Op het eerste gezicht - 2013

Twee op-het-eerste-gezicht foto's voor de prijs van één - was dat niet het wachten waard?  Want we zijn al in de helft van de maand en nu had ik nog steeds niks gepost!  Maar de sneeuwval van dit weekend maakt dat ruimschoots goed - ik kon het mij niet laten om er nog een tweede foto bij te plaatsen.  En al zeker niet omdat ik mijn nieuw fototoestel wou uitproberen!

Jullie krijgen - zoals beloofd - dit jaar elke maand een zicht op de bloemenweide in de biodiverse tuin.  Nu ja, bloemenweide...  eigenlijk is dit een slechte naam, want het is geen weide.  Hier staat niks te grazen.  OK, soms kan ik wel dromerig voor me uit staan kijken, zo op de steel van mijn hooivork leunend - en vertoon ik dan wellicht enige gelijkenis met een koe die een rijdende trein ziet voorbijtsjokken - maar grazen doe ik niet.   Bloemenrijk hooiland zou dus beter zijn als naam. 

Maar toegegeven, bloemenweide bekt wel beter dan bvb Glanshaver-hooiland.  En al zeker makkelijker dan stel-je-voor "Arrhenatheretum elatioris"!  Want helaas - dit zijn inderdaad de wetenschappelijke namen voor het soort grasland dat hier groeit en bloeit.  Ligt moeilijk in de mond, maar het heeft wel iets niet?

Ja heus - dit is niet zo maar een graslandje hé!  Je vindt er kei-veel van de typische soortjes die in zo'n Glanshaver-hooiland kunnen voorkomen.  Maar die had ik al eens opgesomd, dus val ik jullie hier nu niet mee lastig.  Ik laat jullie gewoon van het beeld genieten.

januari 2013

Hmm - nu valt er zo in januari nog niet veel te zien in het hooilandje.  Het gras staat kort ... Het is op dit beeld wel duidelijk dat ik het kort te winter laat ingaan.  Want te veel gras dat 's winters blijft staan verdorren zou de kiemplantjes van de bloemplanten verstikken.  En we doen het toch vooral voor die bloemen niet?  Eerlijk gezegd ga ik daar ik daar nogal ver in - want als de bladeren gevallen zijn dan ga ik er nog eens overheen met het grasmasjien - om de blaadjes op te stofzuigen.

Wat is er dan wel te zien, als zelfs de herfstblaadjes weg zijn? Wel - meestal staat het graslandje vol met sprietjes Kraailook.  Dat profiteert er in de winterperiode van dat het geen last heeft van het gras.  De koning te rijk!  Alle ruimte voor zich!  Maar nu, met die sneeuwval, kan ik er geen foto meer van maken.  Maar dat houden jullie tegoed. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



februari 2013

Veertien dagen sneeuw kregen we, en tegen dat februari begon was het voorbij.  Het zonnetje smolt alles op recordtempo weg!  En daarmee kwam al dat frisse groen weer te voorschijn!

Nu was ik misschien net iets te vroeg om deze foto te nemen.  Had ik nog een dagje gewacht dan kon je al zien dat ik onmiddellijk begonnen ben met het snoeien van de appelbomen.  Maar dat zien je dan wel op de volgende foto uit de reeks. 

Tussen het gras krioelt het al van de kiemplantjes.  Nu het wat zachter is zijn er al verschillende soortjes volop in actie geschoten - met Grote ratelaar en Pinksterbloempjes op kop!

Nu dat zonnetje zo fel op de wintertuin schijnt zie je goed dat de vensterbank vol potten staat.  Allemaal oranjerieplanten die er beschut (koel maar zonder vorst) en in het volle licht de winter doorbrengen.  Er zijn er enkele bij die we uit Madeira meebrachten - zoals Paradijsvogelbloem en Siergember. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



maart 2013

Ziezo!  De appelbomen zijn gesnoeid! Maar als ik dit beeld vergelijk met dat van januari, zie ik eigenlijk nog niet veel verschil.  Misschien zijn die sprietjes wat hoger geworden, maar dat is het dan wel geweest.  Verder zie je een lichte witte waas over het grasland.  Dat is de kalk die ik uitgestrooid heb.  Dat doe ik jaarlijks.  Want een aantal van de soortjes die ik er uitzaaide, houden wel van een extra portie kalk.

Want in een poging om de soortenrijkdom nog wat hoger te krijgen, hab ik nog eens een bestelling bij Cruydhoeck gedaan om wat van de ontbrekende soorten te bekomen.  Grasmuur, Kleine klaver, Bevertjes, Liggende klaver, Knolboterbloem, Weideklokje, Goudhaver, Wondklaver, Betonie en Blauwe knoop.  De Wilde weit die ik bestelde voor het graanakkertje, heb ik verdeeld over het graanakkertje en dit hooilandje, om de kans op slagen te verhogen.
Margriet en Gewoon duizendblad stonden er vroeger ook al, maar ik heb die nu teruggezaaid, want ik vind die gewoon prachtig!  Ik begrijp eigenlijk niet waarom die verdwenen zijn, maar ik vermoed dat die naaktslakken daar voor iets tussen zitten.  Daar ga ik dit jaar iets aan doen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

april 2013

Vorige maand de appelbomen gesnoeid, deze maand heb ik de Boswilg die in de wilde heg staat aangepakt.  Die groeit veel sneller dan de rest in de haag en moet dus vaker ingekort worden.  Je ziet het gat links van de wintertuin.

Terwijl ik deze foto maakte wou onze jongste poes Bo er ook weer opstaan.  Show geven in het midden van het beeld.  Op imaginaire beestjes jagen denk ik, want ik zie behalve wat strootjes, nog niks bewegen.

In het hooilandje maakt alles zich klaar voor een echt lente.  De Paasbloemen waren er iets te vroeg bij en de bladeren hebben een behoorlijke knauw gekregen door die vele opeenvolgende sneeuw en dooi periodes.  Ik hoop dat er toch nog enkele bloemknoppen in bloei geraken.  En nu valt me voor het eerst op hoe sterk het aantal narcissen gedaald is.  Ooit plantte ik er hier zeven honderd!  En er waren jaren dat ze vlot in zaad raakten en dat het hooilandje vol jonge narcisseplantjes stond.  Zouden die slakken ... ?

Maar ik verwacht tegen volgende maand al wat kleur!  Misschien moet ik vanaf nu twee foto's per maand maken, want het kan rap gaan in zo'n hooilandje.  Voor je het weet is er al een bloei van één of andere soort voorbij en stond het niet op beeld.  En ik verwacht dat het vanaf deze week snel gaat gaan!  Naar het schijnt gaat de temperatuur omhoog en dan zullen al deze plantjes hun verloren tijd inhalen!  Het gaat ook regenen, en misschien is dat wel nodig, want het is eigenlijk wel droog geweest.  Je ziet dat de kalk die ik uitstrooide nog niet volledig is ingespoeld.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

mei 2013

En bam!  Plotsklaps is alles groen!  De haag staat vol blaadjes, de appelbomen lopen vol bloesems en het gras springt gewoon de grond uit!  De natuur heeft toch wat lang moeten wachten niet?  En haalt haar schade nu dubbel in. 

Dat er al mooie dagen zijn geweest zie je ook aan het gordijn in de veranda.  Dat hangt open omdat ook de dubbele deuren al eens open gestaan hebben.  Om die heerlijke lentelucht binnen te laten en die bedompte wintersfeer buiten te jagen.  Weg er mee!  Het gordijn is er om de vliegen buiten te houden.

Wat ook opvalt is dat er een boompje weg is.  Het rechtse van de drie, een wat moeilijk groeiend wild appelaartje, het ik verplant.  Het stond wat raar in het hooilandje en werd er ook telkens ondergronds aangevallen door woelmuizen.  Ik heb het verplaatst naar een plek in de geschoren heg.  Maar daar vertel ik nog wel eens over - in een ander blogje.

In het hooilandje zijn de toefen Beemdooievaarsbek goed zichtbaar.  De verdomde slakken beginnen alweer te kauwen op de bladeren van de Trompetnarcissen en als je goed kijkt zie je links wat bleekroze bloempjes: de eerste Pinksterbloempjes in bloei!  Die trokken al een oranjetipje aan.  Op de heg zijn er enkele roestplekken van gevlekte zandoogjes en er dwarrelde al een icarusblauwtje voorbij. 

De lente is er eindelijk!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

juni 2013

Maar die lente duurde wel erg lang!  Tenslotte kwam de switch van herfstachtige lente naar voorzomer vrij plots. 

In het hooilandje ging de strijd tegen het overdreven aantal naaktslakken voort.  Een high-tech wapen als nematoden bleek tekort te schieten.  Natuurlijk kunnen we hier geen korrel inzetten, want die breken af in fosfaten.  En dat soort van bemesting kunnen we missen als kiespijn, op een veldje waar verschraling beheermaatregel nummer één is.  Dus grepen we terug naar de aloude techniek van het wegvangen.  Zoals elders vermeld ging dat nog makkelijk want ze zitten allemaal op de Trompetnarcissen. 

Maar genoeg daarover!  Met al dat slakkengedoe was ik bijna vergeten de op-het-eerste-gezicht foto van juni te posten. 

Wat is het verschil met het beeld van vorige maand? 

De appelbomen staan volop in blad.  In het gras hebben de Scherpe boterbloemen het overgenomen de Pinksterbloempjes.  Achteraan tegen de heg gaan de (uiterst grote) Groot streepzaden open en je ziet dat ook de grassen aan hun bloeispurt begonnen zijn.  Je kan het niet zo goed zien op de foto, maar de bloeistengels beginnen zich te vormen.  Binnenkort is dit één en al wuivende halmen van Glanshaver.  Het Glad walstro en de Veldzuring gaan mee in de race naar het licht.  Andere soorten zoals de Beemdooievaarsbek en de Beemdkroon hebben hun plekje in de zon allang gereserveerd.  Die houden er een andere strategie op na.  Die drummen met veel blad en volume de rest weg.  En de Kraailookjes?  Die zijn gewoon te smal en lang en staan al lang boven alles uit.  Die beginnen nu al aan het vormen van hun broedbolkopjes. 

Wat je niet ziet, omdat ze te klein zijn tussen dat grote geweld, zijn de Gevlekte orchisjes.  Die zijn dit jaar in supervorm en begonnen op 1 juni al hun eerste bloempjes te ontvouwen.  Dat ze wat in de schaduw staan van de overige graslandplanten is niet zo erg.  Eigenlijk vinden ze dat wel leuk. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

juli 2013

Bam!  Plots is het beeld vol kleur!  Al enkele weken domineert het flamboyante geel van de Grote ratelaars het hooilandje.  De Gevlekte orchisjes en de Beemdkroon deden hun best om daar met wat bleekblauw tegengewicht aan te geven, maar dat lukte pas toen de Beemdooievaarsbekken meededen.

Nu staat het hooilandje wel op zijn bloemrijkst.  Het tere wit van de minuscule bloempjes van het Glad walstro valt zelfs helemaal niet op, in al dit geweld - ook al zijn ze met zoveel.  Ertussen zie je de hoge halmen van de Glanshaver.  De Gevlekte orchisjes staan in het midden van het hooiland in beeld.

Eigenlijk zou hier meer wit moeten te zien zijn!  De bermen staan op dit ogenblik vol Margrieten.  En hier is - frustratie! - nog steeds geen resultaat te zien van al die zaadjes die ik uitstrooide.  In al mijn ongeduld trok ik wat Margrieten uit de berm, sneed er de bloem af en plantte het restant wortelrozet in het hooilandje.  En nu check ik af en toe eens of de slakken de nieuw-ontluikende tere blaadjes niet oppeuzelen.  Tot nu toe alles ok.  Misschien volgend jaar toch weer Margrieten?

De haag rechts in beeld heeft zijn eerste snoeibeurt gekregen.  Die staat er mooi gladjes bij.  Tussen wilde heg en appelbomen wordt het weer wat donker.  Ik zal deze herfst weer eens de wilde heg wat moeten inkorten.

En nu valt me opeens iets op wat me op de foto van juni ontgaan is - dat het dak weer tersluiks ingepalmd wordt door de trompetbloem.  Ooit plantten we deze klimplant op de hoek van het huis.  Maar omdat ie elk jaar weer loskomt van de gevel heb ik 'em eens weggesnoeid - dacht ik.  Maar blijkt die plant toch heel persistent te zijn.  En kwam ie gewoon terug uit een stukje achtergebleven wortel.  En elk jaar tracht ie het dak te veroveren.  Op zich zou dat geen probleem zijn, mocht ie niet de vervelende gewoonte hebben om altijd onder de dakpannen door te ranken.

De doornloze braam staan tegen de muur te pronken met veel bloemstengels.  Tegen half augustus wordt dat weer bramen snoepen!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

augustus 2013


Als we uit verlof terugkeren dan is het steeds weer schrikken te zien welke veranderingen het hooilandje weer doormaakte. Alles ziet er veel meer dor uit. Het heeft natuurlijk ook nauwelijks geregend terwijl we weg waren en dat heeft natuurlijk zijn effect. Bovendien ziet het er wat verward uit, na die paar zomerse warmte onweders die we ondertussen over ons heen kregen..

Opvallend is dat plots al het geel en blauw weg is. Ratelaar en Beemdooievaarsbek zijn uitgebloeid en maken nu hopen zaden. Zo ook de Gevlekte orchisjes, de Kraailookjes en het Glad walstro..

Het wit van de Grote bevernellen voert nu de boventoon, hier en daar versterkt door een Gewone bereklauw. En je kan het niet zien op de foto, maar er staan toch enkele Rapunzelklokjes in bloei. Ik vreesde al dat ik er geen één zou hebben, dit jaar... Wat ik volgend jaar zeker niet zal hebben zijn de Margrieten die ik uit de wegberm haalde ... de slakken kregen ze toch te pakken :-(

Van zodra de Ratelaars rijp zijn, haal ik de bosmaaier uit. Als dan de Gevlekte orchisjes nog moeten uitrijpen, dan maai ik er wel omheen. De meeste staan toch in een troepje bijeen, dus dat lukt wel. Die volgen dan tegen eind augustus of begin september..

Ik hoop dat het hooilandje nog wat blijft overeind staan, want er komen regendagen aan. Want als alles plat ligt, dan maait dat moeilijk. Zijn jullie net als vorig jaar geïnteresseerd in wat zaden?
.
Rechts komen de sprieten van de heg in beeld piepen. Maar dat blijft altijd staan tot er gemaaid is, en dan kan ik er aan om te snoeien.

En nu ga ik de eerste bramen eens proeven zie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

september 3013

En bramen konden er volop geplukt worden dit jaar!  Vandaar dat die ladder er staat – geen zin om die weg te nemen, want elke dag is er wel een halve kg rijp!  Ik vraag me echt af hoe ze dat bij Fruitberg doen … die zijn blognaam kan je vermoedelijk wel letterlijk nemen.  Hier bij de biodiversjes krijgen we die bramen al niet op.  Maar ik ben gelukkig dol op bramengelei J 

Het overige fruit in beeld, de appelbomen, dragen niks wat het vermelden waard is.  Behalve dan veel blad.  En dat na al die snoei-inspanningen van de laatste twee-drie jaar!  Ofwel ligt het echt aan die mottige lentes die we kregen, ofwel moet ik toch eens een cursus fruitbomen snoeien volgen.  Straks eens gaan kijken bij Velt zie.

Wat het hooilandje betreft, dat is zoals vorige maand aangekondigd, al deels gemaaid.  Op de voorgrond bleef een groot deel staan, om de orchisjes toe te laten rijpe zaden te vormen – pfff, dat gaat traag dit jaar, ondanks die warmte en droogte ... 

Maar dat was niet de enige reden waarom nog niet alles gemaaid is.  Op het ogenblik dat ik de bosmaaier uithaalde, tsjirpten de sprinkhanen om ter hardst – om me er aan te herinneren dat ik best ook wat dekking en voedsel voor hun liet staan.

Rechts zie je dat de heg een snoeibeurt kreeg, maar dat ik niet aan die takjes helemaal bovenaan kon zonder ladder.  Dat moet ik toch eens in orde maken – het is geen zicht.

In de veranda zie je dat de kussens van de tuinstoelen ook niet meer opgeborgen geraken.  Ze bleven ’s avonds gewoon op de vensterbank liggen, klaar om ze ’s morgens direct weer te gebruiken.  Want met dat mooie en droge weer hebben we veel buiten kunnen eten, onder de okkernoot.  Dat vind ik nu eens één van de leukste dingen in de zomer zie, zo elke maaltijd in open lucht kunnen nuttigen.  Heerlijk toch, met dat biodivers gewemel rondom zich?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

oktober 2013

Hihi - heb ik nu nog die sprieten op de haag niet weggeknipt.  Nou ja, ik heb elders in de tuin alweer tientallen meters haag geknipt, dus ik was het knippen wel eventjes moe.

In het hooilandje heb ik de tweede helft gemaaid.  Op de achtergrond zie je dat in het eerst gemaaide deel de Beemdooievaarsbekken al volop nieuwe rozetten vormen.  Pal in het midden liet ik nog een bosje staan.  Daar staan een tiental Gevlekte orchisjes bijeen.  Die mogen zich nog volop uitzaaien.

Op enkele exemplaren Groot streepzaad, die aan hun tweede bloei bezig zijn, na - staan hier nu geen bloemen meer.  Van juni tot eind augustus, dat is de hoogtijd voor een bloemenweide.  Als je langer bloemen wenst moet je maar een ruigte kweken.  Of een border - eigenlijk is dat gewoon een geordende ruigte.  Maar dan met cultuurplanten.

Toulouse en Bo vinden dat korte gras wel leuk, de spitsmuizen minder ...

Fruit plukken zit er niet meer in, in oktober.  Er hangen nauwelijks appels op de twee bomen en de bramen zijn er allemaal af.  Misschien tijd om eens aan gelei te beginnen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

november 2013

Sinds vorige week zit de herfst er wel al in.  De appelboom links in beeld “Delbare estival” was in de lente de eerste om blad te krijgen, maar is nu ook de eerste om deze weer te verliezen.  De beuk in de haagdoorgang rechts in beeld vertoont ook al herfstkleuren.

In het graslandje zelf zie je al geen verschil meer tussen het eerst- en het later gemaaide deel.  Overal is het gras weer goed gegroeid.  Alleen de niet gemaaide stukjes onderscheiden zich nog.  Grappig dat de Gevlekte orchisjes pas nu echt goed te zien zijn – de bruingeworden bloeiwijzen staan stijf rechtop in het platvallende toefje gras, in het midden van het beeld.  

Als al het blad afgevallen is – en dat kan nu elk moment gebeuren – dan haal ik voor het laatst het grasmasjien uit.  Niet voor het gazon, maar om nog eens over het hooilandje heen te denderen.  Daarmee maak ik dat het hooilandje kort de winter in gaat én dat tegelijk de meeste blaadjes opgestofzuigd worden.
Ja – ik meen het heel serieus, dat verschralen van het hooilandje.  Nu ja, ik moet wel, want met zoveel bomen en hagen er rond, zou er veel te veel voeding naar toe gaan.  Enkele jaren geleden kwam die tweede maaibeurt trouwens veel vroeger in het seizoen, maar omdat de verschraling zo goed lukte, valt deze nu zo laat dat het gras eigenlijk te kort is om met de bosmaaier af te doen.  Met de grasmaaier gaat het gewoonweg makkelijker.


De ladder staat er nog.  Ik heb namelijk al wat gesnoeid aan de braam.  En ook de potten met de Kaapse lelies staan nog op het terras.  Het wordt nu wel oppassen voor nachtvorst.  Binnenkort schuiven we die potten de wintertuin in.  Die heeft het vrouwke al helemaal opgeruimd, zodat er plaats is voor al die overwinterende planten.  

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

december 2013

Het lijkt wel of de herfst van geen wijken wil weten.  Wat een vreemd jaar was het!  Een lente die maar niet doorbrak waardoor de winter plots overging in de zomer en nu dit!  Kijk eens hoe groen alles nog is - ik zie maar weinig verschil met het beeld van vorige maand!  

Natuurlijk zijn de herfstkleuren wat nadrukkelijker aanwezig, maar toch - ik verwachtte al een behoorlijke bladval te zien en de bomen die alle kaal zouden zijn ...  Want viel er op 20 november geen laagje sneeuw?   Maar die vroege winterprik was maar van korte duur.

Door dat vreemde zachte weer ben ik nog net aan de tweede maaibeurt toegekomen.  Stel je voor - normaal valt die ergens eind oktober of begin november.  Ik wacht de laatste jaren tot het meeste blad is gevallen en dan ga ik er gewoon eens overheen met het grasmasjien.  Daarmee zet ik het hooilandje heel kort, en zuig ik tegelijk alle bladeren op.  Zo alles in één beweging - met de jaren ontwikkelt iedereen wel truuken om werk te besparen, niet?

Dus eigenlijk valt er op dit beeld niet veel te zien.  Maar weet je wat?  Ik zal op 1 januari ook nog eens een foto posten.  Als er dan nog geen winter is ...