Winterwerkje

Eén van de winterse tuinactiviteiten die ik het liefst doe is het jaarlijks snoeien van de braam.

Eigenlijk is dat niet om het werkje zelf, maar om de omstandigheden waarbij dat uitgevoerd wordt.

Onze braamstruik staat namelijk tegen een zonnige muur en ik kies altijd een zonnige winterse dag om dat klusje aan te vatten.

De combinatie van het winterse zonnetje in die beschutte hoek tussen het huis en de wintertuin, en het rustige tempo van het losknippen en verwijderen van de oude stengels heeft iets rustgevends - haast Zen wordt men er van. En het opbinden van de nieuwe stengels heeft dan weer iets kunstig.

Deze zondag was het zo ver. Het zonnetje was voor de tweede dag op een rij door de dikke mistlagen gebroken. Heerlijk. Op zaterdag doe ik tuinwerk waar lawaai bij wordt geproduceerd, want op zondag mag dat niet. Dus was dit klusje geschikt. Een snoeischaar hoor je niet van ver.

Na het wegknippen van alle oude stengels maak ik de nieuwe stengels los. Die worden tijdens hun groei met touwtjes rechtop gehouden. Ze zouden anders te veel doorbuigen of kraken ... of gewoon in de weg hangen van het vrouwke als ze in of uit de wintertuin komt. En meestal loopt dat slecht af voor de braamtakken. Het vrouwke kan onverbiddelijk zijn met de snoeischaar.

Dan ontwar ik de meterslange ranken en bind die die het dichtst bij de muur staat in een sierlijk bedoelde krul aan de muur.

Daar voorzag ik al jaren geleden om de 30 cm een horizontale inox-draad. Die hangen zo'n vijf cm van de muur af. Ik bind er de braamtakken met raffiatouwtjes aan vast. Een jaar later zijn die al wat verweerd en gaat het verwijderen van de oude takken vlot. Vlotter dan toen ik nog metalen binddraad gebruikte. En milieuvriendelijker ook.

Daarna volgen de andere takken tot ze allemaal stevig bevestigd zijn, lekker strak tegen de muur.
Dat wordt binnen enkele maanden weer een muur van bloesems en in augustus lekkere vruchten.

Ik kijk er al naar uit.