Tuinevolutie II - 1991

Nu was ik in 1991 niet zo kapitaalkrachtig dat ik zowaar én een bouwgrond kon kopen, én er direct een huis kon laten neerzetten.  Maar vermits de grond er al was kon ik er toch al een start maken met wat nu nog steeds de basisstructuur van de tuin blijkt te zijn. 


Met enkele vlotte pennetrekken werd een haag getekend, en enkele bosjes, én een vijvertje, én een monumentale boom in het midden van de tuin!  Bovendien werd de plek aangeduid waar ooit mijn eigen moestuin moest komen.  Die kwam palend aan die van Oud-buurman, zodat we moestuintips en andere roddels konden uitwisselen, terwijl we afgunstig naar elkanders moes zouden kijken - want is het niet steeds groener aan de andere kant van de haag?


Maar goede plannen moeten worden omgezet in realiteit!  En dat kan alleen door de koe bij de horens te vatten!  Dus werd plantgoed besteld, en werkvolk opgetrommeld!


Het eerste werkvolk bracht een tractor mee, en een grote ploeg, en een eg.  Want ik had een lokale loonwerker ingehuurd om de volledige oppervlakte om te ploegen, want ik wou van die ondoordringbare vervilte grasmat af.

De volgende ploeg waren familieleden en vrienden die, met als lokmiddel een gezellige warme maaltijd in de lokale kroeg, verleid werden om in twee dagen zomaar eventjes 150m haag aan te planten.  Natuurlijk was ik "vergeten" te zeggen dat er twee spaden diep moest worden gespit, want er waren zakken en zakken vol door sjampignons voorverteerde paardemest in te vorken, alvorens de boompjes er liefdevol moesten worden ingepoot.  Slavenwerk eigenlijk.  Nu - dat liefdevol mocht ik dus wel vergeten, maar gelukkig waren die 600 boompjes heel robuust. 

Met de overschot aan plantgoed werden daarenboven twee "bosjes" aangeplant.


De vijf mispels die ik bestelde waren geen wilde, zoals ik gevraagd had, maar cultivars op een onderstam van meidoorn.  Niet echt content dus, maar latere jaren veranderde dat wel toen Pa er een champagne van brouwde! Njam! Toch wel blij met die dikke mispels!


In het midden van de tuin moest een monumentale boom komen.  Het moest een Okkernoot worden, want ik ben gek op noten en de grijzige kleur en open takkenstructuur vind ik prachtig!  Vermits ik al snel een zo meest monumentaal ogende boom wou, gingen we een zes jaar oude Okkernoot kopen bij de boomkweker.  Ik moest er een grote aanhangwagen voor huren, want daar hing me toch een kluit aan!  En die takken staken ver uit! Maar met veel gesleur lukte het de boom in de biodiverse tuin te krijgen.

Nu hadden we die boom net geplant, mooi waar ie moest, in het midden van de tuin, en daar kwam Oud-buurman met Verre buurman een kijkje nemen.  Het monkellachje op hun gezicht verraadde niks goed.  Wat hadden ze nu aan te merken?  We hadden die boom nog wel compost meegegeven in de plantput, en stevig verankerd met drie stutpalen - helemaal zoals het moest!  Maar Verre buurman had een aanbod.  Of ik nòg wat notebomen wilde?  Nu, zo'n aanbod sloeg ik niet af - dus kreeg ik drie noten toegestopt, die al aan het kiemen waren.  Wortelkes langs de ene kant, een takje aan de andere.  En ik kreeg ook nog een voorspelling mee - dat die kiemende noten ooit mijn noteboom vlot zouden voorbijgroeien.


De voetweg bracht meteen ook verantwoordelijkheid met zich mee - want dat moet opengehouden worden!  En was die Sleedoorn dat daar nu niet net aan het dichtgroeien!  Kon die nu geen paar meter verder gekiemd zijn?  En Oud-buurman en Oud-buurvrouw maar zeggen dat ik die "vuiligheid" maar best kon wegkappen.  Dat begreep ik nu helemaal niet zie!  Moet je die mooie bloementuil zien dat je daar van krijgt in de lente!  Instant geluk!  En nog gezwegen van de zeldzame Sleedoornpage - ooit zou die hier wel komen aanvliegen en blij zijn met die struik!

Dus hakte ik me een doorgang door die struik.  Voilà - iedereen content!  De wandelverenigingen kunnen door, ik kan genieten van de lentebloei, de Sleedoornpage is nog steeds welkom en de buren kregen het idee dat het "onderhouden" werd.

Paps kon zich niet houden - zal zijn vooroorlogse instelling geweest zijn.  Grond moet renderen.  Dus er werd dat jaar al voor de eerste maal de moestuin omgespit - met veel gezweet en spierbalrollende inspanningen.  Zwaar! - leem die nooit eerder bewerkt werd! Heel zwaar! En plakken aan de spade!  Hier moest dringend compost ingewerkt worden, om die structuur te verbeteren!

We wilden ook al onmiddelijk aan een vijvertje beginnen.  De contouren werden uitgezet en de eerste spadediepte uitgespit.
De uitgegraven grond werd ernaast uitgespreid en dat zou dan de plek worden voor het akkeronkruidenreservaatje.

Ergens in de loop van de nazomer kwamen nog twee werklui met een krakkemikkelige kraan waarmee op klungelige wijze een waterput gestoken werd - ielegans scheef! - en anderhalve meter minder diep dan gevraagd, want die voorhistorische kraan groef niet snel genoeg en de wanden stortten sneller in dan ze konden graven ...  Maar je kan er even goed water uit putten - dus ok... 

Ik hield er wel een hele hoop zand aan over, want onder de twee meter dikke leemlaag, vonden we oranjegeel zand "zavel" genoemd, en kei-oud dat spul!  Want dat zand dat ligt hier al sinds het tertiair!  Dat moet hier vroeger - heel vroeger- dus een zee geweest zijn.  Er kwamen zelfs van die keien mee naar boven, helemaal rondgesleten in de golfslag van het strand dat dat hier ooit was.  Prehistorische strandstoelen of ijsventers kwamen niet mee naar boven.

En tegen de herfst beslistte ik achteraan een groot stuk zwart landbouwplastiek uit te spreiden.  Duizenden stengels Akkerdistel waren daar komen ontspruiten - een gevolg van de eg van het eerste werkvolk: die had de wortels van enkele distelexemplaren (had ik niet gezien) in duizenden stukjes gehakt en over een halve are verspreid!  Ramp!  Om die kwijt te raken zou die plastiek er enkele jaren moeten blijven liggen.  Mooi was anders.

Snel gaat dat wel, zo'n haag!

bleekgeel: hooiland

bleekgroen: gazon

lichtgroen: struiken

groen: boom

zwartgroen:haag

zwart: landbouwplastiek

beige: kale grond of akker

Doorlezen?  Hier de link naar volgend jaar.
Terug naar het begin? Klik hier voor 1990