Een nieuwe brug

Dat we een nieuwe brug nodig hadden, dat was het laatste jaar wel duidelijk geworden.  Niemand voelde zich nog veilig als je de vijver van dichtbij wou bekijken. En met brug bedoel ik dan de onderbouw van de vlonder aan de tuinvijver.

En zo was ik op een mooie lentedag in de weer om de vlonder te demonteren. Dat was nog meer nodig dan we eerst inschatten.  De onderbouw bestaat uit enkele betonblokken waarop twee houten balken steunden. Deze leggers van twintig op zes cm waren op hun beurt de basis waarop de vlonderplanken bevestigd waren.

Waren, want kijk nu eens naar die achterste balk: compleet doorgerot. Nog veel erger dan we uit de loszittende planken hadden vermoed.  Er blijft alleen nog een huls over. De binnenkant is volledig verrot, en was tot onze verrassing zelfs herschapen tot een muizentunnel!

Toen ik jaren geleden die vlonder maakte raakten die balken nergens de grond. Daarmee werd ook duidelijk waarom dat tropisch hardhout toch wel snel vergaan was. Die muizenactiviteit had heel wat grond opgehoopt tot tegen het hout, waardoor dat gedurig vochtig lag. Toen er enkele jaren geleden al eens zwammen op verschenen, wist ik al welke richting het uitging ...

Daar moest dus iets nieuw komen, en liefst ook duurzamer.  Dus kwamen we uit op staal.  Mijn eerste idee om roestvrij staal te nemen leek veel te duur te zijn, dus werd het "gewoon ijzer".  Maar dan met de bedoeling het te laten galvaniseren.

Middelste zoon doet iets rekenkundig in de staalnijverheid, en is daarmee goed geplaatst om uit te rekenen welk soort profielen we best aankochten.  Het zaakje werd uitgerekend op een virtuele belasting van vijf weldoorvoede volwassenen (400kg).  En dat dan met industriële veiligheidsmarges.  Met andere woorden: kans op doorzakken: nihil!  We kwamen uit op U-profielen van 16cm op 6cm op 7mm dik.  We moesten dan ook een lengte overbruggen van 3,5m.

We spendeerden enkele namiddagen aan het aftekenen en boren van alle gaten in dat staal. Ik denk dat we er wel honderdvijftig boorden. Pa lastte enkele dubbele T's en plooide wat ander maatwerk en toen alles klaar was ging het terug de remorque op richting galvaniseerder.

Toen het staal tien dagen later terugkwam leek het wel zilver!  En weer een stuk zwaarder ook!

Afgelopen zondag werd het geheel weer gemonteerd. Gelijk ne grote meccano paste dat relatief vlotjes weer ineen. Tegen het middaguur lag het onderstel al klaar. 

En in de namiddag werd het hout gemonteerd op zijn eigen frame van stalen U's van 4 x 2 cm. 

De reden voor dat eigen frame is dat ik die houten bovenbouw vanaf nu 's winters wil wegnemen en droger stockeren. Dat zal de levensduur ten goede komen!

En tegen het vieruurtje zag het er zo uit.  Nu alleen nog het tuinbankje terugzetten ...