Hakke hakke hak!

De zon...  Een zomers hooiland...  Vogels die fluiten, vlinders fladderen van bloem tot bloem.  Bijtjes en hommels zoemen...  En schaapje mekkert zacht, ... een dof gebrom klinkt luider en luider ...


"Is dat uw maag die gromt?" vraag ik aan het rondborstige herderinnetje dat half ontbloot in mijn armen ligt.  "Nee", antwoordt ze, "het is de wolf"!  En terwijl de schaapjes angstig blaâatend uiteenstuiven spring ik recht, het zwaard ontbloot en vervaarlijk in het rond zwaaiend!


Over de heuvelkam heen verschijnt een vervaarlijk monster!  Groot, sterk en met klauwen die een jonge boom (van ne vent) in geen tijd tot pulp herleidt.  Vier ton weegt ie, en negen en negentig paardekracht sterk.  Hij krijgt me in de gaten, neemt een rechte bocht en met een sneltreinvaart stuift ie recht op me af!  Pas op het laatste ogenblik, en met knarsend geluid komt ie vlak voor mij tot stilstand!


Het gepiep van de remmen rukt me uit de slaap. Hakke hakke hak!  Nu werd mijn droom toch wel ruw aan spaanders gehakt!  En het beloofde toch wel net interessant te worden, want dat herdersvrouwke was me toch wel gewillig!


Hoe laat is't?  Had ik niet negen-en-half gezegd?  Het is verdorie nog maar half negen!  Daar gaat mijn rustige ontbijt alvorens de gemeentelijke hakselaar zou komen!  Snel-snel uit het bed, de kleren in en op mijn plastieken tuinmansklompjes huppel ik naar buiten, net op tijd om de gemeentewerker ervan te weerhouden de tractor op de verkeerde plek te parkeren.

Hier staat ie goed!

En dat gaat een vaart!  Die takjes verdwijnen in de muil van dat monster alsof het koekjes in het Koekiemonster zijn.  De vervaarlijk roterende tanden versplinteren dat alsof het niks is - nu ja, het machien is ook voorzien op boomstammetjes tot 15cm!  Dus die tandestokertjes uit de biodiverse tuin - dat is kinderspel.

En dat vliegt daar uit met een geweld!  Gelukkig ken ik het al een beetje en laat ik de zoom van mijn wilde heg niet bedelven onder een dikke laag snipperhout!  O nee - want we willen geen brandnetels!  Die zijn misschien lekker in de soep, maar toch maar liever niet.  Dus plaats ik iedere keer als de hakselaar komt, een scherm dat al dat rondstuivend gesnipper wat op één plek moet houden.

Want dat moet allemaal nog bijeengeschept worden straks, en een mooie hoop van gemaakt.

 ... en waarom zit ik nu met dàt deuntje in mijn hoofd?


Elke overeenkomst met echte personen, dromen en gebeurtenissen kunnen al dan niet opzettelijk, wel of juist niet bedoeld zijn ...