Bleekscheetjes

Ik ben gek op bosaardbeitjes. Als ik tijdens wandelingen die rode vruchtjes tussen het gras ontdek dan raken we niet snel meer vooruit, want ik wil er steeds maar plukken. En een mondje vol krijg je er niet snel van.

Dus je kan wel geloven dat ik enkele plekken in de tuin heb met bosaardbeitjes. Het is een goede bodembedekker en in tegenstelling tot andere bodembedekkers geeft deze nog lekker fruit ook.

Er staat hier bvb een heel bosje van deze aardbeitjes op een hellinkje in de halfschaduw. Vorig jaar stonden die nog heel erg in de schaduw maar sinds ik de wilde heg ge-hakhout-kapt heb staan ze plots vol in de avondzon. En daarmee waren ze zo blij dat ze allemaal begonnen te bloesemen en fruit dragen. Maar ik kon nog een eeuwigheid wachten tot deze bosaardbeitjes rood werden. 

Nu moet het lukken dat een bevriende tuinier me onlangs met trots zijn witte aardbeien toonde (dikke, niet van die kleine bosaardbeitjes) en me vertelde dat hij het een groot voordeel vond dat vogels deze aardbeien niet eten, omdat ze ze niet opmerken.

Met die opmerking in gedachten proefde ik gisteren - een beetje gefrustreerd door het uitblijvend rood - eentje en toen bleek dat ze wel rijp waren, maar niet rood! Het zijn gedulle witte bosaardbeitjes - zo'n bleekscheetjes! Geen idee hoe ik daar aan kom?

Weet misschien iemand welke variëteit dit is? De bladeren zijn onderaan blauwig-grijsgroen behaard en de kleine vruchtjes zijn bolrond en laten makkelijk los van de vruchtsteel. Het kroontje blijft daarbij achter en de aardbei is een beetje hol, zoals een framboos. De smaak is ook apart. Beetje zurig met een speciaal aroma, niet zoals bij doorsnee aardbeien.