Kattenmaand

Kattenmaand -  dat is toch februari?  Ja, maar dit jaar stond augustus wel in het teken van de poezen hier bij het biodiverse gezin.  Klinkt leuk, zal je denken - maar het begon wel met droevige gebeurtenis.  Poes is afgelopen maand overleden.  Moeshke, want zo was haar naam, is zestien jaar geworden.  Dat is net zo lang als wij hier wonen - want het biodivers Vrouwke kreeg Poes van Schoon zus voor haar verjaardag, het jaar dat we naar hier verhuisden.  Zestien jaar – dat is al een respectabele ouderdom voor een kat, en Moeshke werd dan ook al enkele jaren als een oud dametje behandeld – met respect en tederheid en vanuit het besef van een zekere broosheid. 

In haar laatste maand kreeg ze nog wat jeugdig geweld rond haar.  Toen de Schoon zus op verlof ging, kregen we haar kat op logies – amper vier maand oud, vol zotte levenslust, onderzoeksdrang en … luisterend naar de naam Moesh (We zijn blijkbaar niet erg origineel als het op kattenamen aankomt – in deze familie). 

Kleine Moesh, onze logée met de onderzoeksdrang die haar op de gekste plekken bracht

Onze oude kat bekeek het allemaal met een zekere gelatenheid.  Haar levenseinde kwam er aan, dat konden wij ook wel zien, en dat dolle gehuppel dat moest voor haar allemaal niet meer.  En dat einde kwam dan plots – haar lichaam gaf het gewoonweg op.  De laatste foto die we hebben is zelfs niet scherp.  Het toont haar in haar laatste maand – warrig, doof en met een lodderig oog. 

Dan toch liever deze foto - het lijkt wel een statieportret

We hebben haar een mooie laatste rustplek gegeven in de tuin. 
Onder de Okkernoot - waar ze in haar laatste zomer ook bij leven graag kwam rusten.

En een toevallige ontmoeting – het biodivers Vrouwke moest met de kleine Moush nog naar de dierenarts – bracht weer nieuw leven in ons huis.  Veel sneller dan de bedoeling was.  Bij de dierenarts zag ze een jonge ondermaatse poes uit het asiel – grijsgestreept en wakker en vol levenslust.  De dierenarts noemde haar al “champetterke”, want ze stapte rond als was het al van haar.  Zo klein en van niks en niemand schrik. 

Het biodivers Vrouwke was direct verloren en sleepte me mee naar het asiel.  En daar was ik ook verloren – maar dan voor de mama van dat champetterke.  Dus gingen we naar huis met twee, in plaats van één kat.  Nu ja, in gedachten, want we moesten er nog een week op wachten - inentingen en zo ...  Ze heten Toulouse en Bo.


Dus ik vrees wat voor de biodiversiteit in onze tuin, want twee zo’n roofdieren …  Eén voordeel is dat je wel een beeld krijgt van alle muisachtigen in de tuin.  Toen Moushke jong, en nog niet doof was, bracht ze geregeld een muis mee en zo wisten we op de duur wat er allemaal zat: huismuis, veldmuis, rosse woelmuis, dwergmuis, en wat spitsmuizen.  Ondertussen blijkt de kleine Bo al duchtig te oefenen op spinnen – ik denk dat ons huis deze winter spinnenvrij zal zijn.

~~~~~~~~~~~~~~

Behalve spinnenvrij zal ons huis ook beter geïsoleerd zijn.  In een poging wat te doen aan die kouwelijke voeten van ’t biodivers vrouwke vertoefde ik veel tijd in de kruipkelder, om daar tegen het plafond vloerisolatie aan te brengen.  Pfff – lastig werk (en ’t is helaas nog niet af …). 

En deden we ook nog iets in de tuin?  Eigenlijk niet.  Behalve wat hagen snoeien na ons verlof in het buitenland, wat invasieve soorten te lijf gaan en enkele verplichte rondritten met de grasmaaier deed ik vrij weinig.  Goudsbloemjam maken en bessen plukken voor confituur, een BBQ of twee, het biodivers vrouwke’s goed gerief schouwen, en wat foto’s maken van gefladder en van kleine beestjes…  veel meer zat er niet in. 

Of toch?  Ik maaide al wat hooiland en verzond enkele zaadpakketjes.  Daar zijn er trouwens nog van over! – dus als er liefhebbers zijn van Ratelaar of Bevernel … de voorraad slinkt!

En gelukkig was er toch nog iets te oogsten in de moestuin.  Ik had al gevreesd dat het dit jaar echt een ramp ging zijn.  Maar patatjes, courgette, boontjes, krulandijvie en de prei – ze deden het goed.  Kan ik niet zeggen van de rest: dit jaar geen pompoen, sla, dille of knolvenkel.  En maar heel weinig ajuin.

Maar de afgelopen maand was ook genieten – van alle bloemen in de tuin, van de rust, van de beestjes in de tuin – heerlijk weer was het toch? – ik hoop bij jullie ook.

En nu was ik deze blogpost eigenlijk begonnen omdat ik jullie hierop wou attent maken: de “op-het-eerste-gezicht” foto van deze maand – die kan je namelijk door HIER te klikken bekijken.