Dus heb ik geteld. Van twee tot vier ben ik er mee bezig geweest. Vond ik zelf nog vrij snel, dus ik denk dat het tellen me een vlot tempo opleverde. Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, Tien. Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, Twintig. Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, Dertig. En zo verder tot Twaalf Honderd.
Ik moet toegeven - ik ben iets voor de helft even gestopt, want dan moest ik de ladder halen, want ik kon er niet meer bij. En na het vieruurtje heb ik de eerste vijfhonderd zes en twintig opgeraapt, en in de kruiwagen gelegd. Ik heb er dus nog zeshonderd vier en zeventig op te ruimen, maar ze vormen zo een leuk patroon in het besneeuwde hooiland, dus laat ik ze nog even liggen. Het leek wel een werk van Andy Goldsworthy ... nou ja ... één van zijn vroege probeersels dan ;-)
 |
| Zeshonderd vier en zeventig |
 |
| Vijhonderd zes en twintig |
Even kijken... die foto's zijn niet gemaakt na de sneeuwval van vorige maandag, want toen had het alleen in de Kempen gesneeuwd, dus dat moet na de sneeuw van vrijdag zijn...
BeantwoordenVerwijderenVervolgens jullie 'op het eerste gezicht' nog eens gaan bekijken...
En dan vraag ik me af: De firma Van Hier-Boven heeft jullie daar in Vlaams-Brabant wel héél slecht bedeeld als het op sneeuw aankomt...
Dat is meestal zo - we zijn hier gezegend met een mild klimaat. En dus vinden de kinderen dat nu wel :-(
VerwijderenHet gesnoei is van zondag. De februarische op het eerste gezicht foto van zaterdag...
Dat van dat tellen, dat heb ik ook; met takken, met denneappels, met kikkers, vissen, vogels en padden, altijd opnieuw tellen.
BeantwoordenVerwijderenJe tuin straalt een en al gezelligheid uit, ook al is het winter.
De tekstjes onder de foto's maken het telverhaal af, grappig :-)
BeantwoordenVerwijderen