Krammen tellen

Nu vertoef ik af en toe in het gezelschap van vogelaars.  Nu, ja - af en toe - eigenlijk geregeld, want enkele van mijn collega's zijn nogal die-hards.  Zo van die kerels die voor ze ergens op reis gaan al de vogelgeluiden uit die streek van buiten blokken, of een reeks locaties op kaart aanduiden waar zeker deze of gene vogel te aanschouwen valt.  Geheime informatie die ze aan elkaar uitwisselen, via gespecialiseerde webstekken en zo.  En tijdens de maaltijd hebben ze het dan over de gold-crested darken woodpecker, spectacular warbler of de greater whitewinged lowlandhopper of zo ... Ik kan de namen nooit onthouden, maar ze zijn ook allemaal in 't Engels - want die beestjes vind je langs hier niet.

Het heeft soms echt wel weg van een stoere-jongens-onder-elkaar-clubje, waar je pas bijhoort als je kan uitpakken met de meest spectaculaire soort of reis.  Met verhalen van uren op het ijs liggen in een klein camoeflagetentje om dan dat éne fantastische kiekje te maken - mogelijke prijswinnaar van de wildlife photographer of the year!    Ik ben - toegegeven - stiekem een beetje jaloers op zoveel doorzettingsvermogen, maar het is niet aan mij besteedt.  Geef mij maar de makkelijke beestjes.  Een driedaagse naar le Lac du Der om de kraanvogels op hun weg naar het zuiden te zien, of een uitstap naar die straat in Brussel waar je nog Vliegend hert kan zien, dat lukt nog net.  Zaken waar succes gegarandeerd is, zodat je de kinderen ook enthousiast genoeg houdt om de volgende keer ook mee te willen.   En volgende zomer wil ik met Jongste zoon voor dag en dauw toch eens Bevers aan 't werk zien.  Al wat moeilijker - vooral om zo'n puber uit bed te krijgen - maar dat moet nog lukken.

En verder haal ik mijn hart op aan de beestjes die onze biodiverse tuin aandoen.  En geniet ik van de mooie plaatjes die de collega's schieten op hun reizen.  Maar ik ken ze goed genoeg om te weten dat ook zij nog hun hart kunnen ophalen aan onze gewone huis-tuin-en-keuken vogeltjes.  En gelukkig maar!  Want ze kijken toch altijd met ongeveinsde interesse naar de foto's uit mijn tuin, alhoewel de helft van de kritische uitlatingen dan draaien rond de technische kwaliteiten van de foto zelf - en de truuks hoe het beter te doen.  Er wordt me bvb steeds weer een driepoot aangeraden.  Maar ik vertik het met zo'n onding rond te sjouwen. 

Goed - dit is ook zo'n foto waar ik weer uiterst blij mee ben.  Technisch stelt ie niet veel voor, maar ik ben gewoon blij dat ik er een bewijsje van heb!  Eindelijk aanschouwden we eens een vlucht Kramsvogels in de tuin! 

Keek ik net met het biodivers vrouwke door het raam.  Want ik had in de voortuin in de Gelderse roos een pindanetje en een vetbol opgehangen, en we waren benieuwd of er al iets op af kwam...
En toen was daar opeens een Merel, en in zijn kielzog die erg-mooie-lijster ... en toen opeens de frank die viel - "Hé - dat is geen lijster - dat is een Kramsvogel!"  En terwijl hetzelfde tafereeltje zich afspeelde als met die punker van overlaatst, zwermden plots wel twintig Kramsvogels door de voortuin.  Hoop en al duurde het amper één minuut.  Ze hapten snel een hoop bessen uit de struik en gingen er dan vandoor - een onbekende bestemming tegemoet.

Wow ...  toch blij mee!

Ik hoop echt dat ze binnen twee weken terugkomen.
Want dan tellen ze mee.