Ze gaat blij zijn!

Dat kan nu toch niet anders dan dat ze daar blij mee gaat zijn?

Want keek ze nu niet steeds met een verlangende blik in de richting van zo'n tafeltje, telkens we weer eens in het tuincentrum terecht kwamen?

Maar allemaal goed en wel, zo'n tafeltje uit het tuincentrum, maar niet als ik al jaren dat ijzeren onderstel van de ondergang red!  Elk jaar zet het biodivers vrouwke dat met een verbeten trekje om de mond op de stoep, wanneer het weer eens tijd is voor de grof huisvuil ophaling.  En telkens verdwijnt dat ding vrij snel - "het zal wel één van die oud-ijzer-marchants" geweest zijn".  Maar vreemd genoeg stond dat onderstel altijd terug ergens in de tuin, verdekt opgesteld - tot de vuilkar gepasseerd was.  "Tiens, wie had dat gedaan?".

Maar goed, nu is het dan eindelijk zover!  Mijn knutselwerkje is klaar!  Met wat overschot cement van de verbouwingen, wat gebroken tegels en gladgeschuurde gekliefde keitjes kom je al een heel eind!

Ik heb er wel zo'n groot model taartenvorm moeten voor aanschaffen.  Dat vond het vrouwke wel even verdacht - want ik ben toch niet zo'n taartenbakman? 

Zo - dat staat klaar.  Want is het niet dra haar verjaardag? 

Ik voel me precies als vroeger - met moederdag je zelfgemaakt knutselwerkje afgeven ;-)

't Zal toch wel goed zijn hé - voor haar koffiezjat, mèt koekje?