Om ter kortst de winter in

Het hooilandje ligt vol hopen. Geen molshopen maar hoopjes hooi. De grote hopen liggen er sinds vorig weekend, toen ik, genietend van een waterig najaarszonnetje een poging deed nog er nog wat van droog te krijgen. Met één-derde lukte dat. Daar kauwen de geitjes van de buren nu op.

De rest is op hopen blijven liggen. De kleine hoopjes krabde ik vandaag bijeen. Want het hooilandje moet kort de winter in. Kort gemaaid en al het maaisel mooi opgeruimd. Want alles wat achter blijft brengt weer voedsel in de grond. En als je een bloemenrijk grasland wil dan moet er verschraald worden. Dus nauwgezet alle organisch materiaal verwijderen. De komende weken hark ik zelfs nog alle blad bijeen. Het blad gebruik ik als winterbedekking in de moestuin. En het maaisel gaat op de composthoop.

En zo net voor de winter is dit het resultaat dat we willen zien. Een kort gemaaid graslandje met veel open plekjes tussen het groen - een zogenaamde "open zode". Allemaal plekjes waar kruiden kunnen kiemen. En dan krijg je veel bloemen in het gras. En dat is net wat we willen niet?

Dus als je echt wil werken aan een "bloemenweide" - dan komen er deze week nog enkele geschikte zonnige dagen. Doen hoor! 

En dat dan elk jaar tweemaal herhalen - dan word je na gemiddeld zes jaar beloond met een zee van bloemen. Kijk - deze tuinier heeft het allemaal begrepen zie: die heeft zijn kruiwagen ook al volgeladen.  En deze eigenwijze rakker verschraalt zelfs op versnelde wijze - door eerst te "plaggen". En het resultaat mag er zijn!