En we zijn vertrokken ...

... voor een nieuw seizoen!


Ik heb zo'n idee dat de meeste (moes)tuinders er vandaag aan begonnen zijn - als hun rug tenminste mee wou.  D'er zijn er die de lenteschoonmaak maar kort gehouden hebben, want er moest al weer gauw wat vlindertjes gespot worden, of gewoon nog wat kijken wat er opkomt.  Maar hier werd er al duchtig ingevlogen!  Er werd zelfs al gezaaid in de koude bak! 

De schoon gekeeste patatjes zitten er al in hier ten biodiverse tuine.  Ik heb ze een warm kappeke gegeven zodat ze geen kouwe wortelkes krijgen.

Die constructie is, moestuindergetrouw, een eigengefabrikeerd toestandje ... Nu ja - eigenlijk een zelfbedacht en ineen geknutseld kado van mijn pa - zo iemand waar ge maar moet bij laten vallen dat van die tunnelkes wel handig zouden zijn - en de week later was daar al een prototype :-).  Dus laten we even inzoomen.  De bogen zijn plastiek electriciteitsleidingbuizen, door verhitting wat week gemaakt en gebogen.

Tot hier toe niks speciaal.  Maar de bevestiging is wel ingenieus. Door de buis heen geplooid zit een inox draad, die een haakje vormt.  En daaraan bevestigen we dan de touwen die de plastiek overkapping op zijn plaats moet houden.  Om het geheel voldoende - maar niet te veel- onder spanning te houden, zit er tussen touwtje en haakje een brede elastiek (van oude fietsband gemaakt).  D'er is nog nooit een tunnelke weggewaaid bij mij :-)
 

    

Toch goed gevonden niet?

Maar 'tis niet het enige wat hier gedaan werd!  Samen met 't biodivers vrouwke heb ik een hoop struiken ingekort, en aan de rand van de moestuin een eik geknot. 

Bovendien hebben we de vijver eens onder handen genomen.  Dat was tijd!  Nu hadden we dat beter vorige herfst gedaan, dan waren er misschien niet zoveel salamandertjes onder het ijs door moerasgas gestikt.  We waren er echt niet goed van - de week toen de dooi intrad.  Drie-en-twintig slachtoffers heb ik al geteld!  Ik kon me slechts troosten met het feit dat ik niet de enige was, Het is zelfs in de gespecialiseerde pers geweest!  Maar daar zijn die beestjes niet mee geholpen.  Volgend jaar zorg ik toch voor een wak in het ijs - zoals bij deze zorgzame mevrouw.

Vier kruiwagenvrachten planten en slijk hebben we naar de composthoop gebracht.  En minutieus alle salamanders er uit gehaald - de hele zaterdagnamiddag mee zoet geweest.  Maar blij dat er nog zijn!

Achttien hebben we even opzij gehouden - tot het gewoel in de vijver voorbij was.  Maar ook daar zwommen er nog rond!  Allemaal Alpenwatersalamandertjes en Vinpootjes.

Hier de familie Alpen, alvorens terug naar de vijver te gaan.  De wijfjes zitten al goed dik - dus binnenkort weer veel volop larfjes in de vijver.  De natuur is niet te verslaan!