Njammie?

Het moet weeral een straf beeld geweest zijn. Het biodivers vrouwke dat met uitgestoken armen het verkeer op de steenweg tegenhield. Gelukkig kon iedereen tijdig remmen.

Ze had net met haar eigen karretje rechtsomkeer gemaakt en in vliegende haast een fluovestje uit de koffer gegritst – want je valt best op bij zo’n blitzactie.

Met een snelle greep had ze het kleine ding vast en kon het in veiligheid gebracht worden. Een opgestoken duim bedankte de chauffeurs voor de bereidwillige deelname – nou ja - aan de reddingsactie.

Maar daarmee was de kous nog niet af. Zwaar gehijg van uit haar hand wees er op dat er hier sprake was van oververhitting – en wellicht uitdroging ook. Het was er ook niet echt het dagje voor, om zo maar ongecontroleerde uitstapjes over het met teer bedekte wegdek te maken. De temperaturen waren er eerder naar om in een bad vol ijsblokjes te liggen koelen.

Het slachtoffer werd snel in het kaartenvak in het  autoportier gedropt – je wil dat niet hebben rondfladderen in de wagen – en dan ging het snel richting bioscoop. Want eigenlijk was ze op weg om Dochter en vriendinnetjes te halen na de film.

Kan je de verbazing inschatten toen die opeens aan de bar van de bioscoop een flesje water moesten halen. De eerste zorgen werden toegediend op de parking, met een straal vogelpoep op de motorkap als dank.

Die dag kregen we er niet meer in dan nog wat water en drie dikke vliegen. Dat van die straal herhaalde zich na elk maal. Ander voedsel werd met veel kopgeschud en gekokhals geweigerd. De dag er na brachten we de jonge gierzwaluw dan maar naar het vogelopvangcentrum, want dat bundeltje veren moet binnen een maand al luchtwaardig zijn. Een hele prestatie, die ons niet zou lukken, maar daar hebben ze supervoedzame geplette keverlarvenbrij en krekels. Njammie?