Veere

Onze tuin wordt om de twee jaar met plezier en enthousiasme opengesteld voor het publiek, maar we gaan met evenveel plezier en enthousiasme andere tuinen bezoeken. Vorig weekend ging het nationale tuinweekend door in Nederland. En we hadden in het tuinmagazine van het biodivers vrouwke een artikel gezien over Veere, wat ons aanspoorde om naar Zeeland af te zakken voor een rondje tuinkijken. 

Veere bleek een oer-hollands stadje te zijn, vol kleine huizen met prachtige voortuintjes en bloemrijke pareltjes verborgen achter oude tuinmuren. Omwald, met haventje en gelegen aan het Veerse meer is het tevens een aantrekkingspunt voor de pleziervaart en watersport. 

Je kon er vorig weekend tien tuinen bezoeken, verbonden door een uitgestippelde wandelroute. We kochten er een “passepartout” ticket en begonnen onze zoektocht naar het eerste tuintje in het centrum van het stadje. Op een pleintje dat door al die prachtige voortuintjes zelf al een te bezichtigen tuin leek, lieten we ons echter al bij het eerste koffiehuis verleiden tot een warme appelpunt – je bent nu eenmaal in Nederland of niet? 

Het eerste wat je opvalt in Veere zijn de stokrozen. Die hebben het stadje volkomen ingepalmd door zich onbeschaamd tegen elke gevelmuur uit te zaaien. Maar we vonden het prachtig, want dat riep onmiddellijk herinneringen op aan meer zuiderse vakanties.

Het eerste tuintje dat we aandeden was al direct in de roos! Mooie kleurrijke borders, enkele kleine bomen een serre en een hond die niet van plan was die dag te bewegen. Plus een pittoresk zicht op de kerk. Onder de vijgenboom wachtte een Eva op haar Adam. Het biodivers vrouwke betreurde dat ie er niet was. 

De tweede tuin was wellicht nog kleurrijker. Het vrouwke vond die het mooist. Goed gestructureerd, net genoeg zitplekjes en het gazon tot een minimum herleid. Het soort tuin waar je je oude dag ziet in doorbrengen. 

Tuin drie was wellicht de kleinste die we bezochten. Achter een forse muur verscholen vonden we een klein koer-tuintje waar er misschien evenveel planten in potten als in de volle grond stonden. 

Tuin vier was niet echt ons ding. Een beetje te klassiek van opbouw wellicht. Maar deze plant trok onze aandacht. Bleek spontaan uitgezaaid. Helaas kon de eigenaar ons de naam niet geven. 

De volgende tuin verraste door de zichtassen op de omgeving. Daardoor leek ie groter dan ie echt was. De borders waren er lekker wild en het lommerrijke hoekje onder de perelaars aantrekkelijk. 

Daarna verlieten we de kern en volgden de wandelroute nog naar twee grote tuinen, de ene landschappelijk open, met brede gazons en halfstamboomgaard en de andere met indrukwekkend brede bloemrijke borders. En daarna sloten we af met een korte maar prachtige wandeling langs de oude stadswallen, tot aan het haventje.

Zo’n bezoekje aan Veere is de moeite waard, zeker als er tuinen te bezoeken zijn. Maar ook zonder open tuinen blijft Veere een aangename en aantrekkelijke plek voor tuinliefhebbers. Zeker eens naar toe gaan!