woensdag 30 april 2014

Een nieuwe brug


Dat we een nieuwe brug nodig hadden, dat was het laatste jaar wel duidelijk geworden.  Niemand voelde zich nog veilig als je de vijver van dichtbij wou bekijken. En met brug bedoel ik dan de onderbouw van de vlonder aan de tuinvijver.


En zo was ik op een mooie lentedag in de weer om de vlonder te demonteren. Dat was nog meer nodig dan we eerst inschatten.  De onderbouw bestaat uit enkele betonblokken waarop twee houten balken steunden. Deze leggers van twintig op zes cm waren op hun beurt de basis waarop de vlonderplanken bevestigd waren.


Waren, want kijk nu eens naar die achterste balk: compleet doorgerot. Nog veel erger dan we uit de loszittende planken hadden vermoed.  Er blijft alleen nog een huls over. De binnenkant is volledig verrot, en was tot onze verrassing zelfs herschapen tot een muizentunnel!

Toen ik jaren geleden die vlonder maakte raakten die balken nergens de grond. Daarmee werd ook duidelijk waarom dat tropisch hardhout toch wel snel vergaan was. Die muizenactiviteit had heel wat grond opgehoopt tot tegen het hout, waardoor dat gedurig vochtig lag. Toen er enkele jaren geleden al eens zwammen op verschenen, wist ik al welke richting het uitging ...

Daar moest dus iets nieuw komen, en liefst ook duurzamer.  Dus kwamen we uit op staal.  Mijn eerste idee om roestvrij staal te nemen leek veel te duur te zijn, dus werd het "gewoon ijzer".  Maar dan met de bedoeling het te laten galvaniseren.


Middelste zoon doet iets rekenkundig in de staalnijverheid, en is daarmee goed geplaatst om uit te rekenen welk soort profielen we best aankochten.  Het zaakje werd uitgerekend op een virtuele belasting van vijf weldoorvoede volwassenen (400kg).  En dat dan met industriële veiligheidsmarges.  Met andere woorden: kans op doorzakken: nihil!  We kwamen uit op U-profielen van 16cm op 6cm op 7mm dik.  We moesten dan ook een lengte overbruggen van 3,5m.

We spendeerden enkele namiddagen aan het aftekenen en boren van alle gaten in dat staal. Ik denk dat we er wel honderdvijftig boorden. Pa lastte enkele dubbele T's en plooide wat ander maatwerk en toen alles klaar was ging het terug de remorque op richting galvaniseerder.

Toen het staal tien dagen later terugkwam leek het wel zilver!  En weer een stuk zwaarder ook!


Afgelopen zondag werd het geheel weer gemonteerd. Gelijk ne grote meccano paste dat relatief vlotjes weer ineen. Tegen het middaguur lag het onderstel al klaar. 


En in de namiddag werd het hout gemonteerd op zijn eigen frame van stalen U's van 4 x 2 cm. 


De reden voor dat eigen frame is dat ik die houten bovenbouw vanaf nu 's winters wil wegnemen en droger stockeren. Dat zal de levensduur ten goede komen!


En tegen het vieruurtje zag het er zo uit.  Nu alleen nog het tuinbankje terugzetten ...


17 opmerkingen:

  1. Hazo, u noemt mij weldoorvoed...
    Nice job! Dit gaat nog jaren meegaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben onder de indruk: zeer degelijk en ook nog mooi vormgegeven!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Aan de vormgeving is door de restauratie niks veranderd. Veel werk doen en er tenslotte niks van zien - beetje frustrerend. Maar het is gelukkig wel veel degelijker geworden :-)

      Verwijderen
  3. Vakmanschap is meesterschap, zelfs als het hobbymatig gebeurt. Knap gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is leuk als je voor je hobby op de ervaring van een vakman zoals mijn Pa kan bogen.

      Verwijderen
  4. Wat een luxe als ge zoiets zelf kunt maken. Petje af.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Duidelijk geen brug te ver, erg mooi vakwerk (zoals alle andere dingen die je toont). respect!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Danke! Enige nadeel aan die nieuwe brug: ze klinkt nu wat metalig ...

      Verwijderen
  6. ik sta versteld van je aanpak en handigheid :) Je kunt er ongetwijfeld weer vele jaren tegen aan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik kwam jaren geleden tot de vaststelling dat metsen, verven, timmeren, tegels leggen, ... gewoon zaken zijn die je al doende leert. Dus gewoon doen. En er je koppetje bij houden.
      En ja - deze onderbouw zou het langer dan mezelf moeten uithouden. Wat niet het geval zal zijn met dat hout ;-)

      Verwijderen
  7. "Middelste zoon doet iets rekenkundig in de staalnijverheid". Hahaha, doet me spontaan denken aan de zoon die samen met zijn vader in hetzelfde koekjesfabriek werkt en voor een volle zaal moeten vragen aan zijn vader die in het publiek zit wat die daar eigenlijk doet :)

    Desalniettemin ... een prachtig staaltje vakmanschap!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik werk niet in 't staal ;-)
      En bovendien - ik heb het hem net gevraagd - zouden we een job in het koekskesfabriek wel zien zitten (in de proeversafdeling) :-)

      Verwijderen
  8. Wow, stevig, wat zeg ik, zeer stevig stukje vakwerk!

    BeantwoordenVerwijderen

Iedereen is welkom om hier een berichtje achter te laten - maar liefst niet anoniem. Beledigende reacties en publiciteit worden verwijderd.