Keukenstokje

Twee weken geleden werden we al gevraagd mee te doen met dit stokje.  Stokje? vroeg ik me af toen ik dat woord las - wat is dat nu weer?  Nu loop ik blijkbaar weer achter in het beheersen van blog-terminologie.  Stokje blijkt de Nederlandstalige tegenhanger te zijn van meme.  Nee, dat lees je niet zoals het Vlaamse mémé, maar zoals miem.  Maar ik vind stokje leuker.  Het doet denken aan het stokje dat men doorgeeft in een estafette, wat wellicht ook de bedoeling is.
 
Maar ik dwaal af - ondertussen staan we al wat ongeduldig te schuifelen aan de ingang, want het doel van dit stokje was elkander eens een blik te laten werpen op je interieur.  Nu krijg ik wel een beetje het vliegend sch..t van tv-programma's als "komen eten", waar de gasten tussen de voorgeschotelde maaltijden eens rondneuzen in huis.  Meestal horen daar dan de meest gortige commentaren bij.  Dus had ik wel wat mijn bedenkingen bij het concept.  Maar zoals steeds kan mevr. Onderdeappelboom het allemaal zo goed uitleggen dat ik toch maar overstag ben gegaan - en ik vond het eigenlijk wel ontwapenend zoals ze tegen haar eigen privacy-regels in, haar leefkeuken showt.
 

Maar kom verder binnen, en doe de deur snel dicht want het vriest nog steeds buiten.  En zijt een beetje stil want ze liggen allemaal nog in bed.  Ik ben namelijk op zaterdag meestal de eerste op.
Ge kunt het wel een beetje zien aan de lichtinval, dat het nog vroeg is.  Dus niet luid beginnen roepen van aaah en ooohhhh - hoe schoon!  Doe een beetje ingetogen.

En ja, mevr. OnderdeAppelboom en fotografiemadam Ilse, dat is inderdaad dezelfde Ikea keuken als die van U.  Inclusief dezelfde spoelbak.  Die past daar natuurlijk wreed goed bij niet?  En ziet er ongelooflijk "landelijk" uit.  Een woord waar hier al eens smakelijk mee gelachen wordt, in buien van zelfspot dan - want ons interieur is meer van dat.  Nu hebben we het bij het aankopen onszelf echt niet moeilijk gemaakt, want zelfs de handvatten en de tegels zijn identiek als die in de showroom.  Kijk - als ge het goed vindt dan moet ge toch niet moeilijk doen niet? 

De tegels zijn van die "Metro" tegels, en nooit eerder zijn tegels sneller aangeschaft.  We hadden ze dus in de showroom bij de keuken gezien, en toen we naar de tegelwinkel gingen, hadden we netgeteld nog 10 minuten voor de winkel dichtging.  Geen tijd om te kiezen of te staan dubben dus - en misschien gelukkig maar - want de keuze in zo'n winkel is immens!

Maar kijk gerust rond - wat ziet ge?  De vrijdagavond-rotzooi is gelukkig weg.  Dat wil zeggen de afwas is grotendeels weg, de stapels post en boekskes en rondslingerd speelgoed van de Dochter is opgeruimd.  Want als mijn biodivers vrouwke dat moet aanschouwen tijdens het zaterdagochtend-ontbijt, dan zakt het humeur enkele graden ;-)   En krik dat nog maar eens op ...

Dus het is wel wat opgeruimd, wat niet wil zeggen dat alles weggestopt is.  De opgeruimde staat wordt ook gekenmerkt door het groene handdoekje die over de keramische kookplaat gedrapeerd is.  Dat moet zo van 't vrouwke, maar vraag me niet waarom.  Rechts zie je de koffie-zjatten van Douwe Egberts hangen - daar hebben we al een hele serie van.  Links ervan de grote blauwe waterkoker, nodig om mijne thee te bereiden. Ik maak altijd een hele thermos vol.  Groene met munt - daar kom ik dan een dag mee toe.  Moet ik doen, want ik ben ne theedrinker die verslaafd is aan koffie.

Als ge uw blik naar links verschuift zie je ons "lastige hoekje" - zoals bij velen denk ik - verstopt achter de frigo.  Rechts in de hoek de plateau waar de afwas op verzameld wordt.  Zo hebben we er twee.  De andere staat op het afwasmasjien in de berging, om de propere zaken terug naar de keuken te vervoeren.  Lang geleden logeerden we eens in een vakantiehuisje mét afwasmasjien, en toen we terug thuis waren wilden we er - tegen oorspronkelijke ideeën in - toch één hebben.  Maar dus moest ie in de berging, wegens geen plaats voorzien in de keuken.

Nog verder naar links zie je het eetkamer-deel van de leefruimte, want zowel keuken als eetkamer als zitkamer is één ruimte.  Je ziet de boekenkast, goed gevuld met boeken over plant en dier, over koken en over reizen en de wereld.  Maar ook wat thrillers van 't vrouwke en wat "biebelokes", zoals een hele verzameling kindjessuikerdozekes en aanverwanten.  De tafel is een uitschuifbaar model - dat kan tot tien - twaalf man herbergen, mits niet te breed geschouderd.  Boven de tafel een kaarsenkandelaar.  Links, net buiten beeld, een groot schuifraam met zicht op de tuin.

In het midden van de foto, tegen de grond, ziet ge een kartonnen dozeke met een lapje stof in.  Dat is daar blijven staan na dat Bo, onze jongste poes, dat opgeëist had als speeldomein en uitvalsbasis - letterlijk - voor zotte uitvallen naar haar ma - ons Toulouse.

Doe enkele stappen naar voor en draai U om, dan krijgt ge het zicht op de keuken vanuit de eetkamer.

Op het tablet tussen de twee ruimtes een diamantorchis en wat klein figurtjes, gekocht op vakanties.  Zo van die  kleurrijk beschilderde beestjes met van die heen-en-weer wiebelende koppekes.  Erboven een Halloween-knutselwerkje van de kinderen - een spinnenweb waar ondertussen ook echte webjes in te vinden zijn :-) 

Het werkblad van de keuken heeft een rond uiteinde.  Dat hangt wat over en is makkelijk om aan te werken.  Zelf uitgezaagd uit zo'n groot werkblad.  Tegen de deur naar de berging een prikbord met ... ja, met wat eigenlijk?  Nogal veel, en vanalles.

Links op de hoek van de kast de post en natuurlijk wat brollekes die iedereen daar altijd op achterlaat, tot grote en eeuwigdurende frustratie van 't vrouwke, want ze slaagt er niet in ons dat af te leren!

Richt nu de blik eens naar rechts.

Dan ziet ge het ontbijttafelke. Inderdaad tafelke, want voor vier is dat nogal klein.  Maar meestal wordt het ontbijt in de week toch in verspreide slagorde genomen.  Ik moet me al haasten om samen met het vrouwke te ontbijten - ik ben nen diesel hé, en 't vrouwke een sportvoiture.  De Jongste zoon komt pas aan tafel twintig minuten voor de bus vertrekt (!) en de Dochter - die ontbijt op 't gemak bij Oma en Opa voor dat ze aan 't school wordt afgezet.  Dus zo'n klein tafelke is goed genoeg, en doet ons denken aan de tijd dat we nog met ons tweetjes waren.

De poezen Toulouse en Bo, moeder en dochter, zitten of liggen op post voor het raam - vogelkes kijken, want ge ziet het voederhuisje staan buiten.  Links en rechts worden ze geflakeerd door de verzameling tropische orchideeën.  Links tegen de muur staat een klimplant, die normaal langs het plafond slingert tot tegen de deur.  Maar die is enkele maanden geleden gesnoeid en nu staat ie wat magerkes.

Schuift weer wat dichterbij, in de keuken.  Nu ziet ge langs waar ge binnenkwam, de achterdeur.  Want ge hebt natuurlijk eerst eens de biodiverse tuin bezocht, alvorens binnen te komen.
De deur wordt bewaakt door ne pluchen tochthond.  En die bewaakt ook de etensbakjes naast de deur. 

Op het werkblad, naast het opdienplateauke, ziet ge een kleine voorraad vetbollekes en een open broodzak - met droog brood, allemaal voor de vogelkes.

Voila, ge zijt rond.  Rest nog een blik in 't verleden, want die keuken is niet altijd een "Duvbo"-keuken geweest.  Dat was pas in 2010, na dat 't vrouwke iedere keer dat we eens in den Ikea waren, extatische kreten van verrukking slaakte bij het zien van die keuken.  Dus ik wist al enkele jaren dat het onontkoombaar was - de make-over van onze keuken ...

In 1998 was dat nog een model "Rejal", zo één in 't groen gebeitst. 

Ik heb wat foto's van voor, tijdens en na de make-over:

 

De gelige wandbedekking was toen "tijdelijk" - er zouden ooit tegels komen ...

 

 

Start van de make-over: het blok onder het werkblad heeft al een nieuwe configuratie en een aantal van de deurtjes zijn al vervangen. 

 

een week later waren alle deuren en zijpanelen vervangen en is de nieuwe afwasbak ook al geïnstalleerd. De "tijdelijke" wandbedekking is ook al gestript en de onderliggende massief houten muur is terug zichtbaar.

 

 

Volgende fase: gyproc geplaatst en al de helft van de Metro-tegeltjes geplakt.

Alle tegeltjes zijn geplakt!

 

 Tegeltjes gevoegd en sierlijsten geplaatst. 

De werkbladen zijn afgeschuurd en opnieuw gevernist en

alle handige stangen om keukengerief aan te hangen zijn er ook.

Grappig is, dat het kaars-lampeke dat tegenwoordig boven het werkblad hangt, eigenlijk beter bij de ouwe keuken pastte, en het olielampeke van vroeger, beter bij de huidige keuken.  Maar dat kleurrijk lampeke kregen we enkele kerstmissen geleden van het Lief van de oudste, en dus mag dat daar gerust nog een tijdje hangen! :-)

En wie neemt nu dat stokje over?