Tuinevolutie XV - 2004

Ik probeerde die winter een zelfgeknutselde mussendakpan uit, met goed succes! Was het een goed concept of was het de steeds groter wordende schaarste aan goede mussennestplaatsen, ik weet het niet – maar de nestplek werd meteen geadopteerd.

 In tweeduizend en vier werkten we een aantal zaken af die we de voorgaande jaren opstartten.  En werd er vooral genoten, van de tuin en van het gezin.  Dat buitenleven beviel Dochter heel goed. Met de botjes aan op het terras, of in de zandbak – het is overal even leuk!  En ik maar zitten stralen van geluk, en onderwijl nog meer plannetjes maken - want lang stilzitten, dat is niet echt iets voor mij.

De trappen werden verder afgewerkt met leuningen en bestraat met betonklinkers. Daarmee was dat werk eindelijk gedaan. Blij dat ik er vanaf was.

links de kruidentuin, rechts de afgewerkte, maar nog te voegen trapwangen
en pontificaal in het midden een Euphorbia polychroma - één van de beste blikvangers in de lente

Jarenlang dekte ik de moestuin ’s winters af met een stuk landbouwfolie, kwestie om in de lente geen last te hebben van onkruid. Maar dat folie verslijt me toch te snel en dat is toch maar vies afval. Dus ben ik van tactiek veranderd zodra ik kippen had. Vanaf dan kon ik de moestuin ‘s winters afrasteren en er de kipjes vrijuit laten scharrelen. Goed voor hun, goed voor de eierkleur en minder werk voor mij – iedereen blij.

De moestuin werd afgeboord met betonplaten, want we wilden de zaak een beetje strakker aankleden met een buxushaagje er rond.  Maar ik wou vermijden daarmee in de toekomst steeds in de wortels van die buxussen te spitten.  Dus moesten er betonplaten als harde grens komen. En verder werd er ook nagedacht over de aanleg van een permanent paadje doorheen de moestuin.  Het moest breed en stevig worden, en ik wou er ook wat ouwe bakstenen in kwijt. 

Maar eerst moest ik nog een Framboos uitvorken die al jaren probeerde mijn moestuin te veroveren.  Ik vermoed dat het een wilde framboos was, want er stonden echt te weinig vruchten op om hem te behouden, en woekeren dat dat deed!  Die geniepig ondergrondse kruipstengels zaten al overal!

Op een mooie dag in de zomer werd het luchtruim boven het dorp geteisterd door een lawaaierig helikoptertje, dat overal heen-en-weer vloog en boven de huizen bleef hangen. Enkele weken laten werd ons duidelijk wat dat geweest was, toen een verkoper van deur tot deur ging met luchtfoto’s. Natuurlijk konden we daar niet aan weerstaan, maar had ik het geweten, ik had meer vaart gezet in het snoeien van mijn haag.  Je kan rechts de dubbele spiraal wel zien, maar in geschoren staat had het duidelijker geweest.

Op die foto zie je goed dat de moestuin (rechts bovenaan de foto) die zomer ingepalmd werd door kalebassen, pompoenen en pompurken. We hadden wel zeven rassen gezaaid en die deden het opperbest. Jongste zoon begon een winkeltje en verkocht tegen Halloween aan bijna zeshonderd stuks sierfruit!

In de berm langs een perron van een lokaal stationneke zag ik enkele jaren geleden een Boslathyrus groeien.  Daar had ik zaad van geoogst, gezaaid en die klimmer deed het goed, zich vasthoudend aan de paal van het vogelvoederhuisje!  Boslathyrus is een zeldzame, in het wild voorkomende verwant van de Reukerwt.  Maar ze is in tegenstelling tot de Reukerwt, een vaste plant.  De bloempjes zijn weliswaar kleiner, maar van een mooi rozerood.  Veel minder flashy dan bvb. de Brede lathyrus.

De blauwe border zag er dank zij de ingreep van vorig jaar al een stuk beter uit!

Tijdens de winter 2004 sneeuwde het nog eens goed – of toch goed genoeg voor het verschijnen van een zwerm hongerige staartmezen, wat sneeuwmannen en een sneeuwhond.

 

 

En nu de bomen en struiken groot begonnen te worden, begon de tuin stillekesaan zijn uiteindelijke structuur te onthullen.

bleekgeel: hooiland
zonnegeel: border

bleekgroen: gazon

lichtgroen: struiken

groen: boom

zwartgroen: haag
bronsgroen: lianen of klimplanten

zwart: landbouwplastiek

beige: akker, en kippenren

lila: kalkgrasland (ook op groendak)

staalblauw: moerasje

rood: akkeronkruidenreservaatje

bruin: constructie
grijs: verharding

Terug naar het begin? Klik hier voor 1990
Verder lezen? Klik dan HIER voor het jaar 2005.