zaterdag 18 februari 2012

Snirff ... snuuuut ... grmppfh.


Derwijl m'n hers zig langzaam in halv vloeibare vorm een weg naar buid'n baand kan ik nied anders dan med dranende oogjes doekijk'n hoe andern did weekend een evvorke geven en na avloob hun blog gaan vull'n med een rezem sdravve berichdjes.  Pfff - buid'n gaan leverd me alleen maar rilling'n ob en goesding om met een grog did weekend naar de vergedelheid de verhuiz'n.

Nu ja ... de vrouwelijke bloglezers onder jullie zull'n weeral denk'n - d'is weer eens een man die ziek iz.  En dad wij mann'n daar helemaal niet teg'n kunn'n - tegen een beetje pijn of wat ziekjes zijn... aldijd zielig doen.  En dad de wereld znel ondvolkd zou zijn alz wij kinder'n zoud'n moed'n baren.  Mizzchien hebb'n jullie wel gelijk, maar onderduzzn snuid ik hier wel een halv boz aan babier'n snodvodjes vol!  Zoieds kan je niet faken en mag dan toch wel een beedje combazzie obleveren nied? ...

Nied duz :-/  En mijn onbedaarlijke niesbuien word'n ook al niet geabbrezieerd.  Zorry hoor - ik zal me dan maar braaf in de combuterhoek terugdrekk'n en daar een blogbostje wijden aan m'n deeldplan voor 2012.  Voorgaande dagen werd ik er al door verzsgillende blogz ob gewez'n dad hed hoog dijd werd om na de denk'n over wad we komend zeizoen allemaal in de moeztuin gaan planden en zaaien.  Zommige war'n met deze voorbereiding'n zelfz al maanden geled'n begonn'n! 

Nu heb ik eigenlijk weinig werk aan mijn deeldplan.  Vermitz ik al jaaren een driejarige wisseldeeld volg moed ik maar mijn blan van 2009 uithalen.  Eerzd teken ik in waar de badadjes komen de sdaan, en de rezd van de berzeeldjez vul ik in med wad makkelijke groendjez en wad kruidjez: brei, ajuindjes, erwden, dille, knolvenkel, krulandijvie, zelder, zjalodjez, zpinazie, boderboondjes, lavas, buddernud-bomboen en warmoez.  Did jaar ga ik nog eenz kolen broberen, maar ik heb daar geen fiduzie in sindz ik eenz last heb gehad van knolvoed.  Duz eerzd dad berzeeltje eenz goed inkalken, dad helbt!

Maar nu ik zo in mijn mab med plannedjes aan 'd znuisderen ben, heb ik hed ideedje om deze oude deeldblannetjes allemaal in een nieuwe bagina te bosten.  Begin ik er medeen aan, zo braaf en zielig in mijn combuderhoekje brudsend.  Dan krijgen jullie een zicht ob hoe het moez in mijn duin geordend sdond, doorheen de dijd.


mijn deeldblan van 2012


maandag 13 februari 2012

Stalker wordt kraker

Verschoot ik me daar een bult!  Zet ik met het winterzonnetje even de deur wagenwijd open, want je moet wel af en toe even de bedompte lucht buitenlaten uit die plantenoverwinterplek.  Was ik nog geen twee minuten terug binnen in de woonkamer- en werd onze wintertuin al onmiddelijk gekraakt! 

En niet zomaar door eender wie, maar door een oude bekende!  De lokale groene politie had er al een hele kluif aan!  Ze noteerden al een hele waslijst aan overtredingen: het molesteren van pimpelblauw gevederden, het wegjagen van soortgenoten (en dat terwijl er genoeg is voor iedereen), stalken, poging tot inbraak, constant een hoge borst opzetten, geniepig vanuit het struikgewas begluren, ... en dan nu ook nog het kraken van een wintertuin!

Dus daar zit Roodborst me even doodleuk tussen de kamerplanten!  In het geheel niet ontdaan van mijn terugkomst, hopt ie over de vensterbank, gaat parmant even parkeren op het hoofd van de blauwe reiger (een tuinornament! - niet alle vogelsoorten zitten in onze veranda ;-)), piept vanaf die plek naar buiten met een blik alsof ie zegt -"hé, mooi zicht vanaf hier op de tuin".  Gaat dan nog even de vogelkooi dag zeggen (daar verbleef ie in het voorjaar enkele uren - zat ie in de nor wegens poging tot inbraak 'door middel van het heel hard met het hoofd tegen de vensterruit vliegen' - moest dan van de groene politie even zijn roes uitslapen), om me tenslotte dan toch in het oog te krijgen!

En dan werd het even hectisch!  De jongste zoon kwam te hulp, snel werd de dubbele deur ook opengegooid en door middel van wat armgewiek en een opengehouden gordijn werd de kraker uitgezet!

Nadien werd er even gedebriefd en werden de ordehandhavers geprezen voor hun doortastende en onmiddellijke aanpak!  De pers morde, want het was allemaal zo snel gegaan dat er geen kiekjes konden gemaakt worden, maar het argument was dat er angst was voor een uitbraak  'door middel van het heel hard met het hoofd tegen de vensterruit vliegen' - en dat dat wel eens slecht had kunnen aflopen dus, dat wachten op de pers.

Want het mag me dan een gangster zijn - toch willen we hem niet kwijt ...

maandag 6 februari 2012

Snoei geeft groei, snoei geeft bloei - part II

Jullie weten ondertussen al dat het er dan toch van gekomen is.   Twaalfhonderd keer heeft mijn schaar knip gezegd ... voor maar twee bomen.  Halfstammetjes dan nog.  En dan zijn er die een volwaardige boomgaard aanleggen - reken uit wanneer de polskramp je dan overvalt ;-)

Na lang getwijfel heb ik ze dan toch gesnoeid - de twee appelaars. 

Het heeft nog wat opzoekwerk gevergd want in het eerste boekje werd er nogal moeilijk gedaan over topdragers en spoordragers en dergelijke.  De titel leek me anders wel veelbelovend: "Het Appel- en Perenboek - Kweken, verzorgen, snoeien en oogsten".  'k Heb het dan toch maar opzij gelegd, en in mijn bibliotheekje op zoek gegaan naar ander standaardwerk.  Gelukkig duikelde ik dit nog op, eveneens van de uitgeverij groenboekerij (ik heb deze al lang voor ik zelfs maar een tuin bezat): een in handig formaat gedrukt boekje, "Snoeien" geheten , uit hun "stap-voor-stap-gids" reeks. 

Daarin vond ik echt wat ik nodig had!  Deze keer in bevattelijke taal, en overvloedig geïllustreerd met overzichtelijke en uiterst gedetailleerde tekeningen: inclusief een hoofdstuk over "hoe snoei je appelaars" - van het eerste jaar tot de boom volgroeid is. 

En dus heb ik het er op gewaagd.  Vermits de gesteltakken al eigenlijk lang gevormd zijn, kan ik me nu volgens het boekje focussen op het vormen van sporen.  Dus heb ik al de nieuwe groei teruggesnoeid tot 4 knopen.  Vanaf volgend jaar zullen zich dan op de onderste twee knopen sporen gevormd hebben.  En daarna - appels bij de vleet!!!  ... hoop ik toch.


Delbare Estival na de Zeshonderd vier en zeventigse knip van de schaar

Vijhonderd zes en twintig gingen er af bij Trezeke Meyers

zondag 5 februari 2012

Twaalf honderd

Twaalf keer honderd waren het er.  Ik weet het precies want ik heb ze geteld.  Vonden ze natuurlijk weer belachelijk toen ik dat vertelde tijdens het vieruurtje - van dat tellen.  Heb je dat nu echt gedaan vroegen ze, met ongeloof, maar ook met pretlichtjes in de ogen.  Want die biodiverse papa - daar is soms toch een vijs los.  Nu ja- ik had het al ergens vermeld - ik heb zo'n tic met cijfers - en soms wil ik gewoon weten hoeveel het er zijn.

Dus heb ik geteld.  Van twee tot vier ben ik er mee bezig geweest.  Vond ik zelf nog vrij snel, dus ik denk dat het tellen me een vlot tempo opleverde.  Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, Tien.   Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, Twintig.   Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, Dertig.   En zo verder tot Twaalf Honderd.

Ik moet toegeven - ik ben iets voor de helft even gestopt, want dan moest ik de ladder halen, want ik kon er niet meer bij.  En na het vieruurtje heb ik de eerste vijfhonderd zes en twintig opgeraapt, en in de kruiwagen gelegd.  Ik heb er dus nog zeshonderd vier en zeventig op te ruimen, maar ze vormen zo een leuk patroon in het besneeuwde hooiland, dus laat ik ze nog even liggen.  Het leek wel een werk van Andy Goldsworthy ... nou ja ... één van zijn vroege probeersels dan ;-)


Zeshonderd vier en zeventig

Vijhonderd zes en twintig




zaterdag 4 februari 2012

De perfecte aankoop

Kocht ik vorige week - toen was de gemiddelde dagtemperatuur nog zo'n 12 graden hoger dan nu - in het grootwarenhuis waar we onze wekelijkse inkopen doen - een slee.  Had ik het ding nogal opvallend in de gang geparkeerd - dus zodra de rest van het biodiverse gezin thuiskwam waren de schampere opmerkingen niet uit de lucht.  Waar we dat ding nu weer gingen opbergen - want wanneer zou het hier nog eens sneeuwen? De lente was al begonnen!  En of ze er niet ook gelijk sneeuw bij verkochten?  En een bergaf?

Toegegeven - ik heb er naar gevraagd, maar er werd geen sneeuw of bergaf bijgeleverd.  Maar de vriendelijke kassier verwees me dan naar Oostenrijk, waar ie zelf recent een sneeuwdikte van 1,2m vastgesteld had!  Nu zou ik al blij geweest zijn met 12 cm - en aan huis geleverd, liefst in vlokjes.  Maar helaas - ze konden niet helpen.

Maar ik had er toch een goed gevoel bij.  De slee die ik koos straalde een zeker vertrouwen uit.  Uit de ganse stapel (ze waren in aanbieding) leek die slee me daardoor de beste, alhoewel je verder geen verschil zou kunnen zien, mocht je ze op een rijtje uitstallen.  

Maar sinds die slee in de gang stond, ging de buitentemperatuur met rasse schreden omlaag - in zoverre zelfs dat het er even op leek dat die, maanden geleden aangekondigde horrorwinter er toch nog aan kwam zetten.  Dus toen vrijdagnamiddag, zo tegen de tijd dat ik mijn buro opruim en de pc afsluit, die vlokken begonnen te vallen, steeds sneller en dikker- wist ik dat Slee hier voor iets tussenzat.

En nu, na een namiddag dat de kinderen het bevroren en witbesneeuwde gazon al sleeënd zowat verdisterweerd hebben, ben ik er van overtuigd dat het de perfecte aankoop was. 


O, ja - voor ik het vergeet - ik heb vandaag ook nog de "op het eerste gezicht foto" van februari gemaakt ;-)