Het einde is nabij!

Nee ... geen blogje van een doemdenker genre "IN 2012 IS HET GEDAAAN" ;-) 
Eerder van nen boer die het over zijn klein petatjes heeft :-)

We zien het einde dus naderen, veel eerder dan andere jaren ...  nog enkel kilo's te gaan, en de aardappeloogst van dit jaar is alweer op!   Meestal valt het einde van de voorraad ongeveer samen met het jaareinde, maar dit jaar hadden we maar 40kg dus ...

Dit zijn de laatste "Fresco's"

Maar wel tevreden over de kwaliteit. Geen enkel, maar dan ook geen enkel patatje is in de patattenbak gerot - dat had ik nog nooit meegemaakt! 

Zal wel te maken hebben met het uitzonderlijke weer dat we kregen.  Door het droge voorjaar zijn de aardappels niet erg gedikt maar wel goed uitgerijpt.  En ik had de oogst natuurlijk binnen net voor die druilzomer begon.

Ik begin altijd vroeg met het planten van aardappelen.  Het doel daarvan is ook vroeg te kunnen oogsten.

Ik mik op oogst begin juli, daarmee hoop ik net vòòr het toeslaan van de gevreesde "patattenziekte" de knollen binnen te hebben.  Die schimmelziekte breekt uit bij warm en vochtig weer.

 

Maar vroeg poten betekent ook kans op vorstschade, dus poot ik alles onder tunnel.  Eronder wordt het lekker warm in het lentezonnetje zodat de planten een snelle start krijgen.  Die tunnels blijven staan tot het loof het plastiek raakt.  Dan haal ik het weg.  Meestal zijn de ijsheiligen dan al voorbij en is de kans op late vorst ook weg.

En natuurlijk gebruik ik ook rassen die redelijk resistent zijn.  In de loop der jaren passeerden er verschillende de revue: met wisselend succes de eerste jaren Nicola, Edzina, Desirée, Rode Desirée en Rode eersteling geprobeerd, maar ten slotte bij Gloria uitgekomen.  Nu al jaren een aardappel die bij mij op mijn leemgrond goede oogsten geeft.  Enkele jaren geleden was ik te laat om poters te bestellen en toen raadde de verdeler me Fresco aan, wegens goede resistentie.  En ik was tevreden - heel tevreden zelfs.
En dus werk ik nu met Gloria en met Fresco, kwestie van aan wat risicospreiding te doen ;-)

Heb ik al verteld dat ik nooit pesticiden gebruik?  Moest dat nog gezegd?  In een ekologische tuin wordt natuurlijk niet gespoten.  Vandaar de truukjes: resistente rassen, vroeg beginnen en natuurlijk ook teeltwisseling.  Heeft de ziekte toch huisgehouden, dan blijf ik sowieso drie jaar weg van dat perceeltje, omdat de moestuin in vakken ingedeeld is, waar teeltrotatie wordt toegepast. 

Sinds twee jaar hangt er dan ook zo'n bordje achter het raam: "zonder is gezonder".  En met trots!

Geen pesticiden gebruiken geeft altijd wel aanleiding tot wat discussie.  In eigen rangen: met mijn vader, die het niet begrijpen kan dat ik mijn oogst liever deels verlies dan dat ik mijn grond vergiftig met chemicaliën.  En met buitenstaanders: zoals tijdens onze open tuindag het koppel waarvan de vrouw maar steeds tegen haar man herhaalde "schoên éh, zain petatte! éh- schoên éh! En zonder spjieten éh!" En de man maar kritisch kijken naar mijn aardappelloof - in de hoop er sporen te vinden van stiekem gespuit ... jammer maar helaas ;-)