Roestig en rot 2

Zitbanken, ik ben er gek op. 

Toen ik als kind in Brussel woonde ging ik vaak met Ma in het Marie-José Park wandelen.  Het is jaren geleden dat ik er nog was, alhoewel ik er nog geregeld eens langsrij met de wagen, op die zeldzame keren dat ik niet naar het werk kan met het openbaar vervoer.  

In mijn kindertijd was het zo'n ouderwets, begin 20e eeuw park met een vijver-met-eilandje, een monumentale post-moderne vogelkooi met de obligate parkieten en veelkleurige fazanten, golvende gazons met standbeelden (ik herinner me Ghandi), een paddestoel-achtig schuilhuisje en een bosgedeelte op een steilwand.  Eén ingang was een monumentale poort, met indrukwekkende hekken en veel krulwerk in staal, wellicht art deco.  Overal waren paden in dolomiet waarlangs rustbanken stonden.  Soms verbreedden de paden zich tot kleine pleintjes afgeboord met bloemenperkjes.  's Zomers was een prachtige plek om te spelen en de eendjes te voeren.  's Winters waren de hellende gazons een gedroomd terrein om te sleeën.  Er was zelfs een kleuterschool in gevestigd, volledig in jaren zestig modernistische stijl.

Ik vond de oude, gietijzeren parkbanken er toen ook al fantastisch.  Parkbanken hebben iets poëtisch.  Ze lijken drager te zijn van veel verhalen, zowel prettige als minder prettige.  Stel je eens voor - hoeveel mensen zouden er al niet in de zon genoten hebben?  Hoeveel gesprekken zouden er al niet gevoerd zijn, hoeveel stiltes gevallen?  Hoeveel boterhammekes opgegeten, hoeveel sigaretjes opgestoken, hoeveel drugs gespoten?  Hoeveel koppeltjes er gezoend, hoeveel oudjes er gerust, hoeveel duiven er op gescheten?  Geen mens die het weet - alleen de banken zelf weten het, voor zover een bank een geheugen heeft.  Maar één ding is het zeker, dergelijke banken inspireren en blijven boeien, in films, boeken, maar ook op blogs.

Zelf kon ik me nog nooit zo'n echt grote parkbank veroorloven, maar wel meerdere kleine in de tuin verspreid - maar dat heeft ook zijn voordelen.  Na jaren hadden ze wat onderhoud nodig, of beter - er was nood aan restauratie.  In een vorige post toonde ik de werkwijze en het resultaat van de eerste opwaardering, hier is dan de tweede.  Deze is inderdaad in "iets bleek" - het is kiezelgrijs geworden.

En een beetje knutselaar levert ook een materiaallijstje:

• Twee oude tuinbankjes
• Eén pot hamerslagverf 0.75l, zwart
• Eén potje witte grondverf 0.25l
• Eén pot verf van 0.5l hoogglanslak, op kleur gemengd in de verfwinkel
• Twee doosjes van 25 stuks wagenbouten met moeren 6 x 30, inox
• Eén doosje van 25 stuks wagenbouten met moeren 6 x 50, inox
• Eén doosje van 25 stuks vijzen 3.5 x 20, inox
• Eén doosje van stuks rondellen 6/14mm, inox
• 1l white spirit
• 1l organische ontvetter
• 2 verfborstels voor lak, één voor de grondverf.
• 14 latjes voor de zittingen en rugleuning en nog vier kleintjes voor de zijkanten van de rugleuning.
• Verder nog wat schuurpapier.