Tuinevolutie VI - 1995

In 1995 werkte Opa de glijbaan af.  Eindelijk!  :-)  Oudste en Middelste zoon waren er heel blij mee, alhoewel de vormgeving van de artisanale schuifbaan snelle afdalingen en plotse landingen met zich meebracht :-/  … dat was wennen!  Goed met de voetjes remmen was de boodschap, als je niet meters ver wou worden getatapulteerd!

Voor de eerste maal op de schuifaf! 
De dubbele spiraalhaag aanplant zie je op de voorgrond

Op het groendak werd een massa bollen aangeplant!  Want die eerste tulpjes waren zo mooi!  Dus nog wat "aangevuld": drie honderd negen en negentig bollen stak ik er in de ondiepe bodem!

• 100 Tulipa turkestanica
• 80 Tulipa tarda
• 9 Tulipa "Lilac wonder"
• 8 Tulipa Pulchella
• 100 Allium moly
• 100 Allium ostrowskianum
• 2 Allium giganteum

En ik kreeg enorme zin om iets gek te doen in de tuin.  Vraag me niet waar het idee vandaan komt want ik weet het zelf niet.  Ik wou sowieso de tuin verder opdelen in verschillende tuinkamers maar het ideetje om er een dubbele speelspiraalhaag aan te planten was wel wat bizar. 

We begonnen er eigenlijk al eind 1994 aan, aan de graafwerken voor de spiraalhaag

Er kroop wel veertig meter haag in, dus gek was ik wel, want dat zou nog meer gesnoei met zich mee brengen.  En ik had al zo veel haag te snoeien!  Links en rechts opgeteld was er al honderd vijftig meter haag bij te houden!  Langs twee kanten!  Met de hand!  Want elektriciteit was er nog niet voorhanden, op ons terrein.  Dat zou er pas komen wanneer we er zouden wonen. 
Dus versleet ik er tot dan jaarlijks enkele weekends, in de weer met de haagschaar.  Ik rekende er wel op dat, tegen dat die nieuwe aanplant van het formaat werd om veel werk te zijn, we er zouden kunnen beschikken over electro-gemotoriseerde hulpkracht. 
En die kwam plots sneller dan verwacht - want mijn vader kwam opeens aanzetten met een kleine generator, zodat ik vanaf dit jaar met een elektrische snoeischaar aan de slag kon!
 

Aan de straatkant werd in een wijd-golvende lijn een heg geplant.  Deze zou wild mogen uitgroeien.  Het idee was deze na een tiental jaar eens te kortwieken en er hakhout van te maken.  Misschien liet ik er dan wel een boom in doorgroeien - een Es of zo.

Olivier desserres

Ik kreeg ook zin om meer fruit aan te planten, want tot nu toe stonden er slechts vijf mispels in de tuin.  Ik kocht drie van die doornloze bramen en maakte er een klimrek voor, en enkele fruitboompjes vonden een plek in de tuin:

• Een laagstam peer “Olivier desserres”
• Twee halfstam peren waarvan ik de naam vergeten ben
• Een halfstam appel “Trezeke Meyers
• En nog een mispel, maar dan nu een echte wilde!

Maar al tijdens dat jaar namen de woelratten woelmuizen wraak!  Met hun bijtelsterke tandjes knaagden ze ondergronds, net onder het oppervlak, enkele van die fruitboompjes om!  Dat zou me leren, er zomaar ongevraagd houtige groeisels aanplanten!  Dit terrein was al generaties lang het hunne!  Wist ik dat dan niet?  Het heette zelfs “Molveld”, volgens oude overlevering.  Dit werd zelfs officieel neergepend in de notarisakte!  Kon ik dan niet lezen of zo?

OK - ergens hadden ze wel gelijk, die woelratten woelmuizen.  Maar ik was niet van plan me zo maar te laten doen.  Op het eind van het jaar stootte ik in een grootwarenhuis op een interessante aanbieding, die ik nuttig kon inzetten tegen die woelratjes: ik kocht in één keer zo'n zeven honderd bollen van trompetnarcissen.  "Ha! - daar zouden ze niet van terughebben!  Met de stinkwortelkes van die bollen verdrijf ik heheid al die woelbijterkes"!, dacht ik zo.

links in beeld de Okkernoot - op sterven na dood :-(

De okkernoot zag steeds slechter uit.   Dat had niks met de woelratten vandoen.  Het was al een paar jaar dat ie niet meer wou groeien, of toch niks deed dat de term “groeien” waard was.  Die boom was gewoon te oud verplant, en daarbij niet goed teruggesnoeid.  Deze winter waren er zo veel takken afgestorven - het was echt geen zicht!  Wat wil je, als je te veel takken hebt en te weinig wortels ... 
Ik moest Verre buurman echt wel gelijk geven - met zijn voorspelling -  de kiemende Okkernootjes die hij me gaf deden het opperbest!  Dus besloot ik korte metten te maken met de kwijnende boom.  Omzagen en iets nieuws planten.  Maar wat?  Door Verre buur had ik nu drie okkernoten, en een vierde was toch wat veel.  Dus dan maar mijn tweede lievelingsboomsoort nemen: een Gewone es!  De wijze les van Verre buur indachtig, zou ik een heel jong Esje planten.

En stillekesaan kwam het plan om te bouwen toch weer bovendrijven - het nam zelfs al concrete proporties aan :-)

bleekgeel: hooiland

bleekgroen: gazon

lichtgroen: struiken

groen: boom

zwartgroen: haag

zwart: landbouwplastiek

beige: akker

lila: kalkgrasland (ook op groendak)

staalblauw: moerasje

rood: akkeronkruidenreservaatje

bruin: constructie
grijs: verharding

Wil je verder lezen?  dan klik je hier op Tuinevolutie VII - 1996!
Terug naar het begin? Klik hier voor 1990