Tuinevolutie VIII - 1997

1997 was het jaar waarin we trouwden, en om de romantiek nog wat te benadrukken plantten we zo’n kei-romantische klimroos naast de voordeur, zo één van het type “Rambler”.
Het was een Rosa filipes “Kiftsgate”, puur gekozen op naam en omdat ie enkele bloemen had.  Ik hou niet zo van die overdadige rozen.  Op het dak werden enkele  stevige metalen krullen bevestigd waar die roos zich zou kunnen aan vasthouden.  Dat zou mooi worden! 

In het voorjaar leefde ik me creatief uit met het aankleden van de septische put, door er een wilgentenen hekje rond te vlechten en dat op te vullen met grond, tot er een soort terrasje ontstond.

vooraan is het wilgetenen walletje rond septische put te zien

De jaren net na de bouw werd het huis omringd door gele bloemen - geen flauw idee waar ze vandaan kwamen (wellicht gewoon uit de zaadbank in de bodem) maar er was een zee aan Barbarakruid rond ons!

  

En de Oudste en Middelste zoon waren eveneens creatief!  Blijkbaar waren daar een hoop met veel precisie geschilde wilgentakjes voor nodig…

Op de achtergrond zie je het kleurrijke akkertje. 
En de klimplanten begonnen zo zoetjesaan de bamboe-pergola te bedekken.

Maar het biodivers vrouwke kreeg ook zin in om zich in te zetten in de tuin.  En ze sprong voluit in de openstaande niche: sierborders aanleggen!  Want als er nu eens iets was waar ik weinig zin - en later bleek ook weinig aanleg - in had, dan was het dat wel.  Borders, dat is planten in mooie composities zetten, de kleintjes vooraan en de grote vanachter - liefst ook nog eens in kleurcombinaties die niet vloeken.  En het geheel dan nog ook “onkruid” vrij houden - schoffelen en wieden … niet echt mijn liefste tuinactiviteiten :-/

Poes speelt met Konijn :-)

Ik was al gauw gerustgesteld toen ze het wel normaal vond om zoveel mogelijk met inheemse, onze leembodem prefererende planten te gebruiken.  Dus ik moest me alvast niet verwachten aan borders vol met de meest exotische, en dubbelbloemige variëteiten, waar een lokale Bij of Hommel haar weg niet in vindt!  Goed, maar waar gingen die borders komen?  Aangezien  de bouw van onze woonst, op gelijke hoogte met de straat, ons langs de achterzijde met een fikse helling opzadelde, had ik wel ideetjes om daar iets natuurtuinigs mee te doen.  Zo’n zuidhelling, dat is toch geschikt om er een kalkgrasland te ontwikkelen?

Je ziet links op de achtergrond de helling waar toen nog een ruige vegetatie groeide,
maar wat ooit een zuid-oost gericht kalkgraslandje kon worden. 

Want kijk eens wat een bloemrijke toestanden dat zouden kunnen worden!

De “kalkhoop” stond in 1997 op zijn mooist! 
Het was Nog-Mooier-Dan-Vorig-Jaar! 
Echt Walstro, Wilde marjolein, Geel vingerhoedskruid, Aar-ereprijs en Blaassilene!

Dus liever niet daar.  Maar waarom niet aan de voorkant van het huis? Mijn oorspronkelijke idee was om daar gewoon een sober gazonnetje te houden, ononderbroken van straat tot huis, of tot golvende wilde heg. … Maar ok, dat mocht ook een border zijn.

Maar gezweet dat we daar hebben!  Nu nog verdenkt het vrouwke me ervan dat ik het expres deed!  Dat ik net dát stukje, door vrachtwagens en bouwkranen keihard aangedrukte, grond voorstelde!   Om haar te ontmoedigen, zodat ik de tuin voor mij alleen had, als speeldomein.  Het idee! 

Hard dat het was!  Daar was het begin van de moestuin niks bij!  Dáár hadden we tenminste geen houweel nodig!  Stukje bij beetje moesten we de grond openbreken, alles fijn hakken en er compost en wat zand doormengen om er plantjes te kunnen zetten.  Maar het biodivers vrouwke is koppig, en een doorzetter, en weet van geen afgeven, en is koppig, … (had ik dat al gezegd?) … dus de voortuin wérd ingericht als border.  En na al die jaren is het nog steeds een mooie!  Ok –er is achteraf nog veel aan gesleuteld, maar is dat niet met elke border zo?  Foto’s van de aanleg hebben we niet – maar er volgen gegarandeerd nog beelden van het resultaat in latere afleveringen. 

Er werden daar vooraan niet louter vaste planten gezet, er werden ook wat gecultiveerde houtige soortjes bij geplant.  Zo ging er een Ribes sanguineum, een Boerenjasmijn en een Ranonkelstruik in de grond.  Dat werd er nog aangevuld met Europees krentenboompje, Gelderse roos, Wilde appel, Kruisbes en Bosroos.  Zo kregen we een gradiënt van border naar heg en tegelijk van gecultiveerd naar wild. 
En in de border kwam een lage jeneverbes.  Die hielden we als nagedachtenis aan de lieve oma van het biodivers vrouwke, op wiens terras dat struikje jarenlang in een pot gehouden werd.

Die zomer gingen we op huwelijksreis naar Madeira.  Maar eerst getrouwd dus!

Mooi bruidsboeket niet?  Er zitten Roosjes in, en Reukerwten, Aar-ereprijs, Kropaar, Asperge, Fluitekruid, drie kleuren Zeelavendel ... en een takje Venushaar.  Biodivers genoeg?  Alvast romantisch genoeg.

Onmiddellijk na het trouwfeest trokken we onze stapschoenen aan en waren weg naar Madeira!

Madeira heeft de meest duizelingwekkende landschappen;

Je kan er wandelen op het Pad-naar-het-land-van-Oz;

Of langsheen de levada's;

En de hagedisjes eten er uit je hand! ...
We gaan er dus zeker nog een keer naar toe!  Het is één grote zalige natuurtuin!

Maar terug naar de biodiverse tuin.  Zo’n grote, relatief lege tuin, dat trekt asielzoekers aan.  Zo kregen in het najaar we enkele struiken aangeboden die wat te groot werden in tuinen van familie.  Zo kwam Krulhazelaar bij ons, en een nogal kortgestuikte Den, waarvan ik nog steeds de naam niet weet …  en enkele andere struiken waarvan ik achteraf blij was dat ze de verplanting niet overleefden … iets thuja-achtig – yeck!

tak en kegels kortgestuikte den

We hadden als trouwkado ook zo'n krulwilg gekregen.  Die was toen in vrucht: die hing vol met briefjes van honderd ( - BF - Euro's bestonden nog niet!).  Je kan je indenken dat we die uitgeplant hebben!  En veel compost gegeven, hopend dat ie snel weer vrucht zou dragen!

Het jaar werd afgerond met wat graaf- en terraswerk.  Het was vervelend dat de pikniktafel nooit echt plat stond, en dat er kale plekken kwamen waar we altijd zaten.  De Schoon pa had nog wat betonklinkers over en daarmee maakten we een vlakke geterraseerde zitplek.  Nu was die keuze van betonklinkers wel goedkoop op dat ogenblik, maar het biodiverse vrouwke vond het achteraf heel moeilijk te onderhouden.  In een doorsnee Vlaamse tuin worden onkruidjes die tussen die stenen verschijnen allemaal gemakshalve kapotgespoten, maar bij ons betekende dat veel krab-en trekwerk. 
Toch wel werken - zo'n ekologische aanpak ...  misschien moest ik eens uitkijken naar een onkruidvrij type bestrating.

bleekgeel: hooiland
zonnegeel: border

bleekgroen: gazon

lichtgroen: struiken

groen: boom

zwartgroen: haag
bronsgroen: lianen of klimplanten

zwart: landbouwplastiek

beige: akker, en grote bouwvlakte rond huis ...

lila: kalkgrasland (ook op groendak)

staalblauw: moerasje

rood: akkeronkruidenreservaatje

bruin: constructie
grijs: verharding

Link naar 1998: hier klikken
Terug naar het begin? Klik hier voor 1990