Tuinevolutie XVI - 2005

Het jaar van de Wintertuin! Het biodivers vrouwke is dol op oranjerieplanten. Ik ook eigenlijk. Elke zomer zetten we onze terras vol.  Maar die dingen zijn zo vorstgevoelig!  Al jaren wilden we een plek waar we deze konden overwinteren – en dat kan toch alleen in een oranjerie, of wintertuin?  Want binnen in huis nemen kan niet, want daar is het te warm.  En in de garage gaat ook niet, want daar is het dan weer te donker ..

Hier tegen deze muur zou de wintertuin moeten komen,

en vanaf de straat zou je daar niks van zien – verstopt achter de wilde heg.

Dus waren die oranjerieplanten de gedroomde uitvlucht om in boeken en tijdschriften te duiken over veranda’s, serres en oranjeries. En waar we op uit kwamen was er één in staal. Geen hout, geen aluminium of PVC, maar staal. De reden was dat die dingen groot konden zijn, en er toch heel luchtig uit zien, omdat staal zo sterk is. Dus de profielen kunnen slank gemaakt worden.

Maar onze smaak bleek nogal duur te zijn … tenminste als we onze wintertuin wilden laten maken bij die bekende ontwerper die zo van die heerlijke constructies maakt! We zijn nog bij hem thuis geweest, en vriendelijk ontvangen, en mooie ideeën opgedaan, zijn knap geïllustreerde boeken gekocht… Maar toen we een prijsofferte kregen was de euforie snel over. Die man werkt duidelijk voor een ander publiek…

Maar na nog wat zoekwerk op het internet vonden we in Sint-Katelijne-Waver een klein familiebedrijfje dat ook met staal werkt – en een stuk betaalbaarder! Mannen die met veel liefde voor de stiel onze ideetjes in werkelijkheid zouden omzetten. Maar voor het zover was, moesten er vanzelfsprekend eerst wat graaf-en bouwwerken uitgevoerd worden in de tuin! En beton gieten.  Pfff - weeral beton :-/  Gelukkig liet ik dat werk ditmaal aan anderen over.

Voorafgaand aan de beslissing om een wintertuin te bouwen, werd er nog heel wat gediscussieerd. Want die wintertuin zou een belangrijk stuk van mijn hooilandje opsouperen, iets waar ik het echt moeilijk mee had. Maar zo'n wintertuin heeft wel meerdere voordelen. Behalve overwinterplek voor oranjerieplanten zou het ook een goede isolatie zijn, het vangt op mooie dagen veel zonne-energie, waarmee we dan gratis onze woonkamer verwarmen, en in het tussenseizoen kunnen we al lekker van de eerste of laatste zonnestralen kunnen genieten, en het is bovendien extra leefruimte, enz ... enz ... Je ziet dat het vrouwke haar argumenten klaar liggen had ;-)

De werken voor de wintertuin werden dus allemaal uitbesteed.  Kon ik daar ook eens van genieten. 
Ik wou me zelfs zo'n T-shirt aanschaffen met opschrift "Ik hou heel veel van werk - ik kan er uren naar kijken" :-)

Tegen de herfst waren we al gewoon aan die gekke hoge muur.

Maar dat was helaas niet zo.  Terwijl anderen aan de wintertuin werkten, had ik andere klussen. Dwars door de moestuin goten we bijvoorbeeld een betonnen paadje van 1 meter breed. Had ik eigenlijk al jaren geleden moeten doen! Gedaan met elk jaar die tegeltjes verleggen.

Ik legde er een simpel patroontje in met wat van die gebroken bakstenen die ik nog had rondslingeren in de tuin. Om elk wisselteeltperceeltje te markeren legde ik een rijtje baksteen in de beton.  En ik werkte er plastieken buisjes in, om daar tijdelijk staven in te kunnen rechtzetten - ik had namelijk een ideetje om iets te bouwen waar gaasnetten kunnen aan hangen.

Graafwerken leiden altijd tot een overschot aan grond. Deze wetmatigheid deed zich ook voor tijdens de grondwerken voor de bouw van onze wintertuin. En waar moet je daar dan mee naar toe? Nu konden we dat wel laten afvoeren, maar het biodivers vrouwke had weer één van haar fantastische ideeën. We hadden nergens in de tuin een plat stukje gazon, vermits de biodiverse tuin nu eenmaal op een helling ligt. We moesten volgens haar die grond onder de okkernoot uitspreiden om daar een platte en schaduwrijke rustplek te hebben. Geschikt om ons tijdens zomerse hittegolven, met drankje en tuinkijkboek bij de hand, op de chaise longue uit te strekken. Het idee stond me wel aan, dus was ik ditmaal snel gewonnen.

Maar dat keigoede idee leidde wééral tot het gieten van funderingen en opmetsen van muurtjes. Ik werd er ondertussen al bedreven in. Een keermuurtje moest de aangevoerde grond tegenhouden.

 

Het egeltje kwam die herfst nog eens goed voltanken – dat doet ie elk jaar, zo net voor de winterslaap …

… die wist blijkbaar dat het nog eens goed koud ging worden die winter.

bleekgeel: hooiland
zonnegeel: border

bleekgroen: gazon

lichtgroen: struiken

groen: boom

zwartgroen: haag
bronsgroen: lianen of klimplanten

zwart: landbouwplastiek

beige: akker, en kippenren

lila: kalkgrasland (ook op groendak)

staalblauw: moerasje

rood: akkeronkruidenreservaatje

bruin: constructie
grijs: verharding

Terug naar het begin? Klik hier voor 1990
Het vervolg lees je HIER