winterse overzichtsfoto.



bleekgeel: hooiland
zonnegeel: border

bleekgroen: gazon

lichtgroen: struiken

groen: boom

zwartgroen: haag
bronsgroen: lianen of klimplanten

zwart: landbouwplastiek

beige: akker, en kippenren

lila: kalkgrasland (ook op groendak)

staalblauw: moerasje

rood: akkeronkruidenreservaatje

bruin: constructie
grijs: verharding

Terug naar het begin? Klik hier voor 1990
Verder lezen? Klik hier voor 2003