We waren net aan de vijver aangekomen, met koffie en koekjes, voor het vieruurtje.
Het bankje aan de vijver is namelijk een heerlijke plek om het vieruurtje te nuttigen.
Je zit er in de halfschaduw van Eik en Meidoorn, en je ziet van alles in en op het water, vlak voor je neus.
Maar wat we nu zagen schrokken we toch van. Het midden van het vijvertje was plots één grote, glanzend groene massa geworden. Normaal zien we daar een intrigerende wirwar van zuurstofplanten als vederkruid en hoornblad, maar nu werden die aan het oog ontrokken door een geelgroene massa wier.
"Waar komt dat zo plots vandaan?" klonk het daarna.
Ja - dat was me ook niet duidelijk. Enkele dagen er voor had ik de vijver enkele cm bijgevuld met grondwater uit de waterput - misschien had het daar iets mee te maken? Maar ik had ook nooit eerder iets zo snel zien groeien in ons vijvertje.
De dag na deze vondst toog ik aan het werk. Ik trok mijn lieslaarzen aan en ging het vijvertje in. Ik vreesde al voor een eindeloos werkje om al dat wier uit de vijver te halen ... Maar dat viel erg mee!
Dat wier voelde aan als een glad soort plastic weefsel en bleek stevig aaneen te hangen. En tot mijn grote blijdschap bleek dat gewoon boven de zuurstofplanten aan het oppervlak te drijven en was het nauwelijks met deze verweven. Helemaal iets anders dan dat andere draderige, maar stugge wier dat ook in het vijvertje voorkomt. En nog een gelukje: noch de salamanders, noch de libellelarven waren hier al ingetrokken, dus die moest ik er ook niet uit peuteren.
Ik haalde er een mestvork bij en kon daarmee stuk voor stuk het wier opheffen en verwijderen. Een plastic tobbe was handig om alles in te verzamelen - plastic drijfwier in een plastic tobbe, leek me passend.
Ik voelde me een beetje Neptunus, zo met die vork.
Je hebt duidelijk last van draadalgen. Een plotse explosie ervan kan het gevolg zijn van een verandering van de watersamenstelling (ik raad enkel leidingwater aan, maar de meningen daaromtrent zijn verdeeld).
BeantwoordenVerwijderenTegen draadalgen bestaan geen wondermiddeltjes. UV-filter, productjes, etc.: allemaal quatsch. Handmatig verwijderen is de beste (en snelste) optie. Hiertoe monteer ik een propere wc-borstel op een stok. Die steek je middenin de draadalgen en draaien maar. Piece of cake.
O ja: laat eens je grondwater testen. Doorgaans zit er teveel ijzer in. Ijzer wordt op prijs gesteld door planten, maar de draadalg is nu eenmaal ook een plant.
Het gaat, als ik het goed voorheb, toch om de algensoort op de laatste twee foto's, niet?
VerwijderenMijn vermoeden dat het door het bijvullen zou komen kan dus wel kloppen. Ja, het zijn de slijmerds op de mugshots.
VerwijderenDat gebeurt momenteel ook in onze zwemvijver en is hier een jaarlijks gebeuren zonder veel gevolgen. Ik schep ze eruit en gooi ze op de composthoop of leg het rond planten die zo niet uitdrogen. 't Is ook tijdelijk: als alles eruit is komt het ook niet terug... tot volgend jaar. Producten gebruik ik nooit, gewoon met schepnet eruit halen.
BeantwoordenVerwijderenHet enige dat ik toevoeg is gedroogvriesde bacteriën, eenmaal per jaar en bijvulwater. Verder haal ik veel uit de vijver. Eén tot tweemaal per jaar een heleboel overtollig groen, en natuurlijk veel plezier.
VerwijderenIk heb hier dit jaar ook iets meer last van alg dan de voorbije jaren... Ik gebruik ook een netje
BeantwoordenVerwijderenVoortaan maar bijvullen met leidingwater voor alle zekerheid.
BeantwoordenVerwijderenDat gaat bij mij altijd goed.
Het groene spul is dan wel niet schadelijk, maar lastig...
Hartelijke groeten van Zem.
Helemaal in het begin van het seizoen zien wij hier soms ook wat draadalgen, maar die verdwijnen snel.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad heb ik ook al vaak gehoord om een zwemvijver bij voorkeur met leidingwater aan te vullen, maar dat kunnen we niet over ons hart krijgen.
Regenwater dus, maar wat we wel af en toe doen om te sterke aanzuring te vermijden, is een handjevol zeewierkalk in wat water oplossen en dat toevoegen. (Tip van een vijverspecialist die we in Bingerden en keer ontmoetten).