Onwezenlijk - deel 1

Onwezenlijk.

Toch nog altijd het woord dat voor me de situatie het best omschrijft. Alsof je in een rampenfilm terechtgekomen bent - en je het scenario zo ongeveer kent en het staat je niet aan, dat je slechts een figurant bent. En ondertussen bruist het buiten in de tuin en in de natuur van het leven en de lentepret! Het verschil kan niet groter zijn.

Samen met het vrouwke werk ik nu sinds anderhalve week thuis en op zich lukt dat goed. Ook Dochter is thuis en alhoewel zij soms nog eens Puberdochter is, lukt dat ook wel. Het feit dat we een grote tuin hebben en dus wanneer we willen eens buiten kunnen zal daar niet vreemd aan zijn. Dat onze werkgever de afgelopen jaren goed geïnvesteerd heeft in alle nodige voorzieningen voor thuiswerk maakt het ook gewoonweg mogelijk en makkelijk om thuis te werken. 

Ik was al begonnen met een dagboekje bij te houden, maar twijfelde nog om het te posten. Maar hier gaan we ...


Week 1 / 9-15 maart

Maandag: Het nieuws gonst van de Corona berichten. De krokusvakantiegangers zijn nu twee weken terug. Het wordt stilaan duidelijk dat die beter allemaal in quarantaine waren gestoken. Voel me al ongemakkelijk op de pendeltrein naar Brussel. Nog net niet opeengepakt als sardientjes. Ik dacht - er moet hier maar één iemand ziek zijn …
Ik neem direct de beslissing om woensdag en donderdag thuis te werken. En we nemen de beslissing de reis naar Noord-Spanje tijdens de paasvakantie te annuleren. De tijdens diezelfde periode geplande Italië-schoolreis van Dochter, als laatstejaars Humaniora is ook geschrapt.

Een wandelingetje door de tuin brengt wat rust. De Helleborus lijkt ook te bezwijken om al dat droevige nieuws maar de Tête-à-tête narcisje fleuren me op.

Donderdag: het hamstergedrag is één van de nieuwspunten. Gelukkig was dat bij ons niet het geval. Net voor de middag is het vrouwke naar de Colruyt geweest voor onze ongeveer-twee-wekelijkse inkopen. Heeft geen opvallend afwijkend gedrag van de mede-winkelaars in de Colruyt gezien.
We lachen ons rot om al de memes op het internet. Maar het blijft onbegrijpelijk - hoe de mensen zich gedragen.

Vrijdag ochtend - toch wat in dubio. De overheid toetert dat iedereen maximaal moet thuiswerken maar de communicatie van het werk uit (nochtans ook overheidsdienst) was nog niet duidelijk. Mochten we nu thuisblijven of niet? Ik was al op weg naar de trein toen ik van Martine, mijn chef via sms bevestigd kreeg dat thuiswerk ok was.

Dochter gaat tijdens de dag nog éénmaal naar school om haar spullen te halen. Vanaf maandag moet ze thuisblijven. Haar humeur is ... wisselvallig. En dan druk ik me voorzichtig uit. Maar begrijpelijk. Je zit maar éénmaal in je leven in je laatste schooljaar en dan gebeurt dit. Alle leuke dingen die samengaan met een laatste humaniorajaar worden geschrapt. Balen!

Met Mams gebeld - afgesproken dat we laten weten als er inkopen worden gedaan of nodig zijn - dat Paps zo weinig mogelijk buiten moet naar de winkel. Moeilijk om hun aan het verstand te brengen hoe groot het gevaar wel is. Ze zijn beiden boven de tachtig dus ik maak me wel ongerust.

In de tuin staan de kerspruim aan de rand van de compostbak en de Stermagnolia te pronken in een lentezonnetje. Ik neem me voor het komend weekend er goed in te vliegen - in de tuin. Er is vanalles te doen.

Zaterdag - Het eerste weekend sinds het begin van de Corona-maatregelen. Jongste zoon komt vandaag uit Kortrijk naar huis. Hij woont sinds kort alleen op een appartementje, vermits hij dan dicht bij zijn net opgestart bedrijf(je) is. Het vrouwke vond na enkele weken zoeken toch de geschikte kat voor hem. Het is Sapinou geworden, een 12 jaar oude kater die hier in het dorp in de dierenopvang wachtte op een nieuwe thuis. Een echt knuffelbeest, dat niet liever doet dan dicht bij je komen spinnen en binnen liggen luieren. Net wat Jongste zoon nodig heeft. Na het avondeten brengt 't vrouwke ze terug. Blij hem nog eens te zien. Toch iets - zo'n kind dat uitvliegt.

Ik leef me uit in de tuin. Door het jarenlange werk aan de carport zit ik met achterstallig snoeiwerk. Er moet dit weekend nog een linde geknot worden en het hout van de knotbeurt van de twee eiken moet nog gestapeld worden. Ik heb veel hout over en neem me voor dit jaar een stapel voor te behouden voor houtbijtjes.

De lente raakt echt wel op gang! Allemaal vroeger dan verwacht maar ik ben blij met al dat moois!
Het Speenkruid en Bosanemoon verwelkomt me aan de voet van de wilde heg en de Turkestaanse tulpjes doen het zoals elk jaar opperbest op het groendak van het tuinhuis. Een troepje vuurwantsen is al wakker en zont op de stam van hun geliefkoosde plek: de linde.