Tijdens de winter woei de in 1995 uitgeplante kerstboom helemaal scheef. Na een paar halfslachtige pogingen om dat weer goed te krijgen hebben we er dan toch maar stoofhout van gemaakt. Spijtig want hij had een mooie slanke vorm - het was een Zilverspar.
Na die koude winter werd het tijd om te zaaien. De biodiverse papa kreeg wat boontjes toegestopt en met wat deskundige uitleg van Jongste zoon kon die dat alras ook.
In het voorjaar 2001 werd de begrenzing van de voortuin wat scherper gesteld. Ik had nog een partij grote en rechthoekige kasseien over die daar uitstekend voor geschikt waren. Ik groef een sleufje van zo’n dertig cm diep. Daarin werd stabilisé gestort waarin de kasseien mooi op een rijtje in vastgezet werden.
Dwarsdoorsnede |
Alleen het kopje van de kasseien steekt uit en het gazon kan properkes daartegen worden afgereden. Net achter het rijtje stenen plantten we een buxushaagje, om het strakke nog wat te benadrukken.
De border aan de oprit werd ook beplant, en kreeg een kastanjehouten hek als achtergrond. Daarop zouden dan wat klimplanten terecht kunnen – een Clematis montana bvb, want die bloeit zo uitbundig!
In het verlengde van de voortuinborder staat de wilde heg. En daar deden de voorjaarsbloeiers het goed!
De blauwe border kreeg een broertje, langs de andere zijde van de struikenborder. Daar spitten we een stukje om, om er de “witte border” aan te leggen. In oorsprong was het idee er alleen wit en lichtroze gekleurde bloemen te planten, maar ook hier is dat na verloop van tijd wat verwaterd. Puur “wit” is die border nu niet meer …
Links zie je de kruidentuin die twee jaar voorheen werd aangelegd Rechts de struikenborder (in landbouwplastiek) en de "witte" border |
Dit jaar ging ik er eindelijk eens werk van maken! Dat kippenhok stond nu al jaren werkloos te wezen en dat kon toch niet! Het hok werd ingericht met twee legnesten en een slaapstok op een hoger verdiep en met een kippenproof opbergkast, om wat hooi, droogvoer en grit op te bergen.
Langs de buitenzijde werd een overkapte uitgang gemaakt en de kippenren werd afgesloten met een poortje – toch wel nodig als ge uw kippekes wilt binnenhouden.
De keuze voor het kippenras werd snel gemaakt! Het moesten die uit het provinciaal domein “Bokrijk” zijn. Enkele jaren voordien had ik er van die mooie, slanke, heel vieve en zwartgekleurde kippekes gezien. Ze scharrelden rond bij het lage hoeveke met het hondenwiel. Nu, met deze precieze beschrijving wist ik met één telefoontje naar de beheerder van het domein welk ras het was en bij wie ik ze kon bekomen! Het ging over het Ardennerhoen en ik moest er helemaal naar Herentals om ze te halen.
Winters beeld van één van de Ardennerhoenders |
Ik bestelde ze al in het voorjaar en maakte een afspraak wanneer ik ze kon halen. En op een bloedhete dag kwam ik er terecht bij een allerliefst en gastvrij koppel. Ik werd er zelfs getrakteerd op een ijskastkoele zelfgemaakte rabarberprut – heel verfrissend!
En die zomer werd het warm genoeg om al eens een ploeterbadje op te zetten.
In de garage werd het een beetje nipt zo, met al die kinderfietsen. Tegen de noordmuur was nog plek voor een fietsenstalling/houtstapelplaats. Ik maakte een mooi schetsje voor de bouwvergunning: het moest een half-open houten constructie worden op een laag muurtje. Ik goot beton en metste en mijn Pa zou de bovenbouw in hout maken. Het raakte wel niet meer af in 2001, maar de start werd gemaakt – en goed begonnen is half gewonnen!
Verder lezen? Klik hier voor 2002
Terug naar het begin? Klik hier voor 1990
Ook al is één en ander flink gegroeid, toch herken ik nog enkele elementen (kruidentuin, de struiken naast het huis...). Toch leuk om zo 10-15 jaar terug te kijken
BeantwoordenVerwijderenJa, ik vind het zelf ook leuk om zo terug in de tijd te duiken.
VerwijderenWat een verslag alweer met heel veel fotokes, tof! Dat je dat allemaal zo geordend en netjes hebt bijgehouden verbaast me elke keer. Maar ik ben dan ook niet goed in het onthouden van data ;-) en al evenmin in het bijhouden van al die foto's. Het is erg leuk om te zien hoe de tuin groeit en in deze reeks ook duidelijk bloeit!
BeantwoordenVerwijderenVoor schoon kippekes ben ik ook al ver gereden!
Ik onthoud ook geen data - maar mijn oude agenda's gelukkig wel ;-)
VerwijderenMooi verhaal, maakt me benieuwd hoe ik binnen 15 jaar naar m'n 'begintuin' ga terugkijken :-)
BeantwoordenVerwijderenGenoeg foto's maken!, zou ik zeggen - ook van de nu minder mooie stukken. Ik heb foto's van de mooie en van de heeeel lelijke stukken (meestal beelden van werven), maar niet van de mindere delen van de tuin - en dat mis ik nu wel, nu ik deze reeks maak.
VerwijderenWat mij vooral opvalt is met hoeveel visie en kunde je daar vanaf het begin mee bezig bent geweest. En ik begin er steeds meer van te dromen om onze kiezelvlakte vooraan eindelijk eens tot voortuin om te vormen, maar gezien de machinerie die daar aan te pas zal moeten komen... Maar dat idee van dat kastanjehekstukje onthoud ik al!
BeantwoordenVerwijderenZo'n steenvlakte is anders wel geschikt om bloemrijke toestanden op te gaan kweken. Die bloempjes in de bergen ... die staan toch ook allemaal in steenpuin?
VerwijderenSteeds weer interessant om te zien hoe de tuin evolueert. En zo mooi systematisch bijgehouden zijn deze ontwikkelingen. Ik zou diep in de archieven moeten duiken voor zo'n mooi verslag.
BeantwoordenVerwijderenOok leuk, die foto van papa met het kleine manneke. Hier werd vast ook tuinliefde gezaaid!
Nu moet ik hier ook wel stevig voor in de archieven duiken. Die bestaan dan uit een stapeltje oude agenda's, enkele chronologisch geordende tuinalbums en een map met oude versies tuinplannen en schetsen. En de enkele jaren geleden gekochte scanner doet wonderen bij het digitaliseerwerk.
VerwijderenEn verder is het gewoon ook leuk om die oude foto's op de nodige details af te speuren. Deels detective, deels archeologie is het :-)