Onwezenlijk - deel 3

week 3 / 23-29 maart

Maandag: Jongste zoon zit als alleenstaande nu al enkele weken alleen thuis. Hij heeft tijdens de werkdagen wel veel online-contact met de drie anderen in zijn bedrijfje, want ze werken nauw samen aan een game. Maar hij begint zich wel eenzaam te voelen, zelfs met knuffelkat Sapinoe valt het zwaar - zo nauwelijks iemand te zien. De onbekenden-op-anderhave-meter-afstand die je tegenkomt tijdens een wandelingetje of boodschaptochtje kan die leemte toch niet opvullen. We zitten erg met hem in en stellen voor om tijdelijk terug bij ons in te trekken. De eventuele problemen tussen knuffelkat en onze twee tuintijgers lossen we wel op.

 

De natuur reageert op haar eigen rechtlijnige manier. De mens maakt plaats? - hier zijn we terug. In Venetië is het water glashelder en zie je vissen zwemmen, en de dolfijnen zwemmen er langs de kades. De eenden beginnen er te broeden in de stad, nu het er zo rustig is. In chili loopt een poema de kalme stad binnen en bij ons genieten ook de wolven van de rust. Binnenkort zullen er wel cijfers binnenkomen over de verbeterde luchtkwaliteit.

Dinsdag: Voor de tweede dag op een rij hoopvolle cijfers in het nieuws. De beruchte groeicurve begint af te buigen. Wellicht zijn de inspanningen die door iedereen geleverd worden niet voor niets, en heeft België toch de goede keuzes gemaakt.

Woensdag: Vergeet het goede nieuws - die curve blijft koppig stijgen en het dodenaantal ook. Het dipje in de cijfers was te wijten aan verminderde doorstroming van de cijfers door het weekend. Je begint je aan elke strohalm vast te klampen.

Ik besluit om eventjes het nieuws te laten voor wat het is.

In de tuin staan pareltjes te schitteren - laten we ons daarop concentreren.

 

Ik moet dringend werk maken van de moestuin. Laat ik beginnen met het moestuinplan.

Vrijdag: Volgens modellen verwacht men de piek van de curve begin april. Onze zorgverleners staan nu al onder zware druk. Ik vrees het ergste. In de Knack verschijnt een artikel over de zelfweerleggende voorspelling. Daarin wordt ook het beeld geschetst van de lawine die op hen af komt. Ook vandaag zijn er nog steeds mensen die naar de rollende sneeuwbal kijken en zeggen - die is toch zo groot niet? En daardoor niet de maatregelen volgen.

Zaterdag: In de namiddag haal ik Jongste zoon op. De beslissing is gevallen toen het voor hem duidelijk werd dat de quarantainemaatregelen nog weken gaan aanhouden. Het wordt een kleine verhuis - alle noodzakelijke dingen moeten mee. Gelukkig kan alles in de wagen. Het wordt een dichte stapeling van bureaustoel, pc, kleren, planten en Knuffelkat. Ons gezin groeit terug naar vier mensen, en van twee naar drie katten. Dat wordt weer wennen.

Op de snelweg naar Kortrijk tel ik twintig minuten lang de tegenliggers. Ik zag er maar vijf en veertig.

Zondag: Ik vlieg er in, in de moestuin. Er worden enkele veldjes omgespit en de eerste aardappels gepoot. Spijtig dat ik dat gisteren niet kon doen. Het is koud en winderig vandaag, maar toch doet werken in de tuin deugd.

's avonds kan ik het niet laten en lees ik toch nog wat op de media. Een verslag van spoedarts Natalie Eggermont raakt me vol. Shifts waar je maar één mondmasker voor krijgt, de onmacht, de druk, de woede om dwaze politieke beslissingen, om bedrijven die nog steeds niet toe gaan, de eenzaamheid die weegt...

Gecombineerd met de cijfers van vandaag zie ik de toekomst somber  tegemoet. Als die curve niet begint af te buigen gaan we een ramp tegemoet. Elke vijf tot zeven dagen verdubbelt het aantal opgenomen personen in de ziekenhuizen. Als ik het goed begrijp wordt dan binnen vijf à zeven dagen de capaciteit van de ziekenhuizen op intensieve overschreden en dan komen we in Italiaans scenario terecht. De ultieme horror, dat het medisch personeel dan moet overschakelen op een oorlogstriage is dan niet meer veraf.

Onbegrijpelijk dat je dan nog moet horen dat er een café is in Borgerhout die stiekem opent, en dat in Ninove jongeren spelletjes spelen met de politie en er naar spuwen. Wat gaan we nog meemaken?
Zijn sommige mensen dan echt zo stom?

Morgen, maandag, post ik deze bedenkingen. Maar ik voeg er nog wat memes aan toe, want anders komen mijn lezers hier niet meer terug. Ik neig te veel naar zwartgalligheid. Het zal mijn realistische aard zijn.

Dus hier voor jullie van het internet geplukt:

Eentje voor de jeugd die het moeilijk heeft;

eentje voor wie de simpele regels nog niet snapt;

eentje voor wie zich afvraagt wat je met veel geld kan doen (en bij uitbreiding: wat dat geld nu nog op die belastingparadijzen doet?);

eentje voor de vettigaards;

eentje voor de believers;

en we eindigen weer met eentje voor de planeet.

Hou vol en hou het gezond!