Onwezenlijk - deel 4

Week 4 / 30 maart - 5 april

Maandag: De week begon met een combinatie van goed en slecht familiaal nieuws.

Het goed nieuws is dat de startup firma van Jongste zoon een kleine subsidie kreeg. Het vrouwke en ik deden spontaan een gek vreugdedansje waardoor Puberdochter zich weer van plaatsvervangende schaamte een andere familie toewenste. Op zo een ogenblikken is ze heel blij met de quarantaine - dat niemand dit kon zien.
Maar we zijn blij dat zijn bedrijfje een financieel opstekertje kreeg, want zaken zullen de komende maanden niet best zijn.

Minder goed nieuws was dat Mams niet goed compatibel blijkt te zijn met gluten. Moet je daar op haar leeftijd nog achter komen. Paps deed direct een aankoop van mega-dure glutenvrije bloem. Vroeg hij me aan de foon naar de normale prijs van een brood, want dat kennen ze niet. Als je al zoals hen al meer dan veertig jaar je eigen brood bakt mis je dat referentiecijfer. Maar na herrekenen schat hij dat hij voor vijf euro een lekker volkoren glutenvrije broodje van een halve kilo kan bakken.
Afgesproken dat de rit om bloem voorlopig zijn laatste corona-trotserende winkeltocht was. En dat ik het winkelen zal overnemen.

Had ik onze vlag en de beertjes al getoond? De vlag hangt er voor Buurvrouw E. die in de ouderenzorg werkt maar vooral voor Buurvrouw A. Zij is nachtzuster en draait nu shifts van 14 uur bij de coronapatiënten op intensieve. En de beertjes zijn er voor de jacht.

 

Dinsdag: De intrede van knuffelkater Sapinoe bracht niet onmiddellijk het mooiste gedrag naar boven bij onze tuintijgers. Redelijk wat gesis en geblaas van hun zijde wat Sapinoe allemaal flegmatisch van zich af liet glijden. Geen greintje agressie van zijn kant - eerder een air van pure gelatenheid of eerder gewichtige desinteresse, ondersteund door 6kg buikige massa, meer dan het gewicht van onze twee tuintigresses samen.

Maar 's nachts houden we ze wel gescheiden. Ik wil niet het risico lopen midden in de nacht ruziënde katten te moeten gaan uiteen halen. Sapinoe mag bij ons op de bovenverdieping slapen, terwijl Bo en Toulouse zoals steeds beneden blijven. Blijkt nu dat die dikke kater een stevige ronk heeft. En midden in de nacht een hongertje.

Woensdag: Zoals steeds is er de tuin. Ik zag dat de blaartrekkende boterbloem, die ik ooit eens van weet-ik-veel-waar meebracht, zich uitbreidt.

 

Donderdag het wekelijkse winkeltochtje gemaakt. Er waren voor het eerst winkelende mensen met mondmaskers te zien. En aan de ingang stond een gel klaar om handen en de grepen van winkelkarretjes te ontsmetten. Volgens Mams kocht ik het glutenvrije producten rek leeg. Lichtjes overdreven - ze heeft het rek niet gezien.

Bij het binnenrijden van de straat viel me opnieuw weer ons krentenboompje op. Elke lente zorgt die weer voor een verwelkomende bloementuil. Je wordt er spontaan goedgemutst van.

Vrijdag: Het thuiswerk verloopt goed, ook deze week weer. Ik ben bezig inventarisatie formulieren in te bouwen in een app. Daarmee kunnen we, eens we weer buiten mogen, de kwaliteit van de Europese natuurstreefbeelden opvolgen. Dit kadert in een systeem van beheermonitoring dat opgezet wordt in Vlaanderen voor alle natuur- en bosbeheerders. Daarmee kunnen ze de vraag beantwoorden "help ik met mijn beheer de kwaliteit van de natuur vooruit?".

Ik kijk al uit naar morgen, om me weer de ganse dag te kunnen uitleven in de tuin. Ze beloven mooi weer, dus dat wordt genieten.

Zaterdag: Ik hield me al heel de week wat afzijdig van het nieuws, maar pik dan toch op de radio positievere geluiden op. Voorzichtig bemoedigend, zo zou ik de cijfers van deze week durven omschrijven.
De stijging van het aantal bezette bedden op intensieve is deze week niet verdubbeld, alhoewel we er niet ver van zaten. Wellicht is dat te wijten aan een belangrijk aantal genezen patiënten, maar helaas ook door een belangrijk aantal overledenen. Maar het aantal nieuwe besmettingen per dag stijgt niet meer - wat er op wijst dat de maatregelen van sociale afstand wel werken. Kwestie van volhouden nu.

Wellicht zal dat volhouden moeilijk worden met de Paasvakantie voor de deur. Iedereen wil natuurlijk graag weg.

Zondag: °°°Vandaag zijn we op reis vertrokken. Dochter is om vier uur 's ochtends aan de bus voor Italië afgezet voor de schooltrip samen met alle andere laatstejaars. Na het lang uitzwaaien reden we zelf fluks de snelweg op voor onze eigen kortvakantie naar het Noorden van Spanje. De muziekinstallatie werd afgestemd op vrolijke deuntjes, om de slaap uit het ochtendlijke hoofd te jagen. Frankrijk waren we in een flits doorheen. De snelweg lag helemaal vrij en leeg en we telden spelenderwijs slechts vijfenveertig tegenliggers. Aan de Spaanse grens verwelkomen beren ons met gejuich. Waren dat nu knuffelberen? Het volgende ogenblik zijn we al ter plaatse en stappen we in de kabelbaan naar de Picos de Europa. Vreemd genoeg heeft de kabine de vorm van een coronavirus.°°°

Met een schok word ik wakker en besef dat we het paasverlof helaas netjes thuis zullen doorbrengen. Gelukkig loopt de Naranjo niet weg. Maar het blijft nog eventjes een droom.

Maar weet je wat - volgende week neem ik toch een weekje verlof. Men belooft mooie dagen.

De tuin levert gelukkig ook weer mooie beelden op - Er fliefloteren al vlinders in het lentezonnetje. Natuurlijk citroentje, maar ook boomblauwtje, oranjetipje en dagpauwoog. En vandaag een eerste klein koolwitje gezien, genietend van de spierstruik.

In de moestuin wordt nog enkele veldjes omgevorkt en zijn de ajuintjes geplant. Natuurlijk is daar op de foto's weinig van te zien.

 

De hele tijd zoemt er vanalles rond me. De vele insecten vallen op vandaag, wat me eventjes verleidt tot een kleine tuinsafari met de macrolens in de aanslag.

tweekleurige zandbij?

rosse metselbij

gewone wolzwever

Natuurlijk wil ik weer afsluiten met een bloemlezing van van tinternet geplukte corona-memes.

Eentje voor de liefhebbers van gezondheidstips;

eentje voor degenen die de regeltjes verwarrend vinden;

eentje voor wie een rode neus ontwikkeld;

eentje voor degenen die hun prioriteiten verkeerd leggen;

eentje voor wie droomt op reis te gaan;

eentje voor de scheefpoepers;

en om af te sluiten - eentje om al na te denken over - wat er na;

Volhouden en hou het gezond!