Tuinevolutie XIV - 2003

Dochters eerste uitstappen in de tuin. Meteen goed voor “wilde” balspelletjes met Jongste zoon.

Man man man! Het leek wel of sinds de bouw van ons huis mijn vrije dagen gevuld werden met een eindeloze reeks harde infrastructuurwerken! En ik die dacht dat tuinieren daar ver van stond! Beton gieten, paadjes bestraten, muurtjes metsen, … er kwam maar geen eind aan! En rap ging dat niet! Ik mets redelijk goed (al zeg ik het zelf), maar allesbehalve snel! Mijn boterham zou ik er niet mee kunnen verdienen. Dus het duurde nog wel even voor de trapleuningen volledig opgemetst waren.  Dus voor een foto van het resultaat moet je nog even wachten - op een volgende aflevering van deze tuinevolutiereeks.

Het terras en pad aan de zuidwestzijde van het huis was nog steeds een betonvlakte. Dat werd in 2003 in orde gebracht met een partij (beton)klinkers in “Waal”-formaat. Als ge uw betonneke glad en vlak genoeg gemaakt hebt kan je die klinkers er gewoon bovenop leggen. Je hoeft ze alleen aan de rand van het pad vast te kleven met wat cement en tussen de rest zand te strooien om ze vast te zetten.

Je ziet een stukje van het resultaat op volgende foto.

Had ik niet gezegd dat de “Blauwe border” een zorgekindje was? Het biodivers vrouwke kon mijn aanmodderen niet meer aanzien en nam deze border resoluut over! Ik moest de zaak omspitten, wat grond aanvoeren (want die border was inderdaad te nat ‘s winters – enkele cm hoger zou wellicht wonderen doen) en alles kreeg een nieuwe plek. Nieuwe soortjes en een nieuwe compositie – hopelijk kwam het deze keer wel goed.

In het midden vooraan de "Blauwe" border

In de boomgaard/bloemenweide stonden enkele perebomen ziek te wezen. Eén groeide echt niet en de andere had een stam vol kloven en barsten en open wonden van één of andere infectie. En dat kwam maar niet goed. Dus heb ik ze maar gerooid. En ik ging er geen nieuwe planten. Als ik er een bloemenweide wou, dan moest er toch wat meer licht komen.

Die winter hadden we geëxperimenteerd met het stekken van wat takjes van een struikkamperfoelie - want we vonden dat zo'n leuke haag, met die kleine blaadjes.  En wonder boven wonder kregen die takjes heel vlot worteltjes - gewoon in een glas water.  En dat in de winter (wel binnenshuis natuurlijk)!
Die lente plantten we ze in potten om op te kweken en tegen de herfst waren ze al groot genoeg om in de tuin uit te planten.  We gebruikten ze om een knipselstruik mee te maken, rond de peterselievlier naast de schommel. 

En in het bosje halverwege de tuin had het kappen van de notelaar een groot gat achtergelaten.  We vulden dat op met wat struiken (Gelderse roos, Eenstijlige meidoorn en Wilde kardinaalsmuts) en een Haagbeuk.

Ik heb het al eens verteld dat we in 2003 de moestuin kleiner maakten  De achterste vier perceeltjes en het schuine perceeltje werden omzoomd met een taxushaagje en in dat perkje werden struiken en bomen geplant: Wilde appel, Wilde peer, Gelderse roos en Tweestijlige meidoorn als inheems groen en cultivars van Zwarte bes en Aalbes voor het fruit.

Deze haagboog is pas vorig jaar gemaakt – altijd verrast hoe snel zo iets dicht groeit!

En na al die jaren was de schuifaf die Opa maakte aan vervanging toe! Die was nog juist goed om er bellen op te zitten blazen. Ditmaal wilden we gewoon een glijbaan kopen – toch wel een stuk makkelijker dan er zelf één maken. Maar natuurlijk had Opa zoveel jaar terug de zaak helemaal op maat gemaakt en absoluut niet op standaard formaten voorzien …

Wat maakt dat we weeral genoodzaakt waren wat creatief om te springen met bestaande tuigen. Ik bestelde bij de bekende grootwarenhuisketen uit Halle niet één, maar twéé kunstofglijbanen. We zaagden die in twee en monteerden ze weer aan elkaar om een langere versie te bekomen, groot genoeg om op de hoogte van het speelplatform te geraken.

Dat heeft nog wat stress met zich mee gebracht, want we hadden onszelf genoeg dagen gegeven, net voor de jongste zoon zijn vijfde verjaardag zou vieren. En een verjaardagsfeestje zonder de nieuwe glijbaan – dat kon toch niet? En toen de glijbaan geleverd werd, bleek het er maar één te zijn! Degene die verantwoordelijk was voor het inladen van de te leveren goederen, had doodleuk gemeend dat twee glijbanen wel een foutje in het boekingssysteem zou zijn … dus dat had nog wat heen-en-weer-getelefoneer nodig om dan weer dàt foutje op tijd recht te zetten – want wij moesten nog knutselend aan de slag! En dat lukte nipt!  

In de bloemenweide een nieuw succes! Waren er vorig jaar voor het eerst Ratelaars in bloei – dit jaar waren er voor het eerst Gevlekte orchisjes te zien!

De knotwilg die in 1999 omgezaagd was had ondertussen al weer genoeg dikke takken gemaakt om er één uit te kiezen en deze te knotten.  De rest ging er af, in een poging om van deze stronk nog iets deftig te maken.

Tijdens het jaar woei de klimroos 'Kifstgate' van het dak!  Kwamen we 'savonds thuis en konden we de garage niet in omdat die roos van het dak geblazen was en als een groot ondoordringbaar pak stekels en doornen voor de garagepoort was blijven hangen.  Wat daarna gebeurde leek wel een scene uit Doornroosje.  We mankeerden alleen nog een draak.  Wat een werk om dat allemaal te verknippen en af te voeren!  Dat bleef overal aanhaken - schrammen dat we opliepen!  Maar geen kans om dat pak takken weer op het dak te hijsen.  En om dat we geen herhaling wilden en die roos al enkele jaren het uitkuisen van de dakgoot onmogleijk maakte, besloten we om hem weg te doen.  Met spijt in het hart, want we vonden em wel mooi.  Maar ik zocht een goed tehuis voor die roos.  Nu overgroeit ie ergens lustig een oud schuurtje, waar dat onstuimige karakter geen kwaad kan.



bleekgeel: hooiland
zonnegeel: border

bleekgroen: gazon

lichtgroen: struiken

groen: boom

zwartgroen: haag
bronsgroen: lianen of klimplanten

zwart: landbouwplastiek

beige: akker, en kippenren

lila: kalkgrasland (ook op groendak)

staalblauw: moerasje

rood: akkeronkruidenreservaatje

bruin: constructie
grijs: verharding




Terug naar het begin? Klik hier voor 1990
Verder lezen?  Je kan naar het jaar 2004 door HIER te klikken