Bloemeneiland

Sommige onder jullie vroegen me hoe het was op Madeira.  ...   Geen woorden voor.  Maar meer dan genoeg beelden.

Om een idee te geven:  Dit is wat we zagen als we 's morgens de luiken opentrokken:

Het westelijke terras

Zicht op de noordkust

Of wat met een ruimere oogopslag - over de oceaan heen ... zicht op het nabijgelegen eiland Porto Santo

Porto Santo aan de einder

Niet slecht hé?

En we hebben niet stilgezeten.  Het eiland is maar 50 op 20 km maar we hebben er 1600 km ronndgebold met ons huurautootje ... bergwegen zie je ... niks is er recht.  We hebben er negen fikse wandeltochten gedaan en enkele kleinere, Funchal en wat dorpjes bezocht, drie keer gaan zwemmen, de Tropische en de Botanische tuin bezocht en wel drie keer Dolfijnen gaan spotten - twee keer vergeefs maar de derde keer ... Wow!

Bloemeneiland noemen ze het.

Typische Madeirese puntdakwoning met Drakenbloedboom

De eerste maal dat we er waren, zo 'n vijftien jaar geleden, leek die naam ons wat overdreven.  Maar misschien waren we er toen op het verkeerde ogenblik.  Of hadden we meer oog voor elkaar dan voor het eiland.  Kan zijn - het was onze huwelijksreis. 

1997              Zijn die rotsen nu wel of niet veranderd?               2012

Maar nu, zoveel jaar later leek die naam niet gestolen, hoogstens geïmporteerd.  Want het eiland was oorspronkelijk groen - overheersend groen door de overal aanwezige varens en mossen en ook door de Laurierbossen.  Madeira betekent dan ook "Hout".  De bloemen waarover men het heeft zijn die ontelbare soorten die de Portugezen naar Madeira brachten, voor de sier, voor het nut en wellicht kwamen sommige soorten als verstekeling. 

Blauwe Hortensia's en Agapanthussen worden er in alle wegbermen geplant

Heliconia rostrata (Snavelheliconia)

Callistamon laevis (Lampepoetserplant)

Agapanthussen of Kaapse lelies vind je er overal - zelfs in ons avondzicht.

Crocosmia x crocosmifolia

Fuchsia boliviana

Hun "nationale" trots: de Paradijsvogelbloem

Moestuinen op Madeira zien er zo uit

Isoplexis sceptrum

Perovskia angustifolia

Levada de Cima

Maar ik ging toch liever op zoek naar het oorspronkelijke of spontane Madeira, voor zover dat nog bestaat.  Er blijft met de grote branden van de laatste jaren maar weinig meer van over.  Je moet er al ver de steile valleien in om het te zien. 

foto vanuit voorbijrazende taxi, brandend bos boven Camacha

Maar gelukkig is het eiland makkelijk toegankelijk via de Levada's.  Moorse slaven legden wel tweeduizend kilometer van die irrigatiekanalen aan.  Vele werden gewoon uit de loodrechte rots gehakt.  Sommige er gewoon doorheen.  Spectaculair zijn ze wel - voor een aantal moet je de minste hoogtevrees thuislaten.  De vegetatie groeit er op die plekken horizontaal uit de bergwand, en dat mag je letterlijk nemen.

Levada

Sonchus fruticosus (ja, dit is een melkdistel!)

Dactylorhiza foliosa langs een Levada

De varens zijn er reuzegroot!

Andryala glandulosa subsp. varia

Globularia salicina

Aeonium glandulosum een endeem

Teucrium betonicum, nog een endemische soort

Vaccinium padifolium (=V. maderense)

De levermossen zijn er prachtig!

Polygonum capitatum

Hypericum perforatum

Helichrysum melaleucum

Een Orobanche

Tapijten van minuscule tijmbloempjes sieren de hoogvlakte Paul da Serra: Thymus caespititius

Dieren op madeira zijn er niet veel, of toch tenminste niet veel soorten.  Maar degene die er waren stalen wel ons hart.  Over het algemeen zijn ze niet schuw en laten zich van relatief dichtbij bewonderen... en fotograferen (mits je snel genoeg bent - want stilzitten doen ze niet). 

Haast elke dag brachten een koppeltje valken een bezoek aan onze tuin, maar die waren telkens zo snel weer weg dat ik ze niet deftig in beeld heb kunnen krijgen.  En de beste keren was gewoon genieten.  Zo mooi!  Maar de Vuurgoudhaantjes en Vinken kwamen wel dichtbij!  Die laatste komen zelfs gewoon uit je hand eten, net als de Madeirese hagedis trouwens.

Een Madeirees vuurgoudhaantje speurt de Boomheide af naar voedsel

Madeira vink

Madeira vink - vrouwtje

Madeirese hagedis

Madeirese pechsardine

De Monarch vlinder heb ik niet kunnen fotograferen - tot mijn grote frustratie zitten die beestjes nooit neer!, maar ik heb er toch twee andere mooi kunnen in beeld krijgen:

Ik noemde dit vlindertje voor 't gemak maar Madeirees bont zandoogje ...

Maar achteraf gezien was dit inderdaad een endemische soort: "Madeiran speckled wood"

Tijgerblauwtje (Lampides boeticus) ofte Pea-blue

En voor dit beeld zwalpten we in totaal drie keer drie uur op de oceaan.  We gingen mee met zo'n catamaran die dolfijnen en walvissen gaat spotten.  En als je geen geluk hebt mag je nog eens mee - voor niks... tot je geluk hebt.  En die derde keer was het prijs!  Een groep van meer dan vijftig Atlantische gevlekte dolfijnen.  Verschillende families met jongen, samen op jacht.  Za-lig!

Atlantische gevlekte dolfijn (Stenella frontinalis) Atlantic spotted dolfin

En dan hebben we het nog niet over de vergezichten gehad ...

The "lonely tree"

rond de Pico De Torres

Dit heet niet voor niets de Koningswandeling - tussen de twee hoogste toppen
(Pico Arieiro en Pico Ruivo), rond de Pico de Torres en terug.

Zicht op de Adelaarsrots

Zoals ik dus zei ... woorden voldoen niet, alleen beelden zijn voldoende om iets over Madeira te zeggen.