Tuin zelf?: de hoofdrol! Groen en behaaglijk en met mysterieuze kantjes.
De jongste zoon maakte als kleuter deze tekening. Voor mij nog altijd de mooiste afbeelding van de tuin.
Kronkelende paadjes leiden vanop het centrale terras naar een verscheidenheid aan biotoopjes: het vijvertje, de bloemenweiden, de borders, het kalkgraslandje, het akkeronkruidenreservaatje, en natuurlijk ook naar de moestuin en tuinhuisje met groendak. Oplettende lezers zien dat één van de paadjes eigenlijk een trapje is. Dat zal dan het paadje zijn met de treden naar de kruidenborder, die ligt namelijk op een zuidelijk geëxposeerd hellinkje. Het lijkt alsof alles in één groot gazon verspreid ligt, maar niks is minder waar: op deze kindertekening zijn geschoren hagen, het bosje, de wilde heg en het speelgazon allemaal even groen. Ze maken als het ware de groene hoofdstructuur uit van de tuin, en zo hoort het ook.
Er is dus een Jongste zoon, maar ook een Middelste en een Oudste zoon; en een Dochter natuurlijk; en een Mama en Papa. En tegenwoordig ook al de Lieven (van de twee oudste). De Mama en Papa heten in dit blog doorgaans biodiverse tuinier en biodivers vrouwke, maar in 't echt Bart en Sandra.
De katten heten... Toulouse en Bo. De kippen hebben geen naam, maar dat belet ze niet om lekkere eitjes te produceren.
De tuin zelf heeft ook een naam: de biodiverse tuin. Hoe ie aan die naam raakte lees je hier. Met zijn allen genieten we volop van de tuin, en van het feit dat deze met de jaren steeds biodiverser geworden is - een feit waar we trots op zijn.
Geniet je met ons mee via deze blog?
Geniet je met ons mee via deze blog?
