Afgelopen maand in de tuin

Heel wat verandering gezien in de tuin afgelopen maand.

Het gazon en hooiland stonden vol Pinksterbloempjes …

… daarna volgden de Scherpe boterbloemen.

… en de Gewone ereprijsjes – allesbehalve gewoon eigenlijk.  Wat een blauw!

 

 In het bosje leek het eventjes op het Hallerbos …

 

 … waarna de Donkere ooievaarsbekken het overnamen.
 

 

 In het hooiland schitterde de Heggewikke.

 

 De Zuurbes moest weer opvallen door zijn penetrante (sperma)geur. 

 

 De Gevlekte orchisjes door met veel te zijn.

En Kraailook en Glad walstro hielpen elkaar omhoog …

 

 … maar lang niet zo hoog als deze Akeleien!

 

En wil je de op -het-eerste-gezicht foto van juni zien?  Dan klik je door naar HIER.
 

 

Visjes part II

Eén van de redenen dat ik wat achterloop met het tuinwerk is dat ik toch heel wat tijd gespendeerd heb aan het uitzetten van de “visjes”, Phasmarhabditis hermafrodita.  Een soort rondwormpjes (nematoden) die de naaktslakken zouden moeten verdelgen.

Let op de woordkeuze: zouden moeten.  Want helaas, ondanks de vele uurtjes concentraat maken, verdunnen en uitgieten over de zones waar ik die naaktslakken liefst weg wou, heeft het mijns inziens niks uitgehaald.  Een hoop tijd en veel geld weggegooid.

Ik had het nochtans goed uitgekiend.  Eind vorig jaar bestelde of kreeg ik (van medebloggers) een boel zaden van soortjes die ik nog niet in mijn hooilandje heb (Grasmuur, Trilgras, Margriet, Wondklaver, Kleine klaver, Knolboterbloem, Kleine kaardebol, Blauwe knoop, Weideklokje, Goudhaver…).  Die zaadjes werden aangevuld met zaden die ik in het wild of in mijn borders verzamelde (Hopklaver, Gewoon duizendblad, Gewone peen, Betonie, Echte koekoeksbloem, Gewone bermzegge, Tweerijige zegge, Rapunzelklokje,  …).  En voor het akkeronkruidenreservaatje had ik ook nog een zaadpakketje besteld. 

Een deel van de zaden werd vorig jaar gezaaid, omdat die een koudeschok nodig hebben.  Een deel werd in het voorjaar uitgezaaid. En omdat ik wou vermijden dat de zaailingen zouden opgepeuzeld worden, bestelde ik de nematoden tegelijk met het zaaien in hooilandje, akkeronkruidreservaatje en moestuin.  Ik schatte dat tegen dat ze zouden beginnen kiemen, de nematoden de slakken al zouden gedecimeerd hebben.  Maar helaas – één en ander werkte tegen mijn plan in.  De levering kwam twee weken te laat, en daarna werd het ook terug kouder. 

Door die kou wil ik die aaltjes nog het voordeel van de twijfel geven.  Ze zijn actief vanaf 5°C en doen hun werk optimaal rond de 15°C.  Maar zelfs met minder activiteit zou er toch iéts van moeten te merken zijn.  Maar neen.  Het graanveldje begoot ik zelfs drie maal, verspreid over vier weken!  Maar nog kroop het er vol met van die kleine zwarte slakjes.  Het hooilandje begoot ik twee keer, en nog zat het er vol met van die grote oranje slijmerds!  Ook de borders werden dubbel behandeld.  Ook daar word er nog steeds volop geschransd!

De slakken aan het werk op 30 april, drie dagen na uitzetten aaltjes

 

De slakken nog steeds aan het werk, drie weken na uitzetten aaltjes.

Dus waren we weeral genoodzaakt onze toevlucht te nemen tot het strooien van wat korrels rond de meest bedreigde planten en het wegvangen en manueel verdelgen van de slakken.  “Gelukkig” zijn ze dol op de bladeren van de uitgebloeide trompetnarcissen en zijn dat geschikte wegvangplekken.  Er was zelfs één toefje narcissen in het hooilandje waar ik er in één week tijd 150 wegving.  Dat zijn er elke avond gemiddeld twintig, zo op één toef!  Moet wel extreem lekker geweest zijn.




Vier en dertig slakken - de vangst op één toef narcissen.

Dus dik mijn twijfels dat die aaltjes echt werk leveren.  Maar toch - ik wil ze nog steeds het voordeel van de twijfel geven.  De lakmoestest komt volgend jaar.  Want dan moet er van die gezaaide soortjes toch al iets in bloei komen niet?  En ik vermoed dat dat alleen kan met minder slakken.  Dus ik ben benieuwd wat er volgend jaar alsnog verschijnt.

Laat het gras maar groeien ...

Nee, dit is niet mijn hooilandje, maar het gazon.

Dat is nog geen enkele keer gemaaid dit jaar.

Eerst liet ik het staan omdat er de Pinksterbloempjes bloeiden, en dan omdat het te veel regende en daarna omdat ik het druk had met andere zaken – zoals het organiseren van een lokale opentuindag. 

En kijk – dat krijg je dan : een onvervalst laat-het-gras-maar-groeien effect.

Ik had er toch al enkele paadjes doorheen gemaaid, tot grote tevredenheid van het Biodivers vrouwke.

Maar nu ben ik dan toch mee gestart.  Strookgewijs worden de paadjes elke dag een beetje verbreed.  Tot het gazon terug is.  Ondertussen hoop ik dat de Pinksterbloempjes zaad gevormd hebben.  Want daarvoor liet ik het toch in de eerste plaats groeien, niet?