Optisch composteren

“Je weet toch dat glas niet op de composthoop mag”, zei het biodivers vrouwke.

“Haha – grappig hoor” lachte ik haar opmerking weg. 

“Zo heb je er ineens vier” zei ze nog.

“Ja, ik wist het dat ik hem nu ergens zou terugvinden. Nu ik ‘em eindelijk vervangen had – zo gaat dat hé.”

Om dit gesprekje te duiden, moet ik even twee weken terugspoelen.

Want toen ben ik naar de brillenzaak getrokken. Dat was nodig, nadat Dochter, onder invloed van overenthousiaste puberhormonen, door onbedwingbaar armgezwaai mijn enige bril ongeveer onherstelbare schade toebracht. Enkele jaren terug had ik twee brillen, maar mijn werkbril was op raadselachtige wijze verdwenen. En sindsdien nog niet opgedoken.

In de winkel ging ik in op een aantrekkelijk aanbod van de verkoopster (of was het omgekeerd?) en toen had ik opeens drie brillen: een nieuwe werkbril met stevig montuur, een herstelde bril en een oude zonnebril die nieuw glas op sterkte kreeg. Dochter greep dat achteraf aan als vergoelijking – dat het dankzij haar was dat ik een goeie deal geslagen had. Het kind is slim. Puberirritant, maar slim.

Maar er bleef het raadsel waar mijn oude werkbril naar toe was. Al twee jaar was die weg. Gewoonweg verdwenen. Niet dat het een enorm verlies was, want het ding was al eens bij het snoeien door een rondzwiepende tak – ook last van hormonen? - van mijn hoofd geslagen. Daarna had ik er dan nog mijn voet opgezet waardoor het een wonder mag heten dat ik het nog min of meer in vorm kon wringen.

Een schoonheid was het dus niet meer, maar ik kan het niet goed verdragen dat een nuttig voorwerp zomaar verdwijnt.

Maar nu is ie dus terecht! Na een verblijf van twee jaar in een composthoop werd ie opeens weer opgevorkt. Bij het zeven van de compost rolde ie zomaar voor mijn voeten!

En na een spoelbeurt en wat olie op de scharniertjes blijkt het ding nog best bruikbaar als werkbril.
Ik moet gewoon eens langs bij de brillenwinkel, want de silicone neussteuntjes zijn als enige onderdeel wel gecomposteerd.

“Dag mevrouw, kan U op deze bril van die nieuwe neusdingetjes monteren?”

Ik kan me nu al de blik van afgrijzen op het gezicht van de verkoopster voorstellen. Weliswaar aantrekkelijk, maar vol afgrijzen.