dinsdag 31 januari 2012

Gardenshed with green thoughts

Our gardenshed has green thoughts – so clearly you can even see it from a distance. When that happened for the first time, people passing by looked rather surprised, but that happens rather seldom now. The neighborhood became used to it, that our garden differs from the usual. And that the garden-owners also differ – “green people they are!” – that’s  what they think, and shed their heads in disbelief, as those city-people even seem to be glad with all those weeds.


Our gardenshed is solid – it has to be, as green thoughts can be heavy.

So we build it ourselves, because you cannot find such thing in the prefabricated-gardenshed-shops. One can park an elephant on that, my father said as it was ready. And he knows, as he is as well architect as constructor of the shed. But I thought an elephant would be way out of line, it would be quite notable. But solid it is. A good fundament, a low wall made from building blocks, filled with concrete – because it could never be made too firm, because yes,– green thoughts could be heavier than suspected. And then a wooden construction on top of it, totally as wished.

In fact I wanted someting Hobbitish, but the slope was not steep enough ...
Our gardenshed stands out. Especially the day we spreaded on top of the roofing, pond-foil. That was special! And why those wooden planks across the rooftop? And those stainless wires across it all? As those curiosity-generating activities culminated, our old-neighbor walked quasi-uninterested in our direction, stopped at the yard and looked up from beneath those bristle-like brows. What was the use of it all? Where we going to insulate it? “No …” I answered hesitatingly.


Trondheim
In fact … his remark was not so far from the truth, because high up in Scandinavia houses were insulated using green roofs. But we were not going to live in our garden-shed, so we planned a green roof just for fun and decoration. But how can you explain that to a member of a family which lived here in the outback for generations. For fun and decoration – that’s like his housewife’s flowers in pots – Pure foolish women’s stuff: you cannot eat them, so they’re not useful.



Our gardenshed became then an attraction. After the weekend that we’ve put thick grassy sods of loam on the roof, we never saw so many visitors at neighbor’s house again. They came and went in small groups, looking rather skittish and amazed over the hedge. Rumours spread like running fires through the whole village.




But, as said, one gets used to anything. Even to the green thoughts of my roof.

They can change, those thoughts, and then dare to change color. Succulents feel comfortable and make my gardenshed dream it’s a mountain cabin up North. Stonecrop paints dots in pink and white then. Sometimes the roof colors yellow through biting and blue spruce stonecrop and thinks it’s at the coast. And in springtime It awakens in a hippie mood with multicolor dwarf tulips in it’s hair and in summer the grass makes it straw-colored and jumpy, dry and swishy by the summersun.


And on an early-summerday, when the gardenshed was thinking lilac-purple thoughts, and it’s hair was smelling like thousand garlic chives, Old-neighbor’s wife gave suddenly and quit spontaneously an opinion: That it was in fact very nice and so, with all those little flowers on that roof. For a brief moment I was in shock, such a revelation! But luckily it was no foolish women’s talk – cause they’re edible ;-)



Tuinhuis met groene gedachten

Translation in English: click here

Ons tuinhuis heeft groene gedachten - zo erg zelfs dat je het van op afstand kan zien.  Toen dat fenomeen voor het eerst optrad zag je nog eens passanten raar opkijken, maar zelfs dat gebeurt nu nog zelden.  De buurt is het langzamerhand gewoon geworden, dat onze tuin wat afwijkt van het gewone.  En dat de tuineigenaren ook een beetje afwijken - "groene jongens, dat zijn het!" - je zag het ze denken, en meewarig hoofdschudden als die voormalige stadsbewoners nog blij bleken te zijn met al dat onkruid.


Ons tuinhuis is ook stevig - dat moet ook wel, want groene gedachten kunnen zwaar uitvallen.  Dus bouwden we het zelf, want je kan dat niet vinden in de geprefabriceerde tuinhuizenhandel.  Je kan er een olifant op parkeren, zei mijn vader.  Hij kan het weten, want hij is zowel de architect als bouwmeester van het batiment.  Maar ik vond een olifant er nu toch wel over - dat zou nog meer opvallen!  Maar sterk is het wel.  Een stevig funderingske, een laag muurke met betonblokskes - gevuld met beton, want het kon niet stevig genoeg zijn, want ja - groene gedachten zouden zwaarder kunnen zijn dan verwacht.  En dan de houten constructie er bovenop - helemaal op maat en naar wens van de gebruiker.

Eigenlijk had ik iets Hobbit-achtigs in gedachten, maar de helling was niet steil genoeg :-(
Ons tuinhuis viel op.  Vooral de dag dat we, bovenop de roofinglaag in bitumen, ook nog eens vijverfolie uitspreidden.  Dat was apart!  En waarom dan nog eens die dwarslatten over de nok heen?  En die inox-draden daartussen gespannen?  Deze nieuwsgierigheid wekkende activiteiten werden ten top gedreven, dus slenterde Oud-buurman quasi onverschillig in onze richting, bleef bij de rand van de moestuin staan en keek van onder de borstelige wenbrauwen vragend omhoog.  Waar dat moest voor dienen?  Gingen we daar isolatie op leggen?  Nee, ... grond, antwoordden we ietwat aarzelend.


Trondheim
Nu was die opmerking nog niet zo ver bezijdens de waarheid, want in het hoge noorden worden groendaken wel als isolatie tegen de kou gebruikt.  Maar wij waren niet van plan in ons tuinhuis in te trekken, dus was het bij ons puur voor de sier.  Maar leg dat eens uit aan een telg van al-sinds-mensenheugnis-op-de-boeren-buiten-levende-generaties ... Voor de sier, dat valt in dezelfde categorie als de paar potten met petunia's die moeder de vrouw op de vensterbank plaatst.  Puur zotte vrouwen dingen - niet eetbaar, en derhalve niet nuttig.


Ons tuinhuis werd daarop een attractie.  Na het weekend dat we dikke lemen graskluiten ondersteboven op het dak schikten, heb ik nooit meer zò veel bezoekers gezien bij buurman als toen.  In kleine groepjes kwamen en gingen ze, schichtig en vol verbazing een blik over de haag werpend.  De lopende vuurtjes dansten die dag langs alle kanten het dorp door :-)
Maar zoals gezegd - alles went.  En dus ook de groene gedachten van mijn dak. 


Ze wisselen nogal, die gedachten, en durven daarbij wel eens van kleur wijzigen. Vetplantjes voelen zich er prettig en doen mijn tuinhuis dromen dat het een berghutje in het hoge noorden is.  Dan krijgen we roze en witte stippen van Huislook en Wit vetkruid.  Soms kleurt het dak gans geel van de Muurpeper of Tripmadam en waant het zich aan zee.  In het voorjaar wordt ie in een hippe bui wakker met veelbloemige dwergtulpjes in het haar en 's zomers kan het gras het doen lijken op het strooien dakje van Jommeke - strogeel en springerig: ritseldroog van de zomerzon.

Op een vroeg-zomerse dag, toen het tuinhuis lilapaarse gedachten dacht, en zijn haardos naar duizenden stengeltjes Bieslook rook, gaf Oud-buurvrouw spontaan en heel onverwacht een mening: dat dat toch wel mooi was zo, met al die bloempjes in bloei.  'k Was er even niet goed van, van zo'n onthulling.  Maar 't was gelukkig geen zotte wijven praat - want wel eetbaar ;-)



zaterdag 28 januari 2012

Molshoop met voedingswaarde

Sta ik een beetje te genieten van het heerlijke zonnetje in de tuin gisteren, valt mijn oog op een verzameling droge stengels in de moestuin die half vergeten uit wat omgewoelde grond steken.  Het leek wel een molshoop.  Mmm ... maar goed wetende welke schatten daar onder verstopt zitten ... misschien een ideetje voor 't avondeten!

Molshoop met potentiële voedingswaarde?
Gauw wat gespitvorkt en daar kwamen die vreemde knollen al te voorschijn!  Hoe ze aan hun naam Aardpeer komen weet ik niet - want dat ziet er nu toch echt niet peer-achtig uit!  ... Nu ik erover nadenk - Aardappels zien er ook allerminst appelig uit :-)



Eigenlijk vind ik het maar flauwe groenten.  Ik weet ze maar op één manier smakelijk te verwerken: in schijfjes en gebakken in de pan!


Dus wat boter, schijfjes er in, peper, zout en wat provencaalse kruiden - en traagjes laten sudderen.  En niet vergeten keren!

maandag 16 januari 2012

Snoei geeft bloei, snoei geeft groei

Ne mens kan toch raar ineen steken hé.  Nu kan ik in de tuin zo vlijtig bezig zijn met knotten, zagen, snoeien en bijknippen van hagen, bomen, houtkant, braamstruik of zelfs op miniaturistische wijze van de bonsai's ... maar ik ga behoorlijk de mist in als het op appelen of peren snoeien aankomt ...

Met als resultaat dat ik vorige winter na jaren achterstallige snoei mijn twee halfstammige appelaars eens grondig moest onder handen nemen ... Het gevolg was dat ze - volgens mij uit pure balorigheid, volgens anderen omdat ze geen bloeiende takken meer over hadden - geen fruit droegen!  En het was verdorie net zo'n goed appeljaar, hoorde ik van iedereen :-/

Maar het is nu toch dè moment van het jaar om volop goede voornemens te spuien, dus dit is er ééntje van mij: ik ga het vanaf nu eens goed doen - dat gesnoei voor bloei en groei. Vanaf nu gaan we niet meer voor bloesems, maar voor appels!

Maar het probleem is, dat ik nu nog niet goed weet hoe ik het moet aanpakken.  Want het boekske spreekt van gesteltakken en vruchthout, tot daar ben ik mee.  Maar ook van spoordragers en topdragers.  Beide moeten anders aangepakt, maar wat heb ik nu?  Ik zit met een "Trezeke Meyers" en met een "Delbare Estivale".  Maar lees ik nu toch ook nog: "topdragers kunnen ook worden omgevormd tot spoordragers, u dient dan consequent een goede zomersnoei tot te passen"  ... Stress krijg ik er van!  Moet ik dan nù snoeien of wachten tot de zomer????  pfff ... ik weet het niet meer hoor!  

Dus vraag ik het eens aan jullie, want ik geloof jullie - als het op fruitsnoei aankomt tenminste ;-)

De voor-en-na foto's:

Voorjaar  2003: zo zien snoei-verwaarloosde appelaars er uit: veel wilde takken en veel bloesem :-)
links een "Trezeke Meyers" en rechts een "Delbare estivale"


Trezeke Meyers in 2010 - wilde takkenbos die veel licht van het hooilandje begon af te nemen


Trezeke Meyers voorjaar 2011 - na de "snoei" - ja, ge moogt het ook mishandeling noemen
... maar dat jaar geen appels natuurlijk :-(


voorjaar 2012: links "Trezeke Meyers" en rechts "Delbare Estivale"
Hoe nu gesnoeid?

links de sprieten op "Trezeke Meyers" en rechts "Delbare Estivale"


vrijdag 13 januari 2012

Bosrand-zonder-bos

Ik ben eigenlijk een beetje nen bosmens.  In mijn jeugd ging ik met mijn ouders veel in het Zoniënwoud nabij Brussel wandelen, en daar heb ik mijn liefde voor natuur opgedaan.  Als je in de jaren '70 in de Molenbeekse rand van Brussel opgroeide dan had je maar enkele biotopen als natuur-referentiebeeld: struweel, ruigten en poelen op braakliggend bouwpromotorenwinland en ... het woud .  Je kan je de indruk voorstellen dat dat op een kind achterlaat!

Voor het ene moest je stiekem, in ware guerilla-stijl loshangende planken van reclamepanelen lostornen of onder afsluithekkens doorkruipen om langs deze nauwe toegangswegen in groene paradijsjes te komen.  Heerlijke stadsoases waar woensdagnamiddagen lang gevuld werden met het ontdekken van salamanders in gedumpte autobanden, het vissen naar dikkopjes en het met het stokzwaarden te lijf gaan van dense brandnetel-legioenen. En als je "getingeld" werd, hielp sap van Hondsdraf  - hoorde bij de strijd. 

Het andere was majestatisch, groots en uitgestrekt! De beukenkathedralen van Zoniën konden je als kind als geen ander het grootste van de natuur laten voelen, en de proportie van de mens. Zalige wandelingen hebben we er gemaakt, picnicks op de reëenweides, paddestoelen gezocht ... Spijtig dat dat helemaal langs de andere kant van de stad lag en dus alleen in 't weekend bezocht werd. Mijn biodivers vrouwke deed het beter, die woonde er verdorie gewoon naast, naast dat woud!  Die ging gewoon daar ravotten, als kind!  ... Eh nee, ik moet jullie teleurstellen, het is niet daar dat wij elkaar ... dat was ergens anders, veel later, en verder weg ... euh ... ander verhaal.

Het ging over bos, en ook over tuin. Altijd een moeilijke combinatie geweest. Een tuin past nog in een bos, maar omgekeerd?  Ook de biodiverse tuin is helaas niet groot genoeg voor een bos, laat staan voor een woud... :-/
 
Maar een bosrand - dat kon er nog net in!  Met wat passen en meten - is het 18m geworden - mèt sierlijke kronkel.  Als voorbeeld een Voerense bosrand genomen - zo met Eénstijlige meidoorn, Zomereik, Haagbeuk, Spaanse aak, Wilde liguster, Sleedoorn, Wilde kardinaalsmuts, Gele kornoelje, Boswilg en Wilde appel.  Ik ben trouwens niet de enige die in Voeren naast deugddoende rust en gezonde lucht, een scheut inspiratie gaat halen.  We hebben de planten gekocht als bosplantsoen en aangeplant in een dubbele rij. 


                De natuurlijke bosrand en ...                                mijn compacte tweezijdige wilde heg versie

Het doel was na verloop van tijd zo een beetje een zogenaamde mantel-zoom situatie te creëren.  Al na enkele jaren waren die boompjes en struiken groot genoeg en wierpen ze genoeg schaduw om er bosplanten onder te herbergen. 


18m bosrand-zonder-bos,  mèt sierlijke kronkel!

Maar als er nu iets is wat hier op deze voormalige weide absoluut niet te vinden was, dan waren het bosplanten - en die miste ik wel!  Dus heb ik in de loop der jaren een ganse verzameling bijeengesprokkeld. Van heinde en ver kwamen ze, als scheutje, stek, zaadje, bol, knol, wortelstok of volledige plant - gekocht, gekregen, gevonden, vanzelfs of getsjoept.  Maakt niet uit - ze deden het goed hier!


Het is de zoom van de bosrand die het 'em doet!

Voorjaarshelmbloem

Houd u vast aan uw bretellen! Ik heb de opsomming gemaakt en ik schrok zelf wel even!  Ongelooflijk toch wat er onder 18m wilde heg past: Klimop, Heggewikke, Bosanemoon, Wilde hyacint, Gele dovenetel, Kruipend zenegroen, Sneeuwklokje, Boskortsteel, Geel nagelkruid, Gewone vogelmelk, Voorjaarshelmbloem, Ruwe smele, Lievevrouwbedstro, Eénbloemig parelgras, Wijfjesvaren, Mannetjesvaren, Stijve naaldvaren, Bostulp, Gewone salomonszegel, Heggerank, Bosereprijs, Muskuskruid, Hondsdraf, Slanke sleutelbloem, Amandelwolfsmelk, Groot heksenkruid, Gewoon bosviooltje, Kraailook, Robertskruid, Bosroos, Bosvergeet-me-nietje, Boszegge, Ruige veldbies, Gevlekte aronskelk, Fluitekruid, Bosandoorn, Bosooievaarsbek, Donkere ooievaarsbek, Bermooievaarsbek, Brede wespenorchis, Stijve naaldvaren, Wilde narcis, Grote muur, Wilde aardbei, Dagkoekoeksbloem, Grote brandnetel, Look-zonder-look en Bosgierstgras.


Het is leuk om te zien hoe die soorten elkaar afwisselen doorheen de seizoenen: eerst komen de vroege vogels die, half verborgen in de bosmantel in het voorjaar de show stelen.  Later komen dan grotere planten in bloei die dan de zoom zo prachtig opvullen - die kan dan wedijveren met elke tuinborder. 

2006 - Halverwege de hakhoutkap
Niet alle soorten hebben "gepakt": Boswalstro, Reuzenzwenkgras en Donkerblauwe rapunzel zijn niet meer terug te vinden en Ruig klokje, Boslathyrus, Stinkende gouwe en Stinkend nieskruid doen het gelukkig elders in de tuin goed.  En na drie pogingen Meiklokje is het duidelijk: die hoort echt in zure bosbodems thuis ... heb ik dus niet.

Deze bosrand-zonder-bos is dus gewoon een wilde heg - dat hadden jullie ondertussen wel door niet?  Ik heb 'em samen met mijn biodiverse wederhelft in 1995-96 aangeplant - toen we ons huis hier bouwden - kwestie van een pas getrouwd koppel wat privacy te geven.  En dat lukte zo goed dat eind 2006 het hooilandje haast geen licht meer kreeg door al die privacy.  Een grondige ingreep was nodig!  Heb ik toch wel lang staan dubben, want ik wou één exemplaar uitkiezen die verder mocht groeien als boom, de rest zou tot 30cm boven de grond afgezaagd worden, om daarna als "hakhout" te houden.  Het zijn er dan - dat eeuwige compromis! - tenslotte twee geworden, een Haagbeuk en een Zomereik. 

Hier zie je ze op Streetview: links Haagbeuk en rechts Zomereik :-)
Vorig jaar heb ik de hakhoutlaag al terug een beetje ingekort - na vier jaar leek het te vroeg voor een volledige hakhoutkap - heb er gewoon de helft afgehaald, en wie weet, misschien wordt dat toch de werkwijze voor de komende jaren ... beetje snoeien à la carte et à l'improviste.

zaterdag 7 januari 2012

De ù£é#&!!à0-pen, de k('§hjeu's!!!

Nu ben ik het beu!

Dat licht dampige doet het 'em telkens weer. Dat, en de avondkilte die door de lemige spleten in mijn schuilplaats naar beneden sluipt. Het doet steeds opnieuw zachte rillingen van genot en golven van verwachting door mijn verstijfde lichaam gaan. Wakker worden is altijd een lastig ogenblik, maar eens ik me ontvouwen heb gaat het snel.  Ik rep me opwaarts, met krachtige voetrimpelingen breek ik door het kruimelige oppervlak en ruik onmiddelijk de nieuwe oogst, nog voor ik de geur van mijn companen opmerk.  We zijn met veel, en we zijn hongerig.  Ik spurt naar de dichtsbijzijnde stengeltjes en begin te schrokken. Met luid tonggesmak en raspend getrek van mijn kaak verdwijnt het jonge groen, met zaadhuidje en al, al snel in mijn maag.  Toegegeven, we zijn misschien niet het meest welopgevoede ras hier, maar honger overroept alle tafelmanieren. Het duizelt me! Al mijn zenuwknopen tintelen van plezier! Ik ontwaar wel tienduizenden jonge scheutjes rond mij, die met hun heerlijke geuren haast staan te smeken om als eerste opgepeuzeld te worden! En ik ontwaar ook mijn honderden soortgenoten - zelfs Sljoerg, Klot en Mhfiew, alhoewel ik dacht dat ze na het festijn van gisteren zouden gebarsten zijn. Grapje - dat kan niet, want we zijn nu eenmaal heel rekbaar.  En dan brult iemand de uitdaging voor deze nacht: het ganse veldje kiemplantjes in één strooptocht doen verdwijnen! Het lijkt haast onmogelijk, maar al dollend en lachend over elkaars slijverds heen schuivend, denk ik - dit zal wel lukken. 
Beu zeg ik U! Het is al vijf jaar geleden, vijf jaar!, dat er nog korenbloemen, kamillekes, kolleblommen of Gele ganzenbloem in mijn graanakkertje te zien waren!  En mijne frank (ja zo ne ouderwetse) wou maar niet vallen.  Hoe dom kan je zijn?  Maar in 't voorjaar heb ik met eigen ogen gezien hoe de massale opkomst aan kiemplantjes als sneeuw voor de zon wegsmolt.  En vermits dat blijkbaar heel selectief gebeurde - alle bolderikken en akkerkooltjes bleven mooi doorgroeien - is 'em eindelijk gevallen.  De ù£é#&!!à0-pen, de k('§hjeu's!!!  Die slimy slugs sloeken verdorie alles op!  Dure mannen dat dat zijn!  Weet je wel hoe veel die zakjes met akkerbloemenmengsel wel kosten?  Ik wil de vogeltjes wel voeren ... maar de slakken?

En jaren had ik hò-pen van die zaden over.  Ik kon jullie zonder probleem allemaal van zaaigoed voorzien hebben.  Maar sinds de grote slakkenplagen van 2008 en 2009 is alles op.  Jaar na jaar zaaide ik vol verwachting het pas omgespitte veldje weer in, maar tevergeefs. 

een zee van Bolderik
Maar nu is het gedaan - ik laat niet meer met me sollen!  Volgende lente begin ik een offensief.  Ik heb al een plan-de-campagne, de strategie is uitgedokterd, tactische zetten worden voorbereid.  Pech voor de Sljoergen, Klotten en Mhfiews van deze wereld, maar ik wil terug kleur in mijn graanveldje!

woensdag 4 januari 2012

Op het eerste gezicht - 2012

AnneTanne kwam met een leuk idee op de proppen die ze ontleende van enkele Britse tuinbloggers:  elke maand post je een foto van je tuin, telkens genomen vanuit hetzelfde standpunt.

Nu - ik vind dit een leuk idee!  Het was nog even nadenken over het goede "standpunt" voor deze fotoreeks.  Maar mijn biodiverse madam kwam al snel met hetzelfde idee op de proppen als ik, dus dat bleek tenslotte niet zo moeilijk te zijn :-)

Het is een beeld geworden vanop het enige min-of-meer platte stukje in onze tuin: de schaduwrijke plek onder de noteboom.  Van daaruit heb je van links naar rechts een mooi zicht op een border waar de Hortensia "Annabelle" de show steelt, de struikenborder erachter met de krulhazelaar, de toegangsboog in de haag naar de bloemenweide (Eik en Haagbeuk in de verte in de wilde heg), de kruidentuin op de zuiders geëxposeerde helling naar het huis (wintertuin blinkt op de achtergrond), de trap naar de terras en tenslotte de helling volgeplant met Spirea-struiken.

Ik post maar één "standpunt" dit jaar.  Zo heb ik er nog volop om de volgende jaren op te volgen ;-)

januari 2012
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Alle bloggers die meedoen met dit leuke idee waren aan 't hopen op een witte februari foto - en ja hoor!  Waren het onze gezamenlijke hersengolven die voor deze plotse, en harde winterprik gezorgd hebben of was het dan toch een slee?  Wat de oorzaak van de sneeuwval ook was ... het is bij iedereen een leuke foto of fotoreeks geworden! 


februari 2012
Is er iets veranderd in de tuin?  Nee eigenlijk niet.  Het leek er met die zachte winter op dat bij iedereen zowat de lente aan het aanbreken was.  Overal meldingen van al in bloei staande narcissen en krokusjes (alhoewel AnneTanne dit effe relativeerde, en wel met fotografisch bewijsmateriaal), maar hier in de biodiverse tuin alles nog in winterslaap.  Op de foto dus geen wijziging - dus ik ben wel blij met het witte deken - zo ziet de foto er tenminste anders uit dan die van vorige maand :-) Want zelfs het tuinmeubilair staat nog op krék dezelfde plaats - wegens nog niet nodig gehad.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


maart 2012
De lente is er!  Bij elke windstoot vliegen wolken stuifmeel van de krulhazelaar!  En dat is dan ook het grootste verschil met de januari-foto. De struik hangt vol katjes.  In het gazon bloeien er al wel krokusjes, inclusief met vroeg-actieve-bijtjes, maar die staan hier buiten beeld.  Enkele uren na de foto is er al begonnen met wat snoei, maar ik denk dat dat toch niet te zien zou zijn op deze foto, niet zoals in andere op-het-eerste-gezicht tuinblogs.  Het is dus aan doorwinterde zoek-de-zeven-verschillen fanaten om hier nog meer uit te halen ;-)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


april 2012
Het is zover!  We hebben duidelijk al genoten van het mooie weer want de tuintafel is al gebruikt!
En er is al heel wat gewerkt in de tuin.  Al weet ik niet of jullie dat zo kunnen zien, met die tafel er half voor.  De border is "opgekuist".  De Hortensia "Annabelle" is gesnoeid, en ook een boel struiken in de struikenborder.  Alleen zie je daar net niet veel van, want er zijn er nog enkele blijven staan, vanwege de bloei.  Zo is de Gele kornoelje net uitgebloeid, dus nu mag ik 'em eens terugsnoeien.  Net achter de krulhazelaar staat een Forsythia te stralen in zonnegeel, dus die mocht ook nog even zijn takken houden.  En de Deutzia is er ook tijdelijk aan ontsnapt - daar verwacht het biodivers vrouwke nog een zee van witte bloemen van.  En de bol gesnoeide Spirea arguta's op de helling vallen nu wel op!! Het is precies sneeuw dat gevallen is - zoo wit!
Maar wat hangt daar uit de Okkernoot naar beneden?  Wat zijn al die touwen?  :-) Dat is het werk, of beter ... het spel van de Jongste zoon.  Die gebruikt de Okkernoot echt voor wat ie bedoeld was - als klimboom.  En van daar boven laat ie dan een dubbele katrol zakken.  Kan ie een ganse namiddag zoet mee zijn :-)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

mei 2012
Voor deze foto heb ik de tuintafel wat uit beeld geschoven.  Want anders zag je de Euphorbia polychroma niet, en die staat daar net zo mooi te pronken!  En de border ook niet.  En die is ondertussen ook wakker geworden.  Je ziet er van rechts naar links toefjes Geranium cinereum, Trifolium rubens, Hortensia 'Annabelle' en tweekleurige Hosta's, die wonderwel geen last hebben gehad van buikpotigen. 
Haast alle bomen en struiken staan in blad, op de Okkernoot en in de verte de Zomereik na.
De potten met Buxusbollen staan al in het gelid op de trapwangen en het gazon ... dat is nog niet gemaaid.  Er was de afgelopen weken wat kluswerk binnenshuis en dat kan je zien aan de balk tegen het raam.
Maar er staan daardoor nog volop Pinksterbloempjes in het gras.  Goed voor de vlindertjes!

En als je goed kijkt dan zie je enkele bloempjes boven het rechtse taxushaagje uitpiepen.  Dat zijn enkele van de Bermooievaarsbekjes (Geranium pyrenaicum) die ik er in een rijtje aan de voet van de haag geplant heb.
En mocht je je afvragen wat de bruine vlekken zijn rechts onderaan het beeld: dat zijn enkele uitgeborstelde plukken haar van Poes.  Die lagen eigenlijk op de tafel, klaar voor al wie het kon gebruiken in zijn nest.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

juni 2012
Er werd hard gewerkt de voorgaande maand ten biodiverse huize ...  Er is zelf een hoop afbraakmateriaal in de tuin terechtgekomen, klaar om af te voeren naar het containerpark. 

Gelukkig is er niet alleen gewerkt, bewijze de "chaise longue".  

Wat is er allemaal anders in de tuin?  De Deutzia staat in bloei.  Goed, na de bloei kan ik die dan eindelijk ook eens terugsnoeien, want dat is echt wel nodig.  In de kruidentuin zijn de Salie en het Kattenkruid in bloei - prachtig vind ik dat!  En verder moet je met een loupe kijken naar de kleine geranium rechts in de linkse border.  En de Okkernoot staat nu volledig in blad - wat veel schaduw geeft (niet dat we dat al nodig hadden).  En in de verte zie je dat de Zomereik ondertussen ook in blad gekomen is.  Nu pas viel me op dat die eigenlijk ook wel een late is. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


juli 2012
We zijn al halverwege het jaar! Wat vordert dat snel! De bouwwerken zijn eindelijk voorbij dus de rommel is weg uit de tuin. En dat gaf me wat tijd om die Deutzia eens in te korten. Die was toch uitgebloeid. Ook de struiken op de helling ondergingen een snoeibeurt - nu ziet dat er weer als een kortgeschoren bol kopje uit. 

En ... pronk pronk ... komt de Hortensia "Annabelle" toch in bloei!  Mooi hé? - maar dat wordt nòg mooier!

En de Pinksterbloempjes waren in zaad, dus het gazon mocht alweer gans gemaaid worden.

Nu valt me op dat er heel wat met die potten op de trap heen-en-weer gesleurd wordt.  Want op de ene foto staan er eens buxusbollen, en dan weer niks, en nu weer lavendels. 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

augustus 2012

Had ik het niet gezegd, dat die Hortensia "Annabelle" nòg mooier zou worden?  Helaas waren we niet thuis toen ie door al dat gewicht van die zware bloeiwijzen wat begon door te buigen, anders hadden we dat al een beetje gestut. 

In de kruidenborder was  in het eerste vak het meeste uitgebloeid, maar in de andere vakken (net buiten beeld) zorgden Wilde marjolein, Tripmadam, Lavendel, Knoopkruid en Steentijm voor een gewemel aan vlindertjes (Hier zou geteld worden op de nationale vlindertelling!).

En in de witte border bloeide de Puntwederik, ook al zo'n vlinderplant.

In de maand sinds de vorige foto heeft de Bosrank weer een plaats veroverd op die bol gesnoeide Spirea-struiken.  Rap dat dat groeit!

De lavendels in de potten op de trapwangen kregen voor de tweede maal bloemen!  Daar was 't biodivers vrouwke blij mee!

En tijdens ons verlof stonden de Agapanthussen in pot op hun mooist!!  Maar die hebben we in Madeira echt niet moeten missen!  Haast alle wegbermen staan er vol mee! 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

september 2012

Nu is er toch wel weinig gewijzigd, sinds augustus.  De Hortensia Annabelle's kleur veranderde van crème wit naar een gebroken groenwit, en ze werden wat opgebonden.  De booghaag werd gesnoeid en de uitgebloeide Agaganthusbloemen gingen er ook af. 

De Rode hazelaar (links in beeld) die in het voorjaar gekortwiekt werd heeft de afgelopen maand een flinke groeispurt gemaakt.  En dat deden de appelaars in de tuin ook - dat wordt weer tellen deze winter.  Hmm - ik mag niet vergeten een goede snoeischaar te kopen.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


oktober 2012

Het is zover!  Binnenkort sta ik met het biodivers vrouwke weer zij aan zij blaadjes te harken.  En kraak ik 's avonds bij het haardvuur wat verse noten samen met de Dochter.  Noten waar ik dan weer de vellekes moet van afprutsen - want dat smaakt soms wat bitter. 

De foto toont al wat geraapte nootjes op de tafel.  Maar die eerste zijn meestal niet goed.  Daar is iets mis mee en dan vallen die voortijdig uit de boom.  Aangevreten of beschimmeld of opengehakt of wat dan ook.  Het is nog een weekje wachten en dan komen de lekkere nootjes wel!  Al verwacht ik niet zoveel als vorig jaar - die zijn zelfs nog niet op geraakt!  

In de borders bloeit steeds minder, alhoewel er in de kruidentuin wel een Lavendel volop een tweede bloei vertoont!  Die zal verschieten bij de eerste vorst!  Hortensia Annabelle verliest nu zijn kleur.  De dikke bloemtrossen kleuren nu stilaan bruinig en worden droog.  Dat zal weer mooi zijn in de winter!


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


november 2012

Opvallend hoe vroeg de notelaar zijn blad liet vallen dit jaar – vroeger zelfs dan de andere notelaar in de tuin.  De blaadjes zijn eer bijna alle af.  Af en toe komt er een kraai aangevlogen, die dan even later teleurgesteld naar notelaar twee vliegt, want noten hingen er niet veel aan dit jaar.  Maar in het schuurtje staat er nog een hele kist van vorig jaar – wegens toen overvloedig.
De herfstkleuren tonen zich al in de heg, met de Beuk als koploper. 
Het kruiwagentje dat tegen de stam leunt is van de Dochter.  Twee jaar geleden wou ze dit perse hebben, in de tuinzaak, ter vervanging van het kleinere en haast opgeroeste vorige exemplaar.  Het staat hier wat te wachten tot er nog blaadjes naar de compostbak moeten worden vervoerd. 
Achter het kruiwagentje laat Annabelle de blaadjes mistroostig hangen.  Het mooie is er af, de bloemschermen zijn ondertussen gans bruin.  Maar we laten ze nog maanden staan – want dat wordt nog mooi met wat rijm of sneeuw er op.
Dat geldt ook voor de vaste planten.  Alle dorre stengels blijven staan tot het voorjaar, dat is goed voor de insectjes.  Die kunnen zich de hele winter verbergen in holle stengels of afgevallen blad. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


december 2012

En plots staat de tuin er kaal bij.  De foto is genomen op een mistroostig moment, net na de eerste sneeuwbui van dit jaar.  Nou ja, sneeuw :-/  Sommigen noemen het Smurrie, anderen dan weer eerder braggel, Snip- of Snotsneeuw, of gewoonweg prut.  Typisch Belgisch winterweer dus.

Je ziet het koude nat zo van de stam van de okkernoot sijpelen.  Smeltende hagelbollekes op de dakpannen, wat wit in het gras, ... dat was het dus.  De eerste mini-winterprik.  Genoeg om al de eerste winterfiles te veroorzaken.  Mietjes zijn we - in Rusland - daar hebben ze winterfiles!

De meeste bomen en struiken staan al zonder blad.  We hebben er al veel van het gazon geharkt, want anders zou dat verstikken onder de dikke massa.  Het zijn er echt wel veel!  Een deel ging op de composthoop, een ander deel in de borders of onder de struiken.  Slechts de Japanse kwee, rechts op de foto, heeft nog wat blad.  ... En de Beuk in de haagboog.  Maar daar blijven de blaadjes nog hangen tot eind maart, zo zie ik nu op de foto's.

Voilà - dat was het dan.

Maar eerlijk gezegd - ik vond het dermate leuk om te doen, dat ik dat volgend jaar nog eens herhaal - vanuit een ander standpunt dan.  Nu heb ik een maand om daarover na te denken.  Wat zal ik nemen?  Het vijvertje?  Het akkertje? De moestuin?  Het groendak?  De bloemenweide/hooiland? ... Mmm moeilijk kiezen.


Als je op de foto's klikt, zou je ze als een diashow moeten kunnen bekijken

maandag 2 januari 2012

Meer dan gras

 

Lap! vlam! daar kan ik me nu eens zò aan ergeren.  Zo een webstek gefinancieerd door de overheid waar weer eens bemesters en ontmossers gepromoot worden.  Alsof in een gazon alleen gras hoort! 

Zijn de meest geroemde gazons nu toch net niet die, die al haast eeuwen gemaaid worden, maar zonder al dat gebruik van chemicaliën?  Zo zeldzaam zijn ze geworden!  Je vindt ze alleen nog in oude parken of landgoederen waar ze tradities nog waarderen.  Typisch is de soortenrijkdom van die graslanden, die zich niet beperkt tot grassen en kruiden. Men vindt er ook veel klein veelpotig gekrioel en zeldzame paddestoeltjes. Er wordt zelfs naar gerefereerd als "wasplaten"-grasland, naar die zeldzame groep van paddestoelen die er kan voorkomen.  Sneeuwzwammmetje, Zwartsneesatijnzwam, Ruige aardtong ... het worden ook wel de orchideeën onder de zwammen genoemd.  En ik heb nu eenmaal een boontje voor orchideëen, ook al hebben ze een hoed.


OK, met Plooirokje heb ik nog lang geen Wasplaten-grasland, maar 't is een begin :-)

Ons gazon wordt daarom, in tegenstelling tot het doorsnee gazon in Vlaanderen, niet bemest, nooit met herbiciden of ontmossers vergiftigd en nooit besproeid in droge periodes.  En die aanpak is nog beter voor het milieu ook: niet bemesten betekent 2 x minder maaien dan de buurman – een besparing op CO2 uitstoot en minder geluidsoverlast door ronkende maaimachines!  Bovendien zorgt het niet-gebruiken van stikstofhoudende meststoffen, dat het gazon bij ons geen broeikasgassen produceert, want daar is er ook al voldoende van!

Terwijl de meeste gazons steeds soortenarmer worden tot er slechts een saaie grasmat overblijft, streven we in ons ekologisch beheerde gazonnetje expliciet naar een hogere biodiversiteit.  Zeldzaam geworden soorten die een korte grasmat en een onbemeste omgeving nodig hebben, zijn hier dus van harte welkom!  En omdat ze niet makkelijk vanzelf komen help ik ze natuurlijk een handje ;-) 

Tijmereprijs
 
Draadereprijs



Gewone veldbies - dit is echt geen gras hoor!

Het is leuk om nu al in dit gazon op speurtocht te gaan naar de lilliputters met hoge natuur- of sierwaarde!  Alleen hun namen al spreken tot de verbeelding: Vijfvingerkruid, Kamgras, Draadereprijs, Gewone brunel, Aardbeiganzerik, Biggekruid, Tijmereprijs en Gewone veldbies

Elke herfst, wanneer de watertafel stijgt, kuisen mol en woelrat hun hoogste gangen uit en dat zie je bovengronds!  Grote bulten ontsieren het gazon en wat erger is: ik tjaffel er al eens over in het donker.  En zo een ontmoeting met een bevroren hoop kan zelfs pijnlijk zijn!  Maar met de gritsel is dat snel opengegooid.  Ik denk dat dat deels de reden is waarom ik zoveel Piksterblommekes heb in 't gazon: die kale plekjes zijn er keigeschikte kiemplekjes voor!  Da's hoe Mol en Woelrat hier voor Oranjetipjes zorgen :-)
 

kale plekjes door Mol of Woelrat ...
... zorgen voor Pinsterblommekes :-)


En zijn dat geen schatjes?

 


pffff .... wanneer is het weer lente?