Matraszachte ajuinen

Met een tuin is er altijd wel iets te doen, zelfs als het miezerige weer je belet buiten te gaan.  Ajuinenstrengen maken bvb.  Het ajuinenloof was lekker droog.  De ajuinen en sjalotjes lagen namelijk al enkele maanden in fruitbakjes in een half-open schuurtje, dat als fietsenstalling wordt gebruikt.  Poes had ze trouwens al ingepalmd als geschikte dutplekjes - ik snap alleen nog niet hoe ajuinen goed matrassenmateriaal kunnen zijn?

 

Omdat het in het fietsenhok 's winters deksels hard kan vriezen hang ik de ajuinen liever op een iets meer beschutte plek, onder een overhang dicht bij het huis.  Pech voor Poes, de ajuinen moesten dus worden opgebonden in strengen, maar ze kreeg als compensatie een nieuw kussen in haar mand. 

Ajuinen bind ik op met raffia - ik gebruik de methode zoals beschreven in mijn moestuinbijbeltje: een boekje dat ooit door de instructieve omroep van de brt is uitgegeven in samenwerking met Velt.  Het heet "ekologisch tuinieren".  Het resultaat is netjes.
      

 

Als je wilt zien hoe je dat in de praktijk doet: ik heb zelf even instructieve omroep gespeeld met het fototoestel van de Jongste zoon.  De eerste minuut heeft gelukkig maar een laag blooper niveau, dus toch maar posten dacht ik ;-)

Pastinaak en varkenswangetjes in Oudenaards nat

Mijn eerste receptje op deze blog is eigenlijk een vermomdeVlaamse klassieker: stoofvlees met frietjes :-)

Deze stoverij kan je eigenlijk maken met elk soort stoofvlees: rund, varken of zelf met konijn, maar we vinden het het lekkerst met varkenswangetjes.  Eigenlijk zou ik er beter geen publiciteit voor maken want je vind deze heerlijke stukjes stoofvlees al zo moeilijk.

Na jaren experimenteren met verschillende biersoorten en kruiden vind ik de combinatie van het zoet-bittere van de dubbele Ename en het zuur-fruitige van een kriekbiertje van Lindemans goed geslaagd.  En in plaats van enkel met zoete wortels te werken vul ik de smaak aan met de ietwat pittiger smakende pastinaken.



Ik kweek die pastinaken eigenlijk enkel en alleen voor deze stoverij (en ook voor de prachtige bloeiwijze - laat er enkele staan voor volgend jaar!).  Tot nu toe heb ik nog geen ander gerecht met deze middeleeuwse groente gevonden die me even goed   bevalt.  Maar altijd bereid voor een experimentje.
    

De laatste pastinaken van dit jaar zagen er schabouwelijk uit. Zo'n lelijke gevallekes had ik nog nooit gekweekt!  Maar wellicht hadden ze wat te lang in de grond vertoefd want ze vertoonden al wat vraatschade van slakken en woelmuizen.  Maar geen nood - alle slechte stukjes er af gesneden en er bleef nog genoeg over voor de stoverij :-)

De mosterd, bruine suiker en de pruimen gaan er in voor een volle zoete smaak.  Over de pruimen bestaat er veel discussie, maar voor mij moeten ze er in, maar ze gaan dan wel vrij vroeg in het kookvocht zodat ze geheel uit elkaar vallen en samen met de ajuinen de dikke textuur van de saus uitmaken.  De saus moet mooi donkerbruin worden en er mogen van die mooie oogjes van het vet op komen te staan.

En de mosterdzaadjes gaan er in voor de show ;-)

Nodig

• 1,5 kg varkenswangetjes,
• 4 grote ajuinen (3 witte en 1 rode),
• 2 grote of 2 medium pastinaken,
• 3 wortels,
• 1 flesje dubbele Ename,
• 1 flesje kriekbier Lindemans,
• klomp boter of olijfolie,
• snuifje zout, wat peper,
• twee koffielepels tijm,
• 1 eetlepel mosterd,
• 1 koffielepel mosterdzaadjes,
• 2 blaadjes laurier,
• 1 eetlepel bruine suiker en
• 6 droge pruimen.

Bereiding

•  voorbereiding: ajuin snipperen , vlees in stukjes snijden, wortel in schijfjes en pastinaak in blokjes hakken;
•  vlees aanbraden in een klomp boter, even apart nemen;
•  ajuin fruiten in boter;
•  wortels en pastinaak bijvoegen en al roerend verder stoven;
•  vlees terug bijvoegen;
•  de bieren in het stoofmengsel gieten;
•  kruiden bijvoegen;
•  en één uur laten sudderen.

 Het is aangeraden om deze stoverij de dag voordien te maken. Als dit gerecht een dag gerust heeft is de smaak des te voller.

Klassiek op te dienen met frietjes en zelfgemaakte appelmoes.

Het einde is nabij!

Nee ... geen blogje van een doemdenker genre "IN 2012 IS HET GEDAAAN" ;-) 
Eerder van nen boer die het over zijn klein petatjes heeft :-)

We zien het einde dus naderen, veel eerder dan andere jaren ...  nog enkel kilo's te gaan, en de aardappeloogst van dit jaar is alweer op!   Meestal valt het einde van de voorraad ongeveer samen met het jaareinde, maar dit jaar hadden we maar 40kg dus ...

Dit zijn de laatste "Fresco's"

Maar wel tevreden over de kwaliteit. Geen enkel, maar dan ook geen enkel patatje is in de patattenbak gerot - dat had ik nog nooit meegemaakt! 

Zal wel te maken hebben met het uitzonderlijke weer dat we kregen.  Door het droge voorjaar zijn de aardappels niet erg gedikt maar wel goed uitgerijpt.  En ik had de oogst natuurlijk binnen net voor die druilzomer begon.

Ik begin altijd vroeg met het planten van aardappelen.  Het doel daarvan is ook vroeg te kunnen oogsten.

Ik mik op oogst begin juli, daarmee hoop ik net vòòr het toeslaan van de gevreesde "patattenziekte" de knollen binnen te hebben.  Die schimmelziekte breekt uit bij warm en vochtig weer.

 

Maar vroeg poten betekent ook kans op vorstschade, dus poot ik alles onder tunnel.  Eronder wordt het lekker warm in het lentezonnetje zodat de planten een snelle start krijgen.  Die tunnels blijven staan tot het loof het plastiek raakt.  Dan haal ik het weg.  Meestal zijn de ijsheiligen dan al voorbij en is de kans op late vorst ook weg.

En natuurlijk gebruik ik ook rassen die redelijk resistent zijn.  In de loop der jaren passeerden er verschillende de revue: met wisselend succes de eerste jaren Nicola, Edzina, Desirée, Rode Desirée en Rode eersteling geprobeerd, maar ten slotte bij Gloria uitgekomen.  Nu al jaren een aardappel die bij mij op mijn leemgrond goede oogsten geeft.  Enkele jaren geleden was ik te laat om poters te bestellen en toen raadde de verdeler me Fresco aan, wegens goede resistentie.  En ik was tevreden - heel tevreden zelfs.
En dus werk ik nu met Gloria en met Fresco, kwestie van aan wat risicospreiding te doen ;-)

Heb ik al verteld dat ik nooit pesticiden gebruik?  Moest dat nog gezegd?  In een ekologische tuin wordt natuurlijk niet gespoten.  Vandaar de truukjes: resistente rassen, vroeg beginnen en natuurlijk ook teeltwisseling.  Heeft de ziekte toch huisgehouden, dan blijf ik sowieso drie jaar weg van dat perceeltje, omdat de moestuin in vakken ingedeeld is, waar teeltrotatie wordt toegepast. 

Sinds twee jaar hangt er dan ook zo'n bordje achter het raam: "zonder is gezonder".  En met trots!

Geen pesticiden gebruiken geeft altijd wel aanleiding tot wat discussie.  In eigen rangen: met mijn vader, die het niet begrijpen kan dat ik mijn oogst liever deels verlies dan dat ik mijn grond vergiftig met chemicaliën.  En met buitenstaanders: zoals tijdens onze open tuindag het koppel waarvan de vrouw maar steeds tegen haar man herhaalde "schoên éh, zain petatte! éh- schoên éh! En zonder spjieten éh!" En de man maar kritisch kijken naar mijn aardappelloof - in de hoop er sporen te vinden van stiekem gespuit ... jammer maar helaas ;-)

Mijn eerste stappen in blogspace

Nauwelijks mijn eerste stappen gezet als blogger en er ontspint zich hier thuis al onmiddellijk een discussie over mijn schrijfwijze van "ekologie" en "ekologisch"!  Ok, toegegeven, het groene boekje schrijft het met een "c" en dat moet dan onze taalkundige bijbel zijn :-/, maar toch blijf ik koppig vasthouden aan een schrijfwijze met "k".  De reden is dat ik jàren geleden tijdens mijn eerste les ekologie te horen kreeg dat dit woord afkomstig was van het oud-Griekse woord voor "Huis": Oikos.  Dus eigenlijk Oikologie - en van daar afgeleid: Ekologie.  Wat dus betekent: " de studie van ons huis".  En misschien ligt hierin de reden verscholen voor mijn passie voor het onderwerp.  Het ontrafelen van hoe onze natuurlijke leefwereld in elkaar zit.  En daar zal ik er het in deze blog vermoedelijk vaak over hebben - maar dan vanuit het standpunt van tuinier, bekeken vanuit onze kleine leefwereld: onze biodiverse tuin.