Het is me wat ...

Het is me wat met die dieren de laatste tijd!  Kip drie was vorige week plots verdwenen.  Nog volop in de rui en foetsie!  Overal gezocht en niet te vinden ... in de ren, het kippenhok, de tuin en onbebouwd aanpalend land.  Niks!  Alleen moet ik de buur nog eens vragen zijn kippen eens te tellen.  Hij heeft er namelijk ook enkele lopen van datzelfde ras ... wie weet vond ze een overstapje wel eens interessant :-)

En met Cavia is het gedaan ... het oude beestje heeft haar laatste adem uitgeblazen.  Wiet heette ze, naar het geluid dat ze maakte als je met eten afkwam wiet wieet wiiiet wiiet!   Haar huisgenote was vorig jaar al overleden - die heette dan Hasj ... grapje van de oudste zonen: Wiet en Hasj :-)  Jaren hebben die twee cavia-tantes een stukje van het gazon kortgehouden.  Ze deden dat wel niet vrij rondlopend, want zo zijn we indertijd enkele Cavia's kwijtgeraakt aan Wezel (nou ja, die zijn jongen moeten ook eten?), nee - ze knabbelden heel wat weg vanuit hun verplaatsbare hok.  Elke dag moesten we dat een stukje opschuiven, want dat knabbelen ging nogal vlot.  'kheb ze een laatste rustplaats gegeven onder de composthoop.  Eik zit daar met zijn wortels.  Die weet wel weg met haar.

Toch ook enkele leuke ontmoetingen ... zoals altijd rond deze tijd komt Egel het bakje van Poes checken op restjes - en eet die dan met veel gesmak en luidruchtig heen-en weer-geschuif van het bakje op.  Makkelijke hap om het winterspek aan te vullen denk ik, want in de zomer doet ie dat nooit!  Egel was wel een stuk kleiner dan vorig jaar.

En Pad deed gevaarlijk!  Ik wou net vertrekken met de wagen toen ie zomaar vanonder de wielen tevoorschijn kwam!  Vermanend toegesproken en dan maar op een veiliger plek achter het huis weer losgelaten.  Hoop 'em volgend jaar nog terug te zien, veilig en gezond.