Maar misschien moet ik dit tafereeltje even kaderen, en wat terugspoelen. Want het was Koningsdag. En op die dag dag hebben wij beiden vrij. Want we werken voor de Koning, maar vooral voor zijn onderdanen . En in dat geval krijg je vrijaf op zijn feestdag.
Voor ons is dat ook écht vrij, want de scholen zijn gewoon open en schoolkinderen moeten dus gewoon naar de les, net als andere gewone weekdagen. Dus Koningsdag is voor ons een beetje Kindloze dag. Zo één waar we zelfs niet voor opvang moeten zorgen omdat we samen iets willen doen, en dan het gemopper en geklaag moeten aanhoren van waarom zij niet meemogen en waarom zij naar X of Y moeten, en wij van de weeromstuit ons dan wat schuldig voelen.
Nee - helemaal vrij en zelfs met de groeten van de Koning :-)
De afgelopen jaren is zo een beetje een traditietje aan het ontstaan. Na het afleveren van de kindjes aan de schoolpoort, gaan wij beidjes gezellig winkelen. Ergens in een winkelcentrum flaneren, koffietje drinken, een nieuw pulleke of hemdje kopen, sokjes, sjalleke, lingerie, ... 's middags een kleine lunch ... zo van die dingen. Heel ontspannen, geen stress, niks moet, alles kan.
Dit jaar waren we niet ver weg, en vrij vroeg in de namiddag keerden we al weer terug huiswaarts.
"Het is nog te vroeg voor 't school... Waarom nemen we niet de N7? - in plaats van de snelweg?" voegde het vrouwke er nog aan toe.
Ze had duidelijk nog geen zin om al terug te keren, en het was inderdaad nog wat vroeg voor de school.
"Ja ok" zei ik, verbaasd omdat zij het nummer van die provincieweg kende, want eigenlijk nemen wij die haast nooit. "Maar dat gaat ons duur te staan komen - dat voel ik zo".
"Hoezo?" ze keek me vragend aan.
"Ja - gegarandeerd zie jij nog één of andere meubelwinkel of zo onderweg ..."
"Mogelijk, maar langs daar is dat precies een beetje buitenland", repliceerde ze lachend.
Het vakantiegevoel zat er precies wel in die dag. En zo tuften we op een gezellige snelheid langs kleine Waalse taalgrensdorpjes en gehuchten, door het typische glooiend Henegouws landschap tot opeens ...
"Hé - daar is een orchideeënkwekerij! - en daar stond: visitez les serres!" zo klonk de enthousiaste kreet van 't vrouwke. En onmiddellijk erna: "Ah, daar is een rond punt - ge kunt daar draaien ... als ge goesting hebt natuurlijk".
Je kan je wel inbeelden dat we terugreden... En dat het niet goedkoop was ;-)
Dit is een Brassia rex. We kochten deze voor de spectaculair grote bloemen. Met spinachtige slippen bij meten die wel 25cm! |
Deze heet Epidendrum ballerina. Ja ballerina - volgens ons zou een gepaste naam eerder "Beaker-dressed-up-for-Rio" zijn ;-) We kochten deze plant omdat ie ons deed denken aan een orchidee die we zagen in de botanische tuin in Funchal, tijdens onze vankantie in Maderia deze zomer. Het is geen "botanische" soort, maar een kruising op basis van Epidendrum radicans |
En dit is Restrepia guttulata, een miniem gevalleke uit de bergen van Peru. Ik was onmiddellijk verloren voor de schoonheid van deze tropische-mot-achtige bloempjes |
die eerste vind ik ook wel een hele schone, mijn wederhelft zou hem ook wel willen, denk ik.
BeantwoordenVerwijderenSorry, wij hebben 'em al ;-)
VerwijderenDie eerste is inderdaad apart, en ook erg schoon. Ook de laatste is een echte beauty.
BeantwoordenVerwijderenIk ben benieuwd of je die planten lang kunt in stand houden
De eerste jaren lukte dat niet zo goed, met die orchideeën. Maar dit jaar staan ze allemaal heel fris en met nieuw blad. We hebben ze aan het raam gezet en sommige beginnen een bloiestengel te vormen :-)
VerwijderenEen orchideeënkwekerij: daar kan je niet aan voorbijrijden.
BeantwoordenVerwijderenWonderschoon, die eerste en die laatste. Die tweede is mooi wulps. Dat jullie er nog maar jaren plezier van mogen hebben.
Naar het schijnt worden sommige wel meer dan 50 jaar oud ...
VerwijderenZe hebben u altijd liggen hé die vrouwkes ;-)
BeantwoordenVerwijderenMaar je hebt nu wel een paar schone planten bij.
lepe wezens zijn het madame! :-)
Verwijderen