tweedimensionale ideeënneerslag

Nu ben ik een enorme fan van het betere artisanale werk, en daarom was ik al direct enthousiast over de onderdeappelboomse aanpak: gewoon met papier en potlood en gummetje aan de slag, en wanneer het papier niet groot genoeg blijkt te zijn er gewoon zonder complexen met plakband een stukske (of twee) aan plakken.  Ik zou nu niet iedereen aanraden daar nu onmiddellijk een nieuw salon voor aan te schaffen, want mijn eigen ervaring leert dat dat niet echt noodzakelijk is ... in mijn geval is die zetelpositie zelfs vrij contraproductief. 

Nee, voor mij eerder Spartaans rechtop gezeten aan het buro, maar wel strijdend met dezelfde wapens: papier, potlood en gum, aangevuld met de voor mij onontbeerlijke lat en geodriehoek.  Want het moet just zijn. Niet zo van dat "ongeveer op de goeie plaats" tekenen, of van dat "het zal wel ongeveer zo groot zijn". 
Met dergelijke plannetjes heb ik jaren gewerkt, en steeds botsten die onvolkomendheden in de proporties met mijn technisch-esthetisch gevoel. 

Dit in potloodlijntjes uitgevoerd plannetje is al zoveel gegumd en overtekend dat het nog net geen vodje is geworden ...

Nee! Niet meer!  Dus nagedacht over een nieuwe aanpak.  

En gevonden, ... bij Kuifje!  Nu ben ik niet zo'n grote fan van die blondgekuifde stripheld (jaren geabonneerd op Robbedoes), maar sinds de overvloed van artikels na de Spielberg-film, weet ik nu iets over de Klare Lijn.  Een "strak semi-realisme" leek me wel geschikt voor mijn tweedimensionale ideeënneerslag.  De stijl wordt omschreven als "tekeningen met contourlijnen, die met vlakke kleuren worden ingevuld”, en de kenmerken zijn o.a.:

• Kunst van het weglaten, alleen de essentiële lijnen worden neergezet, overbodige details worden niet getekend.
• Weinig variatie in de lijndikte van de contourlijnen (gematigd dik dun verloop).
• Niet of nauwelijks gebruik van schaduwen en arceringen.
• Egale inkleuring, geen kleurverloop.

Maar het heeft me weken gekost!  Want eerst moest er gemeten worden!  Elke dag trok ik er op uit in de tuin, met de dertig-meter-lintmeter, kompas, schets en notaboekje in de aanslag.  Elke boom, elke struik, border, constructie, pad en haag werd minutieus opgemeten en te boek gesteld.  En met die wetenschap toog ik weer naar binnen, om dat dan met monnikengelijkend geduld uit te tekenen, schaal 1:200, want het moest net op een A3-tje (tja ...de plakband is op).

Daarna werden de potloodlijntjes allemaal met een fijne zwarte stift overgetekend en een tenslotte een 600dpi scan gemaakt van het resultaat, kwestie van een kopietje te hebben. 

Het is dus een beetje zoals die eerste generatie muziekcd's: AAD - oorspronkelijk Analoog gemaakt en gemastered, en daarna geDigitaliseerd.

Voila ... het zwart-witte resultaat

Nu is er ook wel iets te zeggen voor de volledige digitale DDD aanpak, maar het tekenen op PC geeft me een veel te kunstmatig, te clean resultaat.  Toegegeven, wellicht is er een voordeel als je iets wilt wijzigen, maar door de band vind ik dergelijke plannetjes te vaak gevuld met lelijke patroontjes.  Sorry Eigenwijze en Menck, ... but I'm not impressed ;-)

Maar toch ... ik heb altijd al, net als de kinderen, plezier beleefd aan een simpel tekenprogrammaatje als Paint.  En daarbij is er één functie die me bij deze toch wel wreed interessant leek: die met dat verfemmertje waar je kleuren mee giet. 

Want zo'n ingescand zwart-wit-lijnen plannetje is toch wel een beetje saai, en op zijn eigen manier ook wel overladen.  Dus het digitale inkleuren levert me een prachtig Belgisch compromis op.  En een bijkomend voordeel!  Want kleurpotlood uitgummen is geen sinecure!  Op naar de ADD-versie van het tuinplan!  Analoog getekend, Digitaal ingekleurd en Digitaal gereproduceerd als jeepegje, want ge moet dat toch op uwe blog kunnen gooien.


Nu is er een leuk akkefietje wat maakt dat mijn Klare Lijn toch niet helemaal behouden blijft.  Als we wat inzoomen zien we dat het inscannen eigenlijk geen strakke digitale lijnen gecreërd heeft, maar eerder rafelige strookjes.  Wanneer we dan het verfemmertje er op los laten vult ie het vlak door die rafelpixels niet helemaal tot aan de rand op.  Wat mij echter blij maakte toen ik het zag - want het doorbreekt net dat te cleane van het digitale werk.  Net als in de biodiverse tuin, mag het op een biodivers tuinplan al eens wat gemaakt slordig uitvallen. 

Maar 't is nog niet gedaan met die voordelen!  Je bemerkt in de tekenstijl het gebruik van transparante vlakken (zeg, dat begint hier toch niet op Atoomstijl te lijken?!), en daardoor kunnen we het tuinplan ook thematisch gaan inkleuren.  Want als ge ne boom vanuit de lucht ziet, ziet ge natuurlijk niet wat er onder zit ..., behalve als ge het allemaal getekend hebt, en apart kan inkleuren.

Èh ... Volgt ge nog? ...  Een voorbeeldje:  links de boomkruinen met heg er onder en rechts gazon - heg - bloemenweide (met boomkruinen "transparant").

En dit is het uiteindelijke resultaat van al dat gezwoeg: vijf themaplannetjes!

Het tuinplan in bomen, struiken en hagen versie vind ik persoonlijk de mooiste.



bomen (groen), struiken (lichtgroen) en hagen (donkergroen)



Hieronder de locatie van de borders - het speelterrein van het biodivers vrouwke.  Planten in een mooie compositie zetten lukt mij niet.

borders


Op zo'n plan met de constructies valt toch op hoe veel verhardingen we in de loop der jaren gerealiseerd hebben ...  Noodzakelijk kwaad, zullen we maar zeggen.

verhardingen (grijs) en constructies (bruin)


Hieronder waar we het voor doen in een biodiverse tuin: de verschillende biotoopjes - leefwereld voor een schare wilde diersoortjes, en toevluchtsoord voor zeldzame planten.

biotoopjes: bos (groen), bloemenweides of hooiland (lichtgroen),
akkeronkruidenreservaat (oranje), vijver (blauw) en kalkgraslandje (rood)

Hier ben ik toch wat van geschrokken!  Hebben we echt nog zoveel oppervlakte gazon!  Maar natuurlijk zijn al die gemaaide paadjes ook wel gazon ...

gazon