Zwart goud

Toch ongelooflijk wat een vreemd lange winter dit was.  Maar ik heb er goede moed in dat deze week de lente tenslotte toch zal doorbreken. 

 

 

Ondanks de gure oostenwind ben ik er in geslaagd toch het eerste werk in de moestuin aan te vatten. Zowat een maand na de voorziene datum is het eerste perceeltje voor de aardappeltjes nu opgespit en is tegelijk de composthoop opengebroken. Die lag er lekker rul bij. Dank zij het droge weer brokkelde dat vlot uit elkaar. Helemaal geen zwaar werk zo, op het spitten na. Want die winterse spieren waren toe aan wat beweging en inspanning.  En dat winterse spekje mag er ook wel weer af gaan nu.

 

 

En leuk dat we deze vriendjes weer tegenkwamen. Ik noem ze compostkevers omdat ik ze nog nergens anders tegenkwam dan in de compost. Ze zitten er goed diep verscholen tegen de winterse kou. Maar wat ze zijn weet ik eigenlijk niet. Ze zijn te klein voor Neushoornkevers. Spijtig, wat zo'n grote rakkers in de tuin zou wel indrukwekkend zijn.  Ik denk eerder in de richting van Penseelkever of Gouden tor, want die tref ik ieder jaar in de tuin aan, en naar het schijnt ontwikkelen de larven zich in rottend hout. Nu is de composthoop wellicht een goed alternatief, want rottend hout - daar heb ik niet veel van.

Dus volgens mij is het hoogstwaarschijnlijk Gouden tor, want dat kan toch niet anders, zo verstopt in dat zwarte goud?

 

Nu ziet er dat niet uit, zo'n keverlarve.  Maar als zich dat verpopt heeft dat worden het echte schoonheden, die maar wat met trots pronken met hun prachtige dekschild, al dan niet versierd met franjes en dons.

Penseelkever op Juffertje-in't-groen

Gouden tor