Hoe het moes geordend stond

Toen we in '96 bouwden was dat dan ook meteen het jaar dat er voor het eerst wat intensiever in de moestuin gewerkt werd. Want sinds '91 werden er maar lukraak wat aardappelen (dat "kuist" de grond goed op) en wat graan en gerst verbouwd (mijn vader maakt huisgebrouwen bier - en experimenteerde in die tijd ook met zelfgemaakte mout).  Maar een deftig wisselteeltplan was er nog niet.  Dat kwam er pas het jaar erna, toen we wat minder aan de nieuwgebouwde woonst moesten knutselen.  Maar op het teeltplan van '96 zie je wel al een categorisering van de verschillende teelten, in de omcirkelde nummertjes 1 tot 3.

1996

En die waren de basis om in '97 de moestuin eens deftig in te delen in 12 perceeltjes van 2m x 5m, die in een soort drieslagstelsel zouden beheerd worden.  Dat hadden we in de winter eens op ons gemak uitgeplozen, in een publicatie van Velt "ekologisch tuinieren" geheten, en uitgegeven in 1991 bij de instructieve omroep van de brt.  Het is een veel handzamer gevalletje dan die dikke turf van Velt waar soms naar verwezen wordt.  Voor mij is dit boekje het bijbeltje, waar ik al mijn moestuinwijsheid uit haal.

1997

De pijlen wijzen op de richting van de teeltrotatie.  Elk jaar schuiven de teelten één perceeltje op.  Dat zorgt er voor dat elk perceeltje wel eens bemest wordt (met zelfgemaakte compost!), en dat op die percelen van de groenten die veel voedingstoffen nodig hebben, zoals aardappelen en kolen (groep 1).  Daarna volgen dan de groentjes die liever niet op verse compost staan, maar toch nog veel voeding wensen: bladgroentjes als sla, spinazie, prei en selder (groep2).  En als laatse in de rij die soortjes die liever weinig mest hebben: de peulvruchten zoals erwten en boontjes, en de uien, slalotten en worteltjes (groep 3).
Je ziet dat het niet makkelijk is om dat in de praktijk om te zetten, want ik had te veel uit groep 3 en te weinig 2.

1998

Een ander voordeel van teeltrotatie is dat je niet steeds dezelfde groentjes elk jaar op hetzelfde stukje grond staan hebt.  Ziektekiemen die in de bodem overwinteren krijgen het met wisselteelt moeilijker om terug de planten te infecteren.

Vanaf '98 had ik eigen gemaakte compost en begon ik met te noteren welke perceeltjes ik bemestte: de gearceerde balkjes op het plan.  Spijtig genoeg mislukte dat jaar de aardappeloogst door de gevreesde aardappelschimmel. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

1999

Aandachtig als je bent zal je al wel opgemerkt hebben dat er eigenlijk 13 perceeltjes zijn.  Helemaal op 't eind van de biodiverse tuin passeert een oud kerkwegeltje, wat het terrein schuin afkant.  Het driehoekje dat daarbij overbleef gebruikten we als extra perceeltje, als we ergens meer van wilden aanplanten ('98: aardappeltjes) of om een experimentje mee uit te proberen (zoals in '99: witloof).

In '99 lukte de aardappel oogst wel! Net toen de gevreesde schimmelinfectie uitbrak, werd het heel droog weer, wat de plaag stopte.  Want de sporen die afgespoeld worden van het aardappelloof, komen in de bodem op de patatjes terecht en maken dat die dan veranderen in in stinkende prut.  Dus blij dat het droog werd!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2000

In 2000 was het echter weer van dat: een natte zomer verpestte de ganse aardappeloogst bij ons.  Maar verdorie liever geen oogst dan een tuin waarin "gespoten" werd ;-)  Ik vertik het om de gifspuit boven te halen! 
Ik zie wel dat ik toen voor het eerst op het teeltplan vermeldde dat er aardappels onder tunnel gepoot werden.  Zo kan je enkele weken winnen door ze te beschermen tegen de vorst.  De winst komt omdat je ze dan wellicht kan oogsten vòòr de ziekte toeslaat, meestal begin juli - als het vochtig en warm wordt.  Maar met Rode eersteling lukt dat niet - niet resistent genoeg.

Dat jaar was het eerste waar ik winterprei pootte, als nateelt na de aardappelen, en het was ook het eerste jaar dat ik niet alle perceeltjes gebruikte. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



2001

In 2001 hadden we weer geluk met het weer: het natte voorjaar duurde tot in mei en deed de patatjes goed groeien, maar daarna werd het lange tijd droog!  Maar ik heb toen ook voor het eerst Gloria geprobeerd, na de voorgaande jaren toch niet zo blij geweest te zijn met Desirée, Eba, Edzina, Rode eersteling of Nicola.

Door het natte voorjaar waren de boontjes wel mislukt: de slakken waren met de kiemplantjes vandoor - een chronisch probleem in onze tuin ...

Omdat toch wel begon te blijken dat we de moestuin wat te groot gemaakt hadden (160m²!), en dat het tekort aan onderhoud steeds enkele veldjes vol onkruid tot gevolg had, maakte dat we begonnen met pompoenen (die nemen veel ruimte in!) en ook wat bloemen te telen: knolletjes van Abessijnse gladiolen ("soort van het jaar" in 2000) en hyssopplantjes om een haagje mee te vormen langs het huis.

Die winter rijpte het plan om een deel van de moestuin buiten gebruik te stellen.  Op termijn zou achteraan iets anders moeten komen, met struiken en een haag.  Daarom zie je op het plan van 2002 een appel vermeld staan. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2002

2002 leverde op drie veldjes Gloria onder tunnel 76 kg aardappels op, wat ik een goede oogst vond.  Ook ajuin en sjalot deden het goed.  Op het perceeltje met de koolachtigen sloeg echter het noodlot toe: knolvoet!  Mijn eigen schuld een beetje, want ik ga altijd voorgekweekte plantjes halen bij de lokale plantenhandel, ipv ze zelf te zaaien ...  Maar dat betekende dat ik ten vroegste pas in 2006 of 2007 opnieuw met kool aan de slag kon, want knolvoet is een heel persistente schimmel.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2003

Vroege voorjaar 2003 werd het plan om de moestuin kleiner te maken, uitgevoerd.  De achterste vier perceeltjes en het schuine perceeltje werden omzoomd met een taxushaagje en in dat perkje werden struiken en bomen geplant: Wilde appel, Wilde peer, Gelderse roos en Tweestijlige meidoorn als inheems groen en cultivars van Zwarte bes en Aalbes voor het fruit.

Natuurlijk had dat een grote invloed op het teeltplan.  Plotseling hed ik maar acht perceeltjes meer over en dat is nu niet deelbaar door drie!  Maar daar had ik een oplossing voor gevonden: een virtueel negende veldje.  Wat tot gevolg had dat vanaf dan elke drie jaar een jaar is waarin er slechts twee veldjes aardappels zijn, en één virtueel aardappelveldje.

Om de kale bodem tussen de jonge struiken en bomen te bedekken gebruikten we enkele sierkalebassen "Tien geboden".  Die lukten zo goed dat de jongste zoon er kilo's van verkocht dat jaar! - mooi zakgeldje verdiend :-)

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

2004

Het jaar nadien,in 2004, wou ie natuurlijk weer kalebassen verkopen en toen breidden we het assortiment uit met "cameleon", "4-15", "delicata", "butternut", "cou-tors hative" en "baby boo", naast de succesvolle "tien geboden" van het jaar voordien.  In totaal oogstten we toen 590 kalebassen!  Maar nooit meer! teveel is te veel.  Op de luchtfoto op "De tuin en zijn indeling" kan je achteraan rechts zien hoe de kalebassen alles overwoekerden!

De veranderingen aan de moestuin gingen verder onder vorm van wat infrastructuurwerken: de ganse moestuin werd omringd door ingegraven betonplaten, vermits daarrond een buxus-haagje zou komen, en die wortels daarvan geen last zouden geven tussen het moes.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2005

Ook in 2005 werden er veel kalebassen gezaaid, maar de verkoop viel tegen, mede omdat ons straatwinkeltje gepikt werd, en dat zette een domper op de pret.

Doorheen het moestuintje werd een pad gelegd, één meter breed en in beton.  Gedaan met die 30 x 30cm stoeptegels tot een geïmproviseerd paadje leggen!  Vanaf nu kunnen die dienen voor tijdelijke zijpaadjes tussen de perceeltjes.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2006

2006 was het jaar dat we te veel bezig waren met de aanbouw van de wintertuin aan ons huis.  Daardoor oogstte ik de aardappels te laat, waardoor bijna alles op zeven haasten wegrotte.  En er was dan nog wel 120 kg geraapt op drie perceeltjes!  O! Stinkende ramp!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2007

2007 was het jaar van de Grote Slakkenplaag!  Dat jaar vingen we duizenden naaktslakken in onze tuin!  Wat enkele zachte winters niet doen.  Sindsdien hoop ik elk jaar op een winterse vorstperiode van enkele weken, in de hoop veel van die slijmbeesten kwijt te zijn.

Dat jaar kreeg de waterpomp ook een nieuwe plek.  Dat betekende een hoop graafwerk en herleggen van aanvoerbuizen. 

Dat werk werd samen uitgevoerd met het herleggen van het kasseipad langs het tuinhuis.  Voor de waterpomp kwam een cirkel in kassei.

 Er werd aan begonnen in mei ...

... maar werd pas in augustus afgewerkt.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2008

In 2008 waren we er nog niet vanaf - van die slakken!  Gelukkig waren de kippen van de buren bereid om er elke dag een lading op te vreten.  Ik denk dat buurman dat jaar verbaasd was over de structuur van het eiwit :-)  onze eigen kippen weigerden ook maar één slak te eten, en volgens mij komt dat omdat er geen haan bij zit.  We merkten op dat de haan van buurman de kippen aanleerde slakken te eten.  Zonder hem (de haan, niet de buurman) zouden ze er ook afgebleven zijn.

We plaatsten ook voor 't eerst het kastanjehouten rolhekje rond de moestuin.  Dat had jaren dienst gedaan rond de cavia- en konijnenrenweide en kon nu weer nuttig ingezet worden om de moestuin te verfraaien.  Bovendien is het een heel sierlijke steun om de Butternut-kalebassen over te laten klimmen.  Zo nemen die minder ruimte in beslag in de moestuin, en hangen ze mooi in de zon om te rijpen.

En de infrastructuurwerken werden bekroond met een buxushaagje rond de ganse moestuin, langs het pad dan nog eens afgeboord met een rij kasseistenen.  De smalle borders aan de waterpomp werden ingevuld met rozestruikjes "sneewitchen" en de border ernaast met trompetnarcissen.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2009

In 2009 had ik zo veel compost dat ik besloot de ganse moestuin eens te bemesten.  Tijdens de voorafgaande winter mochten de kippen ook vrij in de moestuin rondstruinen.  We hadden daarvoor een tijdelijk raster rond de tuin geplaatst en een doorgang naar hun ren gemaakt.  Ze zorgden voor het uitspreiden van de compost en wegpikken van heel wat onkruid :-)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2010

2010 ... niks bijzonder te melden.  Ik denk dat we, na al die jaren, het eindelijk onder de knie krijgen.

Alhoewel ... niks bijzonder ? ... We kregen hulp vanuit onverwachte hoek: eind oktober kwam Sven Pichal onze compost even keren :-)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2011

2011 was het jaar van de grote droogte.  Nooit eerder zoveel keer moeten uitrukken om plantjes van verdroging te redden.  Tot begin juni bleef de regen maar uit!  Maar dat maakte onze open tuindag wel een succes!  En het moestuintje lag er prachtig en absoluut onkruidloos bij.  Dat was toen een makkie.

Open tuin dag

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~