Het stond al een tijdje vast, maar er moest toch eens werk
van gemaakt worden. De varenborder moest verhuizen. De noordzijde van het huis
wordt het komende jaar een werf. Want we willen er een carport. Koning auto
eist een stukje tuin op. En vermits we er enkele imposante varens staan hebben
was het kiezen. Alles op de composthoop of toch trachten de varenborder te
verhuizen.
En de keuze viel op het laatste. De plek waar de varens naar
toe verhuizen is de knipselstruik naast de schuifaf-annex schommel. De keuze
van een struikkamperfoelie was toch al een beetje ongelukkig (daar moet je zo
vaak aan snoeien) dus die werd nog redelijk vlot opgegeven. Ik gooide die struikjes
er al enkele maanden geleden uit en begon met dat plekje om te spitten en er
compost onder te werken.
De enigen die die struikenmassa gaan missen zijn de poezen - die gebruikten dat als schaduwrijk verstop- en rustplekje
En de afgelopen dagen was het dan zo ver. Varen na varen
werd uitgespit en verhuist naar zijn nieuwe standplaats. Dat viel nog mee tot
we aan dit exemplaar begonnen: een imposante stijve naaldvaren, groenblijvend
en met een veel te grote kluit om zo maar uit de grond te tillen.
Dus dan maar op een slimme manier. Met een goede hefboom en
steunpunt om die kluit telkens enkele cm op te tillen, en wat planken om er
onder te schuiven werd die kluit cm na cm uit de grond getild. Tot de onderkant
op hoogte van het maaiveld kwam. Dan moesten we ‘em slechts nog in een op zijn
zijkant gelegde kruiwagen rollen en vervoeren. Een makkie eigenlijk – we hebben
ons niks overtild, maar er was wel tijd voor nodig.
Ongeveer alle varens staan hier op hun plaats. Alleen de
honderden Slanke sleutelbloemen die ik naast de varenborder uitgroef moesten nog
uitgeplant worden.
Wat ondertussen al gedaan is:
