Vertikaal vlonderen

Tegen de wand van het tuinhuis staat een vreemde constructie.

We kunnen er maar beter aan wennen want vanaf nu staat het er elke winter.

Het is de vijvervlonder.

Die hebben we van zijn draagbalken losgemaakt en enkele meters verder droog geparkeerd.

Er is net plaats voor onder de overhang van het groendak.

Tegen de lente mag ie terug, wanneer we 'em weer nodig hebben om van daar naar de salamandertjes te speuren.

Ik hoop dat het hout op deze manier jaren langer meegaat.

Er was alvast iemand niet rouwig om de verhuis.

Blijkbaar is die stalen vlondersteun een goede zonplek voor de laatste actieve Atalanta.

Reuzecocon

Het is wel een beetje een vreemd beeld. Het lijkt wel een grote rups. Of een reuzecocon.

Wat doet dat tentachtig ding in de biodiverse tuin? 

Nu herken ik het: een vogelnet! 

Zou de biodiverse tuin zich al wapenen tegen de terugkeer van de vogelgriep?

Maar waarom hangt dat dan boven het vijvertje?  Worden er zieke eenden verwacht dan?

Ach wel nee. 

Dit is gewoon een poging om te vermijden dat er te veel herfstblad in het vijvertje terecht komt.

En dat blijkt goed te werken ...

Toegegeven, het is geen zicht, maar ik hoop dat het maar ten hoogste voor enkele weken meer is. 

Het maakt gewoon deel uit van de herfstverrichtingen in de tuin.

Als alle blad gevallen is mag het weer weg, dat lelijke ding.

Nog nieuwe orchisjes

Ik beloofde al sinds de lente om eens beelden te tonen van de nieuwe aanwinsten op orchidastisch vlak. We kochten toen in Beervelde enkele oranjekleurige Encyclia's. En ik vergat prompt de foto's te posten. Bij deze goedgemaakt zie - de linkse is de kleinbloemige Encyclia tripunctata en de rechtse is vermoedelijk een kruising tussen Encyclia vitellina en E. mariae. 

't Is wel grappig met die (licht lysdexische?) verkoper want er is achteraf altijd een speurtocht op tinternet nodig want hij verkocht ons eigenlijk een E. tripunctulata en een E. vetulina.  Nu ja - het lijkt er wel wat op, zal ie gedacht hebben.

Encyclia tripunctata           en                           Encyclia mariae x E. vitellina

Het Vrouwke wou ook al sinds datzelfde voorjaar naar een orchideeën kwekerij in het Gentse. Die zou in een complex ouderwetse serres een mooi aanbod hebben, waaronder ééntje die bij ons was doodgegaan - ze wou per sé opnieuw zo een Phalaenopsis 'Mini Mark' hebben.

Onlangs konden we er eindelijk eens naar toe. 

Encyclia prismatocarpa

We vonden er geen Mini Mark maar deden natuurlijk enkele mooie vondsten, zoals deze Encyclia prismatocarpa. Naast mooie bloemen heeft ie een heerlijk kruidig parfum. Kan ik elke ochtend uitgebreid van genieten, want hij staat op de vensterbank naast ons ontbijttafeltje.

Phalaenopsis pulcherima f. coerulea     en     Encyclia cochleata 'octopussy'

Ik kon het niet laten een kleinbloemige Phalaenopsis te kopen. Geen cultivar, maar een wildvorm met zachtblauwe bloempjes. Ze zijn wat gekruld en lijken daardoor op het eerste zicht niet op de klassieke grootbloemige cultivars.

En de derde plant die mee naar huis ging was nog een Encyclia. Eén met omgekeerde bloempjes, iets wat wel meer voorkomt binnen dit geslacht. Maar daardoor lijkt deze soort op een zwerm kleine octopusjes. Onweerstaanbaar ... des te meer omdat het bovendien een makkelijke soort schijnt te zijn, die haast continu bloemstengels maakt. 
Ik ben benieuwd of het waar is.

Reuzenslak!

Dat was wel even schrikken - zo'n reuzenslak in het vijvertje.

Bij nader zicht bleek het gewoon hard te hebben gewaaid.

Gelukkig maar.

Geschalloderd

Ik heb precies ne déjà-vu, als ik dit beeld van een weekje geleden bekijk - precies drie jaar in de tijd teruggeworpen. Maar geen angst - 't ziet er erger uit dan het is. De reparatie is vlot verlopen, maar ik kreeg wel te horen dat ze aan die lelijke tenen niks konden doen. Hopeloos heet dat dan. Er zijn grenzen aan de medische wetenschap.

Ondertussen heb ik al geen excuus meer om de sofa voor mij alleen op te eisen en kan ik al zelfs al voorzichtig door de tuin pertjikken.
En daar zag ik dat ik niet de enige was die geschalloderd is.

Deze Aurelia ziet er altijd zo uit, zelfs al is het nog zo'n jong uitziend exemplaar als dit. Vrolijk floterde ie in 't rond, waarbij er soms een snoekduik tot in de kern van de geschoren haag genomen werd. Vreemd gedrag.

De tuin toont duidelijk al tanende herfsttoestanden, maar als je hier en daar inzoomt dan blijken er toch nog heel wat bloemen redelijk fris voor te komen.

Op de roos 'Schneewitchen' staan nog steeds enkele prachtige bloemen. 't Vrouwke kocht deze om de heerlijke geur. Erbovenuit steekt nog een ganse bos paarse clematissen - een Jackmanii denk ik.

Oei - nu bedenk ik dat ik toch eens mijn best ga moeten doen om van een aantal cultivars in de tuin de correcte naam op te zoeken. Tegen dat het open tuin is moet er één en ander gekend zijn.

Deze ken ik wel - dat is Geranium Rozanne. Dé succesgeranium van de afgelopen jaren. Daarnaast de uitgebloeide stekelige bloem van Acanthus.

In de moestuin staan een drietal Polygonums 'Blackfield'. Uitgerust met het prachtige donkerrood dat we al jaren zochten. In het voorjaar kunnen ze hopelijk naar hun definiteve plek in de tuin. Rechts een andere Polygonum, waarvan ik de naam niet ken. Die is ons ooit verkeerd geleverd (we bestelden een donkerrode ...) en nu moet ik toch eens vinden welke variëteit we nu eigenlijk kregen.

Rondtsjokkend viel mijn oog plots op deze complementaire bloempjes. De linkse is één of ander éénjarige, Nemesia 'Cherry on Ice', door 't vrouwke aangeschaft in Beervelde, net als de Salvia 'Dysons Joy' 'Hot Lips' rechts trouwens. Die Nemesia bloeit nu al de hele zomer lang! Een super bloempje!

Hortensia Annabelle is haar wit  nu wel kwijt. Sommige bloemtrossen zijn zelfs al volledig herfstigbruin. Rechts een andere Hortensia - weet iemand de naam? Deze heeft evenals Annabelle wit-groenige bloemen, maar dan in een platte tros. Hmm - ik zit nu toch nog even thuis - misschien kan ik best de tijd nemen wat te surfen.

Mijn tuingestruin eindigde bij het tuinhuisje. Het groendak ziet er allesbehalve uit op dit ogenblik. Dat kan je hier zelf beoordelen.
Slechts op de zuidkant staat er een hemelsleutel in al zijn glorie te schitteren. Maar die doet dat dan wel met volledige overgave.