Properkes opgekuist - voor een verse start

Als je deze beelden ziet lijken ze niet te stroken met bovenstaande titel, … en toch. Sinds 2016 heb ik de broodnodige opruimbeurt van het tuinvijvertje steeds voor me uit geschoven. Het doornatte seizoen dat we toen hadden (wat een verschil met dit jaar!) kende zijn apotheose in een overstroming waarbij ons vijvertje een lading vies water en grond van de hoger gelegen landbouwgronden te slikken kreeg.

Ondertussen had ik het ook wat nagelaten om het vijvertje jaarlijks te beschermen tegen de toevloed van herfstblad. Bovendien heb ik tijdens 2018 geen enkele keer de vijver wat bijgevuld. En gezien het een superdroog jaar was stond tenslotte het waterniveau zo’n 30 cm lager dan normaal. En alles zat opeengepakt in het weinige water. Zoals je ziet stak de waterlelie zelfs met al zijn bladeren boven het water uit.

Ik moest dus echt wel iets doen. Het lage niveau maakte wel dat ik makkelijker de ondiepe randen kon aanpakken. Alle begroeiing – hoofdzakelijk Waterdrieblad en Lidsteng – werd er sterk terug gesneden. Dat is het leuke aan die water- en moerasplanten: je mag er echt wel eens grondig invliegen. Dat groeit toch zo snel weer terug!

Daarna begon ik de prut uit het volgend niveau te scheppen. Toen daagde het me stilaan dat een grondiger opruimbeurt nodig was. Blijkbaar lag er toch wel heel veel blad in, dat gemengd met de kleiige prut tot een iets vies geëvolueerd was - een droesem met het aspect van een slappe gelatine. Maar dan zwart en stinkend en absoluut yuckie. Kent er iemand trouwens een truuk om die moerasgeur uit je handen te krijgen? 

De waterlelie was van een ander kaliber. Al gauw bleek dat die plant de ganse centrale diepte ingenomen had, en vergroeid met andere planten meer dan 200 kg moest wegen. Op de rechtse foto zie je dat er dus een katrol aan te pas kwam om het gevaarte cm na cm uit de vijver te trekken. Onderweg sneed ik er al grote delen af, om het gewicht te verminderen. Achteraf plaatste ik slechts een deeltje van die plant terug. Iemand interesse in een ander stukje?

Tenslotte werkte ik alle randen af, spoot met de spuitslang hier en daar wat properder en schepte bijna alle vuile water uit de vijver. En dan langzaam vullen met putwater. Elke dag een beetje tot het vijvertje weer lekker vol was. 

Ik gooide er ook weer een net overheen, om het verse herfstblad er uit te houden. En dat was wel nodig!

Nu is het vijvertje weer klaar voor een nieuwe start in 2019. Benieuwd hoe het vijverleven er weer zal op reageren. Ik verwacht weer op enthousiaste wijze!